สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 605

ที่ชั้นล่าง มีพิธีชงชาก่อนออกไปข้างนอก

หนานซานไฉ หนานหนิงซ่งและลั่วอินนั่งบนโซฟาไม้มะฮอกกานีที่มีฟูกสีแดงอยู่ข้างหน้า กู้เหิงสนับสนุนหนานหลินและคุกเข่าลง

"คุณปู่ เชิญดื่มชา"

ชาแดงถูกส่งไปแล้ว หนานซานไฉเหล่และยิ้ม ดื่มชาแล้วส่งซองสีแดง

นายท่านอยากจะจัดการในคืนนี้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นสีเทา เมื่อสวมชุดทูนิคตัวตรง บุคคลนั้นดูกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษ

"ต้องปฏิบัติกับหลินหลินของเราให้ดีนะ ไม่งั้นล่ะก็นายท่านจะทุบหัวคุณด้วยแท่งบุหรี่เก่า" หนานซานไฉ 'เตือน' กู้เหิง

ทุกคนหัวเราะ กู้เหิงกับหนานหลินก็หัวเราะเช่นกัน

ทั้งสองมองหน้ากัน และกู้เหิงตอบอย่างเฉียบขาดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลเธออย่างดีตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน จับมือเธอไว้และรักเธอ!"

หนานหนิงซ่งและลั่วอินก็รับชาและยื่นซองแดงให้พวกเขา หนานหลินหยิบซองแดงของลั่วอินด้วยมือทั้งสองข้าง รู้สึกได้ถึงความหนัก

เธอตกใจและอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองลั่วอิน ลั่วอินยิ้มและขยิบตาให้เธอ

เมื่อเธอเข้าไปในรถแต่งงาน หนานหลินเปิดซองแดงที่ลั่วอินมอบให้

กู้เหิงนั่งอยู่ข้างๆและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "คลั่งไคล้เงินขนาดนี้เลยเหรอ?"

ขณะที่เปิดมันออกมา กู้เหิงก็ตกใจเช่นกัน "โอ้พระเจ้า...... "

ในซองแดง มีกองเหรียญสหรัฐกองหนา มีบัตรธนาคารอยู่ และกระดาษโน้ตด้านหลัง ลายมือของลั่วอินบนกระดาษ

"รหัสผ่านคือวันเกิดของคุณ ซื้ออะไรก็ได้ที่คุณต้องการ อย่าทำร้ายตัวเอง"

ภาษาที่เรียบง่ายที่สุด คือพรที่เรียบง่ายและหยาบคายที่สุด

มันเป็นสไตล์ของของป้า

หนานหลินถือบัตรธนาคาร แต่เธอเจ็บจมูก และตาของเธอก็แดงทันที

เธอหันหน้าของเธออย่างแรงแล้วลดหน้าต่างลง

หนานซานไฉ หนานหนิงจู๋ ลั่วอินและหนานซ่งยืนอยู่ที่ทางเข้าสวนกุหลาบ ยิ้มและกวักมือเรียกหนานหลินเฝ้าดูเธอไปที่บ้านหลังเล็กอีกหลังของพวกเขาเอง

น้ำตาที่มีความสุขและเจ็บปวดไหลลงมาบนใบหน้าของหนานหลิน

กาลครั้งหนึ่ง เธอรู้สึกว่าเธอเป็นเด็กที่โชคร้ายที่สุดในโลก ไม่มีใครรัก

อย่างไรก็ตามเธอไม่โชคดีที่มีครอบครัวที่รักเธอ

เมื่อรถแต่งงานกำลังจะจากไป ลั่วอินก็ทิ้งรอยยิ้มอันเยือกเย็นบนใบหน้า พิงไหล่ของหนานหนิงจู๋และแอบเช็ดน้ำตาจากหางตา

"ฉันทนไม่ได้กับฉากแบบนี้จริงๆ เมื่อเสี่ยวลิ่วแต่งงานในอนาคต จะทำอะไรได้ โอ้โห......"

เธอถอนหายใจ

หนานหนิงจู๋ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เอื้อมมือออกไปและตบหลังเธอสองครั้งเบาๆ

ไม่ต้องพูดถึงคุณหญิง ตอนนี้เธอเจ็บปวดมากจนแทบทนไม่ไหว มีความรู้สึกว่าหัวใจกำลังจะถูกควักออกมา

หนานซ่งมองดูพ่อแม่ของเธอมารวมตัวกัน อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ถ้าฉันจะไม่แต่งงานล่ะ? ฉันจะปกป้องพวกคุณตลอดชีวิต"

หูของยวี่จิ้นเหวินยกขึ้น และดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

ก่อนที่เขาจะพูด ลั่วอินและหนานหนิงซ่งก็พูดพร้อมกัน "ไม่ได้!"

หนานซ่ง "?"

บางทีอาจเห็นว่าปฏิกิริยาของพวกเขามากเกินไป หนานหนิงซ่งเลยพูดเสริมไปว่า "ถึงพ่อแม่จะทำใจไม่ได้ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น ความสุขของลูกคือสิ่งสำคัญที่สุด"

ลั่วอินพูดอย่างตรงไปตรงมา "ทำใจไม่ได้ก็คือทำใจไม่ได้ ถ้าลูกไม่แต่งงานไปตลอดชีวิตจริงๆ งั้นลูกก็อยู่ในกำมือของพ่อแม่สิ?"

หนานซ่ง "........"

ดังนั้นสิ่งที่เธอไม่เต็มใจจะแบกรับคือภาพมายาทั้งหมดของเธอ แค่ฟังไว้ อย่าไปคิดมาก

เมื่อลั่วอินและหนานหนิงซ่งขึ้นรถ หนานซ่งก็ทำหน้าบึ้งและพูดกับยวี่จิ้นเหวินว่า "ฉันคิดว่าสองคนนี้กระตือรือร้นที่จะขับไล่ฉันออกไปอย่างรวดเร็ว เกรงว่าฉันจะรบกวนโลกของคนสองคน"

ยวี่จิ้นเหวินเม้มริมฝีปากและยิ้ม