สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 655

ฟู่ยวี่กำลังคิดถึงคำพูดของหนานซ่ง เมื่อหนานซ่งหันไปหายวี่จิ้นเหวินและพูดว่า "ถาม จ้าวซวี่ว่าเขาพอมีเวลาออกมาหรือไม่"

ยวี่จิ้นเหวินเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึง เธอพูดว่า "อืม" และโทรหาจ้าวซวี่

ฟู่ยวี่กล่าวขึ้นมาทันทีว่า "ทำไม? ผมแพ้ ผมแค่บอกว่าจะเชิญพวกคุณไปทานอาหารฝรั่งเศสสุดหรูแต่ไม่ได้บอกว่าจะเชิญ จ้าวซวี่"

เขาดูไม่ต้องการให้ใครใช้ประโยชน์จากมัน

ทันทีที่คำพูดหายไป เสียงของ จ้าวซวี่ดังมาจากโทรศัพท์พร้อมคำราม: " กินอาหารดีๆ ไม่ยอมเรียก ยังเป็นพี่น้องกันอยู่หรือเปล่า?"

ฟู่ยวี่ไม่สนใจเขาและพูดกับ หนานซ่ง"ผมขอติดหนี้มื้อนี้ก่อนแล้วผมจะเลี้ยงในวันอื่น?"

หนานซ่งจ้องมาที่เขาอย่างตั้งใจ โดยรู้ว่าชายคนนี้ต้องการเชิญ ซูยินแทนที่จะเชิญพวกเขาไปกิน

จ้าวซวี่คุยโทรศัพท์อย่างโกรธจัด "ทำไมต้องเป็นวันอื่นล่ะ แค่เลี้ยงเพิ่มคนเดียวเอง มันนานมากแล้วนะที่ฉันไม่ได้ทานอาหารฝรั่งเศสสุดหรูฉันไม่สน ยังไงต้องเลี้ยงวันนี้ พวกแกอยู่ไหน จะรีบไป ฉันจะไปกินให้มันจนไม่อย่างนั้นฉันจะไม่แซ่จ้าว!”

สองคนทะเลาะกันทางโทรศัพท์ของยวี่จิ้นเหวิน แต่ละคนแข่งกันเสียงดัง

ยวี่จิ้นเหวินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และอยากจะอยู่ห่างจากพวกเขาจริงๆ โดยแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักคนสองคนนี้มาก่อน

ในที่สุด หนานซ่งก็ออกมาและตัดสินใจขั้นสุดท้าย "เอาล่ะ พอได้แล้ว มาที่นี่ฉันจะส่งสถานที่ให้คุณ"

หลังจากคุยกับ จ้าวซวี่ หนานซ่งส่งสถานที่ให้เขา จากนั้นเงยหน้าขึ้นและพูดกับ ฟู่ยวี่"ต้องวันนี้"

"..." ฟู่ยวี่ก้มคอและสูญเสียแรงผลักดันทั้งหมดต่อหน้าพี่ชายของเขา "วันนี้ก็วันนี้ พี่สาวของเราใหญ่สุด ตามนั้น"

ยวี่จิ้นเหวินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเขา: ขี้ขลาด

ฟู่ยวี่จ้องกลับ: นายไม่ได้ขี้ขลาดเหรอ?!

*

มีอาหารฝรั่งเศสสุดหรูให้ทานแล้ว จ้าวซวี่ไปอย่างเร่งรีบ

ห้องชาเต็มไปด้วยกลิ่นหอม และจ้าวซวี่เปิดม่านไม้ไผ่และเดินเข้าไป "ไม่ใช่จะทานอาหารฝรั่งเศสสุดหรูหรือ ทำไมถึงมาที่นี่เพื่อดื่มชา?"

ฟู่ยวี่ลืมตาขึ้นและชำเลืองมองเขา "ฉันจะเอาน้ำมันออกก่อน จะได้ไม่เลี่ยนมาก วันนี้ฉันไม่ได้สระผม กลิ่นมัน..."

เขาบีบจมูกด้วยความรังเกียจ

จ้าวซวี่ชกเขา "จะชกให้ตายด้วยหมัดเล็ก ๆ !"

หนานซ่งกล่าวว่า "เราทานไก่ทอดไปตอนเที่ยง เลยแวะมาดื่มชาเพื่อคลายความเหนื่อยล้า ร้านอาหารอยู่ถัดไป อีกสักครู่เราถึงจะไปกิน"

กลัวว่าจ้าวซวี่จะหิว เธอขอให้พนักงานเสิร์ฟเตรียมเค้กชาและเครื่องดื่มให้เขารองท้องก่อน

“ยังดียังได้ความห่วงใยจากเสี่ยวซ่ง” จ้าวซวี่ยุ่งมากจนไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ดังนั้นเขาจึงหิวมากจนคว้าเค้กชาไปกินจนหมดทีเดีย

“กินช้าๆ ระวังจะสำลักตาย”

ปากของ ฟู่ยวี่มีพิษมาก แต่เขายื่นชาให้ จ้าวซวี่ “นายมันก็เหมือนกัน เป็นนายน้อยแห่งตระกูลจ้าวดีๆไม่ชอบ ต้องไปที่หน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะไม่พอ ยังมาเป็นตำรวจอีก อายุก็สามสิบแล้ว วันๆไม่อยู่บ้านได้แต่เที่ยวไปข้างนอกทุกวัน จะแต่งงานมีเมียได้ไหม”

จ้าวซวี่กลืนเครื่องดื่มของเขาเต็มปาก ดื่มชาแล้วโกนใส่เขา "นายกล้าดีอย่างไรมาพูดฉัน นายวันๆก็ได้แต่ลอยไปมาวันๆ นี่ก็โสดไม่ใช่เหรอ ฉันสงสัยจริงๆ นายเอาแต่พูดว่าแฟนคนนั้น แฟนคนนี้ ไม่รู้ว่านายโม้หรือเปล่า?”

ฟู่ยวี่พ่นลมอย่างเย็นชา "ฉันต้องโม้ไว้ก่อน?

หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินดูทนไม่ได้

จ้าวซวี่มองเขาด้วยหางตา “แค่ซูยินยังตามจีบไม่ติดเลย ยังจะกล้าพูด”