สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 646

รับโทรศัพท์มา ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่ง ลำคอแหบพร่า “เสี่ยวซ่ง เจี่ยงฟานเขา……”

ฉันได้ยินแล้ว

หนานซ่งแทบพลิกตัวลงจากเตียงทันที แล้วสวมเสื้อผ้า

ผลสุดท้ายไม่รู้ว่าเคลื่อนไหวรีบร้อนไปหรือเปล่า ชายเสื้อเกี่ยวโดนแกะสลักหยกชิ้นนั้นบนโต๊ะที่ยังทำไม่เสร็จ มันหล่นพื้นดัง “ตึง” มุมหักเลย

ศีรษะของเด็กผู้ชายหักแตกแล้ว

ยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งมองวัตถุแกะสลักหยกบนพื้นอย่างอึ้งๆ มองหยกชิ้นเล็กนั้นที่หัก ก็ตกตะลึงกันหมด

หนานซ่งขมวดคิ้ว ทันใดนั้นหัวใจก็เหมือนโดนกระชากไป

มองไปรอบๆ อย่างใจลอย ไม่มีที่ไปเลย

——

ลมฝนระทมทุกข์ ค่ำคืนมืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด

เจี่ยงฟานตายแล้ว

เมื่อหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินฝ่าฝนไปถึงสถานกักกัน สิ่งที่เห็นคือศพเจี่ยงฟานนอนราบบนเปลหามเรียบๆ

ร่างกายเขาเย็นเฉียบแข็งทื่อนานแล้ว นอนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ และไร้สุ้มเสียง

ยวี่จิ้นเหวินกางร่มให้หนานซ่งมาตลอดทาง ปกป้องขณะเข้ามาข้างใน ร่างกายก็ยังคงเปียกโชก

มาถึงประตูห้องปฏิบัติการนิติเวช เห็นศพเจี่ยงฟาน หนานซ่งก็หยุดฝีเท้า

เธอจ้องมอง แค่รู้สึกหัวใจเหมือนโดนฝังด้วยหินและทรายหนาทึบ มันติดอยู่ตรงนั้น ขุดออกมาไม่ได้ ขยับไม่ได้ เจ็บอุดอู้

ดวงตายวี่จิ้นเหวินลุ่มลึก หันหน้าไปมองหนานซ่งอย่างเป็นห่วง

ข่าวมากะทันหันเกินไป ไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่มีใครคาดการณ์

จี้อวิ๋นและเฉิงเซี่ยนก็ตามมาเช่นกัน ยืนอยู่ด้านหลังพวกเขา มองหนานซ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเหมือนกัน

ช่วงนี้สถานการณ์รุมเร้าเข้ามา คนตายไปทีละคน ตอนนี้เจี่ยงฟานก็ตายอีก……พวกเขากลัวจริงๆ ว่าหนานซ่งจะรับไม่ไหว

สุดท้ายหนานซ่งก็ยกเท้าขึ้น เดินไปข้างหน้า

เธอเดินไปหาเจี่ยงฟานทีละก้าว เดินไปยัง ผู้ชายคนที่เคยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเธอ เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเธอ

เพื่อนร่วมรบที่น่าไว้วางใจหาที่เปรียบไม่ได้

เจี่ยงฟานถูกนิติเวชชันสูตรศพแล้ว ศพถูกคลุมด้วยผ้าขาวหนึ่งชั้น มีแค่ศีรษะและคอเท่านั้นที่เผยออกมา และบนคอก็มีรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด

จี้อวิ๋นไปดูรายงานการตรวจสอบแล้ว ก็สวมถุงมือ ตรวจร่างศพอีกครั้ง

หนานซ่งขอบตาแดง ลำคอสะอึกสะอื้น “เขาตายยังไง?”

จ้าวซวี่ยืนข้างๆ ที่ปากคาบบุหรี่ที่ยังไม่ได้จุดไฟ ทำหน้าหนักอึ้ง

“โดนฆาตกรรม”

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินเงยหน้ามองเขาทันที