สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 616

หนานซ่งชกซ่งซี รู้สึกได้ถึงความโมโหของซ่งซี แต่เธอกลับไม่มีความรู้สึกผิดสักนิด

ประการแรก เป็นซ่งซีที่ออกหมัดใส่เธอก่อน เรื่องการตอกกลับเป็นเรื่องปกติมาก

ประการที่สอง เธอไม่ได้ออกแรงหนักมาก เพราะแค่ต่อยเล่น ไม่ต้องลงมือจริง ถ้านี่คือการต่อสู้ที่แท้จริง หมัดนี้ต้องแรงแน่

เห็นได้ชัดว่าซ่งซีไม่ยอมเลิกรา แล้วถีบไปทางหนานซ่ง

ครั้งนี้หนานซ่งไม่ยอมเธอ ไม่ได้หลบ แต่เผชิญหน้ากับเธออย่างหนัก สองคนกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกัน คนหนึ่งยกขาสูง ชนกัน

ได้ยินเสียงลมกลางอากาศ เด็กหนุ่มด้านข้างหลัวกังถลึงตาโต เขารู้สึกเหมือนกำลังดูหนังศิลปะการต่อสู้อยู่

ตอนนี้ไม่สนใจกฎกติกาอะไร ซ่งซียกขาขึ้น หนานซ่งรู้ว่าในที่สุดเธอเอาจริงแล้ว

ไม่ใช่แค่ไม่กลัว สายตาของหนานซ่งตื่นเต้นนิดหน่อย

เธอก็อยากจะดู ว่าเธอมีฝีมือแค่ไหนกัน

ในตอนที่เจี่ยงฟานมาถึง ซ่งซีกับหนานซ่งต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ซ๋งซีจับข้อมือของหนานซ่งไว้ อยากจะจับกดลง หนานซ่งกับพลิกมือจับข้อมือเธอไว้ ทั้งคู่ต่างจับชีพจรของกันและกัน สัมผัสจังหวะที่รวดเร็วของชีพจรของอีกฝ่าย เหมือนหมาป่าตัวเมียสองตัวต่อสู้อย่างกันลับๆ ไม่มีใครยอมปล่อยมือก่อน ทั้งคู่มองตากัน เห็นความไม่ยอมแพ้ของอีกฝ่าย

ขณะเดียวกัน ขาก็ไม่หยุดนิ่ง สู้ด้วยกัน คุณเข้าขาหาฉัน ฉันตาม ฝีเท้าเร็วมากจนดูแล้วตาลาย

ชายหนุ่มเคาน์เตอร์ถึงกับตะลึง นี่ยังเป็น...เทควันโด ไม่ใช่ คาราเต้อยู่ไหม?

เขาเกาหัว ดูไม่เหมือนเลย

หลัวกังหรี่ตามอง เขาต้องยอมรับว่าเขาประเมินซ่งซีต่ำไป

คิดไม่ถึงว่าเธออยู่ใต้มือของหนานซ่งจะใช้วิธีมากมายขนาดนี้ ความคมชัดของท่าทางไม่อ่อนเลย มองแวบแรกก็รู้ว่าคือเทรนเนอร์ที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และหนานซ่งที่เหมือนกับแหย่แมวในตอนแรก ไม่ได้เห็นเธออยู่ในสายตา บวกกับ “บ้องหู” เมื่อครู่ สายตาดูถูก ยั่วยุซ่งซีเป็นอย่างมาก หยิบยกความสามารถที่แท้จริงของตัวเองออกมา เห็นได้ชัดว่าทั้งสองยิ่งสู้ยิ่งแรง ยิ่งตียิ่งแข็ง ไม่มีการพูดอะไรไร้สาระสักนิด มีแต่ขาที่ยิ่งอยู่ยิ่งเร็ว

ส่วนข้อมือของพวกเธอ ยังพัวพันอยู่ด้วย กดฝ่ายตรงข้ามไว้ ข้อมือแทบจะหลุดแล้ว แต่ก็ไม่มีสักคนที่ยอมปล่อย

ท่าทางพัวพันที่แปลกประหลาด

ทั้งสองสู้กันจนเหงื่อออก อย่าว่าแต่ซ่งซี หนานซ่งไม่ได้ต่อสู้อย่างเท่าเทียมกับคนอื่นมาเป็นเวลานานแล้ว แถมเป็นผู้หญิง

ข้อมือของซ่งซีถูกหนานซ่งบิด เจ็บจนเหงื่อซิบ เธอประหลาดใจ บิดแบบนี้ หนานซ่งไม่เจ็บเหรอ?

ตอนต่อสู้กัน ข้อห้ามที่สุดคือความฟุ้งซ่าน

คิดแค่แวบเดียว ซ่งซีเงยหน้ามองหนานซ่ง ผิดขั้นตอนนิดเดียว ก็ถูกหนานซ่งฉวยโอกาส สะดุดเท้า ซ่งซีล้มลงไปทางหนานซ่ง ส่วนหนานซ่งไม่ให้โอกาสเธอล้มบนตัวของตัวเอง กลับพลิกมือโอบเอวเธอไว้ แล้วคุกเข่า ล็อกเธอเอาไว้

“เสี่ยวซ่ง!” เจี่ยงฟานร้อนใจ ตะโกนขึ้น

ภาพที่ค้างอยู่ไม่ไกล กลับเป็นซ่งซีที่อยู่ในท่าทางแปลกประหลาด ถูกหนานซ่งโอบเอวไว้ ลอยอยู่กลางอากาศ

ตำแหน่งสามเหลี่ยมล่าง อยู่ใต้เข่าของหนานซ่ง ท่าทางจะล้มมิล้มแหล่ ต้องพึ่งพาหนานซ่งควบคุมไว้

หนานซ่งไม่ได้คิดจะควบคุมไว้นาน เข่าขึ้นด้านบน แล้ววางเธอลงบนพื้น

ซ่งซีตัวอ่อนชั่วขณะ โซเซอยู่ที่เดิม

ภาพตรงหน้าส่ายไปมา

ข้อมือ เจ็บเป็นอย่างมาก แม้แต่แขนก็สั่นไปด้วย