สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 629

เมื่อเห็นชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามที่กำลังหุงข้าวอย่างเมามันและกินข้าวอย่างไม่ปกติ ร่องรอยของความรังเกียจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของซ่งซี

"ในเวลานี้ คุณไม่ควรมาหาฉันที่เมืองหนาน"

สือเป่าหวาหยิบช้อนออกจากชาม เขาหยิบชามขึ้นมาแล้วซดซุปเขาไป แล้วเรอออกมาราวกับว่ากลับชาติมาเกิดโดยผีที่หิวโหย

เขาเช็ดปากด้วยทิชชู "ถ้าฉันไม่มาหาคุณอีก ฉันจะอดตายจริงๆ"

ซ่งซียิ้มอย่างเย็นชา "หัวหน้าสือที่ฮึกเหิมมาหาฉันอย่างอนาถเหรอ? คุณเป็นคนที่กินหอยเป๋าฮื้อได้ 3 ตัวและกุ้งล็อบสเตอร์ 4 ตัว แค่ระยะห่างระหว่างฟันเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วที่คนธรรมดาจะกินได้ 10 วัน แล้วเครื่องประดับและเพชรในตัวคุณล่ะ ขายไปหมดแล้วเหรอ?"

"อย่าพูดถึงเลย นางเฉียนเป็นเพียงคนทวงหนี้! ตอนแรกฉันบอกว่าร้อยล้าน แต่เธออ้าปากกว้างและขอเงินสองร้อยล้าน! เธอยังบอกอีกว่าต้องการเลี้ยงลูกชายสองคน และการเลี้ยงลูกชายหนึ่งคนจะต้องเสียค่าใช้จ่ายร้อยล้านในการเติบโตขึ้น เธอคิดว่าลูกชายของเธอคือจินฉาน ที่กินแต่เงิน?"

สือเป่าหวาอยากจะอ้วก "ฉันเจ็บที่จะขายไพลินแคชเมียร์ทั้งหมดที่ฉันได้รวบรวมมาหลายปี ที่จริงแล้วฉันเก็บของพวกนั้นไว้ให้คุณ"

"ให้ฉันเหรอ?" ซ่งซีจุดบุหรี่และเยาะเย้ยที่มุมปากของ "ตอนแรกคุณไม่ได้พูดต่อหน้าสื่อหรอกเหรอว่าคุณต้องการมอบมันให้ภรรยาของคุณ?"

"อย่าพูดถึงผู้หญิงเลวนั่น! มันทำให้ฉันโมโหมากเมื่อพูดถึงผู้หญิงเลวคนนั้น!"

สือเป่าหวาตบมือบนโต๊ะอย่างโกรธเคือง "เมื่อก่อนฉันรวย ฉันให้เกียรติเธอมาก และเธอไม่เห็นด้วยกับฉันหากฉันต้องการหย่ากับเธอ ตอนนี้? เมื่อเห็นว่าสถานะทางการเงินของฉันไม่ดี เธอจึงเอาเงินของฉันไปกับเธอ คนรักของฉันหนีไปแล้ว ฉันได้เห็นแล้วแหละว่าสามีและภรรยาที่แบ่งปันความสุขและความวิบัติ ล้วนพลัดพรากจากกันเมื่อภัยพิบัติใหญ่ใกล้เข้ามา!"

เขาเอื้อมมือไปหาซ่งซี "ขออันหนึ่ง"

ซ่งซีพ่นลมหายใจและพูดเบาๆ "บุหรี่นี้มันแรงเกินไป คุณไม่ชินกับมันหรอก"

"ฉันสูบบุหรี่มาหลายปีแล้ว บุหรี่ที่ไหนที่ฉันจะไม่ชินล่ะ"

สือเป่าหวาไม่เชื่อ เขาจึงหยิบกล่องบุหรี่อันหนึ่งออกมาแล้วจุดไฟด้วยไฟแช็ก ทันทีที่เขาสูดเข้าไป เขาก็สำลัก

เขาขมวดคิ้ว "นี่คืออะไร?"

ซ่งซีไม่ได้พูดอะไร เพียงทำท่าทาง และผู้คุ้มกันในชุดดำที่อยู่ข้างๆเขาก้าวไปข้างหน้าและให้อันใหม่สือเป่าหวาไปอีกอัน สือเป่าหวาสูบบุหรี่อย่างเงียบๆ

"สรุปคือ ถ้าฉันไม่สามารถรับเงินคืนได้ ฉันก็ไม่สามารถกลับไปที่เมืองกั่งได้ เริ่มต้นใหม่ในเมืองหนานดีกว่า"

"คุณเป็นคนโง่ในเมืองหนานเหรอ? นี่คืออาณาเขตของตระกูลหนาน และทุกการเคลื่อนไหวจะถูกจับตามอง คุณถูกเฝ้าดูที่นี่"

ซ่งซีพูดด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และจุดขี้เถ้าบุหรี่เล็กน้อย "เรื่องเงินเป็นเรื่องเล็ก ถ้าผู้หญิงคนนั้นกินเข้าไปแล้ว ฉันจะทำให้เธอคายออกมาเองตามธรรมชาติ เมื่อเรื่องนี้จบลง ฉันจะส่งครอบครัวของพวกเขาสี่คนไปรวมตัวกันที่ใต้ดิน แน่นอน ครอบครัวต้องเป็นระเบียบเรียบร้อย"

ริมฝีปากของเธอมีรอยยิ้มเย็นชา ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย

สือเป่าหวานั่งขัดสมาธิ พ่นบุหรี่ออกมาเบาๆแล้วถามอีกครั้งว่า "แล้วสถานการณ์ของฝั่งนั้นล่ะ คุณหนานคนนั้นยากที่จะรับมือจริงเหรอ?"

เมื่อพูดถึงหนานซ่งการแสดงออกของซ่งซีก็เย็นลงเล็กน้อย

"มันยากที่จะรับมือ มีคนคอยช่วยเหลือเธอมากเกินไป พ่อแม่ของเธอ พี่ชายของเธอ และแฟนของเธอต่างก็ปกป้องเธอ"

รอยยิ้มที่มุมปากของซ่งซีเย็นชา "มันยากสำหรับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งและทุกฝ่ายสนับสนุน บางครั้งฉันเห็นหนานซ่งเดินด้วยหลังตรง และฉันก็สงสัยว่าใครให้ความมั่นใจกับเธอในการปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ในโลก วิ่งอย่างอาละวาด ประมาทเลินเล่อ?"

ความมั่นใจของเธอไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่เธอมีครอบครัวที่สามารถเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องเธอ