สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 617

หนานซ่งเห็นแต่เพียงสีแดงอาบย้อมดวงตาของเธอพอหันไปก็พบว่าตัวเองนั้นอยู่ภายในอ้อมกอดของใครบางคน

แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นว่าศีรษะของยวี่จิ้นเหวินนั้น ถูกอาบย้อมไปด้วยของเหลวสีแดง แถมยังส่งกลิ่นคาวคละคลุ้ง เสื้ออยู่บ้านสีขาวของเขาโดนย้อมด้วยสีแดงทั้งตัว

และมันก็ย้อมดวงตาของหนานซ่งด้วย

ยวี่จิ้นเหวินลองคลายอ้อมกอดของตนเอง เขาไม่แม้แต่จะสนใจตัวเองว่าอยู่ในสภาพไหน ดวงตาสีเข้มจับจ้องไปที่เธอ เขาถามขึ้นด้วยใบหน้าเป็นกังวล "ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

หนานซ่งมองเลือดจากศีรษะที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอาบแก้มของเขา เธอรู้สึกเหมือนโลกใบนี้ถูกย้อมไปด้วยสีแดง ราวกับว่าเวลาถูกหมุนย้อนกลับไปในปีนั้นที่เขาเกิดอุบัติเหตุ ณ ตอนนั้นร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือด ตอนนี้ศีรษะของเขา ใบหน้าของเขา บนตัวของเขาต่างก็มีแต่เลือดสีสด

ความรู้สึกปวดใจแบบในครานั้น มันกลับมาอีกครั้ง กำลังโจมตีเธอจนตอนนี้เธอนั้นตัวสั่น

คุณนายเมียวยังคงตะโกนร้องออกมาเสียงดัง เธอราวกับคนที่เสียสติไปแล้ว ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ถ่ายภาพเหตุการณ์ตรงหน้าเอาไว้อย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

คนมุงเริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ยวี่จิ้นเหวินเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าดูไม่ค่อยดี เขาก็เลยพาตัวหนานซ่งออกจากบริเวณนั้นก่อน แต่กลับได้ยินเสียงเธอพูดขึ้นมาก่อน "ฉันเป็น"

หนานซ่งยกมือขึ้นไปปาดเลือดบนแก้มของเขาออก โดยไม่ได้สนใจว่าเลือดจะทำให้มือของตนเองเปื้อน แววตาเย็นชามองไปทางคุณนายเมียว ใบหน้าของเธอแสดงความไม่พอใจออกมาขั้นสุด

ขอบตาของเธอแดงรื้นขึ้นมาราวกับว่าถูกย้อมไปด้วยเลือดสด เธอจับจ้องไปที่คุณนายเมียวแล้วเดินตรงไปทางนั้น พร้อมหยิบถังที่มีเลือดของสุนัขบรรจุอยู่ไปด้วย เธอยกมันให้ตรงกับใบหน้าของคุณนายเมียว จากนั้นก็สาดเลือดสุนัขใส่เธอ!

การกระทำของเธอนั้นรวดเร็วดั่งสายลม ต่อให้ในถังจะมีเลือดเหลืออยู่เพียงแค่ครึ่งหนึ่ง เธอก็จะสาดมันออกไปเกลี้ยง

ใบหน้าของเธอ รวมถึงศีรษะต่างก็เปียกด้วยน้ำเลือด ทำให้สภาพไม่น่ามอง

มีเสียงดังขึ้นจากรอบข้าง!

สถานการณ์ตรงหน้า ดูท่าจะ "นองเลือด" เกินไปหน่อยแล้วมั้ง!

คุณนายเมียวอ้าปาก เธอกลืนเลือดสุนัขลงไปเล็กน้อย แต่เธอนั้นสะอืดสะเอียดจนต้องวิ่งไปอาเจียนอยู่ที่ริมทาง แถมยังบ้วนน้ำลายทิ้งอยู่หลายครั้ง เธอกลัวจนน้ำตาไหลออกมา "กลางวันแสก ๆ แท้ ๆ นี่ฉันกำลังอยู่ในโลกแบบไหนกัน ทำไมฆาตกรที่ฆ่าคนยังกล้ามาข่มขู่ญาติของคนที่ถูกฆ่าอีก ไม่มีใครจัดการเลยเหรอ? คุณเมียว คุณตายไปอย่างน่าสงสารแถมยังถูกใส่ร้ายอีก ทำไมคุณไม่มาพาฉันไปอยู่กับคุณด้วย ทิ้งฉันกับลูก ๆ อีกสามคนไว้ให้คนอื่นทำร้ายทำไม ให้ฉันมีชีวิตอยู่ทำไม ตาย ๆ ไปเสียก็ดี......"

เธอร่ำไห้น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย แถมยังพร่ำพรรณนาออกมาไม่หยุด คนที่มุงอยู่รอบ ๆ ก็เกิดสงสารเธอขึ้นมา และเริ่มด่าว่าหนานซ่งกัน

"นี่ก็ดูเหมือนจะเกินไปหน่อยแล้วละมั้ง ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่ควรจะมาทำร้ายกลั่นแกล้งผู้หญิงคนหนึ่งต่อหน้าผู้คนเยอะแยะแบบนี้ ดูสภาพของเธอตอนนี้สิ"

"แฉเธอเลย แล้วโพสต์วิดีโอลงโซเชียลไปเสีย จะรอดูสิว่าเธอยังจะกล้าทำตัวโหดร้ายขนาดนี้อีกไหม!"

"ฆ่าคนแล้วยังจะกล้าทำตัวอวดเบ่งขนาดนี้อีก

-มีเงินแล้วคิดว่าแน่นักหรือไง......"

หนานซ่งได้ยินเสียงก่นด่าที่ทุกคนพูดกันไม่หยุด มันเหมือนกับหนอนตัวเล็ก ที่คอยกัดกินจิตใจคนฟัง เธอคันปากอยากจะด่าออกมา

"ฉันเคยบอกไปแล้ว ฉันไม่ได้ฆ่าสามีของคุณ คุณบอกว่าฉันเป็น "ฆาตกร" อย่างนั้นคุณก็เอาหลักฐานออกมาแสดงสิ"

หนานซ่งมีสีหน้าเย็นชา น้ำเสียงของเธอเองก็ไม่ต่างกัน "ก่อนเมียวเจียงจะตาย เขาทำอะไรเอาไว้บ้าง ในฐานะภรรยาที่นอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขา คุณควรจะรู้ดีที่สุดนะ ถ้าเกิดว่าคุณเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ ฉันจะส่งคุณไปโรงพยาบาลบ้าเอง แต่ว่าถ้าคุณไม่ได้บ้า อย่างนั้นคุณก็ต้องรับผิดชอบทั้งคำพูดแล้วก็การกระทำของคุณ"

เธอยกถังใส่เลือดสุนัขใบนั้นขึ้นมา "เลือดสุนัขถังนี้ คุณเป็นคนเอามา ฉันคืนมันให้กับคุณ!"

พูดจบ เธอก็โยนถังออกไปแรง ๆ เลือดสุนัขที่ยังเหลืออยู่ในถังโดนสาดและกระฉอกออกไป คนที่ล้อมอยู่รอบ ๆ ร้องออกมาเสียงดัง จากนั้นก็พากันถอยหลบ แล้วเริ่มด่าออกมา

"เป็นบ้าหรือไง พวกเราไม่ได้ทำอะไรแกเสียหน่อย สาดมันใส่พวกเราทำไม?" คนที่ถ่ายคลิปถูกสาดเลือดสุนัขใส่ ก็เลยโวยวายและก่นด่าออกมา

พอเงยหน้าขึ้นมา ก็ปะทะเข้ากับสายตาเย็นชาของหนานซ่งในทันที

และดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะชะงักไป

อยู่ ๆ เธอก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา

หนานซ่งยังคงมีสีหน้าและแววตาไร้อารมณ์

สิ่งที่พวกเขาพูดกันไม่ว่าใครก็พูดได้ ยังไงพวกเขาก็ไม่มีวันรู้สึกอะไรหรอก เพราะว่าไม่ได้เจอกับตัวเอง