สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 656

เมื่อเผชิญกับการดูถูกเหยียดหยามของทั้งสาม จ้าวซวี่ รู้สึกไม่มีความสุข

“ฉันต้องหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง ไม่อย่างนั้นฉันจะสอบสวนเป็นการส่วนตัวในฐานะลูกน้องกับหัวหน้า ฉันเลยต้องพูดไปแบบนั้น?”

ฟู่ยวี่อยากรู้มากเกี่ยวกับคำถามของ จ้าวซวี่"แล้วเขาตอบคุณว่าอย่างไร"

จ้าวซวี่กล่าวว่า: "เขาเพียงแค่มองมาที่ฉัน ไม่ได้พูดอะไร และปล่อยฉันไป"

ฟู่ยวี่ขยับปากของเขา จ้าวซวี ยื่นมือไปทางเขา "ถ้านายพูดว่า 'แค่นั้น' ฉันจะตบปากนาย"

“…” ฟู่ยวี่มุ่ยปากและกลืนคำพูดที่เข้าไปในริมฝีปากของเขา

ยวี่จิ้นเหวินมองไปที่ จ้าวซวี่ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ "แล้วนายไปรู้อะไรมา"

"ฉันค้นพบอะไรบางอย่าง"

จ้าวซวี่กล่าวว่า: "ฉันได้ยินจากนักสืบเฒ่าว่าบุคลิกของ หัวหน้าหวังเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ในอดีตเขามีใบหน้าที่จริงจังอยู่เสมอ แต่เขาไม่ได้พูดมากเท่าตอนนี้และบางครั้งเขาก็โกรธและค่อยสาปแช่งดุลูกน้อง.แต่ตอนนี้อารมณ์ของหัวหน้าหวังเปลี่ยนไปมาก เขาเย็นชากว่าแต่ก่อนเล็กน้อย ตาเขาดุไม่ชอบพูด

หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินจำได้ว่าพวกเขาได้พบหัวหน้าหวังสองสามครั้งและเป็นตามที่เขาพูด

ดูสงบแต่ไม่ว่าจะเป็นสีหน้าหรือน้ำเสียง ก็เหมือนคนตาย เย็นชา เงียบ ทำให้คนรู้สึกไม่มีชีวิตชีวา นัยน์ตานิ่ง แต่มองคนๆ นั้นอย่างระมัดระวัง ขณะนั้น ออร่าในดวงตาของเขาก็น่ากลัวเช่นกัน

หนานซ่งยังคงสงสัยอยู่ในใจ เขาสงสัยว่าความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าหวังกับแม่ของเธอเป็นอย่างไร

“อีกอย่าง ถามอะไรหน่อยสิ”

จ้าวซวี่กล่าวต่อ: "ตอนที่หัวหน้าหวังไปปฏิบัติภารกิจเมื่อสี่ปีที่แล้วภารกิจเฉพาะ กล่าวโดยสรุปความเสี่ยงค่อนข้างสูง เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อตอนเขากลับมา เขาถูกยิงโดนใบหน้าของเขาเสียหายไปด้วย ส่วนใหญ่ถูกเผาและแอบถูกส่งตัวไปศัลยกรรม”

“อะไรนะ!” การแสดงออกของ หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินเปลี่ยนไปเมื่อเขาพูดแบบนี้

จ้าวซวี่ไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ และก็ต้องตกตะลึง

ความคิดของ หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินล่องลอยไปที่อื่น

หวังผิงทำศัลยกรรมมา?!

ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขามักจะรู้สึกว่าใบหน้าของเขาเป็นอัมพาต ผิดธรรมชาติ พวกเขาคิดว่ามันเป็นอัมพาตที่ใบหน้า แต่เป็นผลที่ตามมาหลังจากการทำศัลยกรรม

—

อาหารฝรั่งเศสสุดหรูมื้อนี้ จ้าวซวี่กินเยอะ หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินมีบางอย่างในใจกินได้ไม่มาก

เมื่อเขาออกมาจากร้านอาหาร ฟู่ยวี่ด่าจ้าวซวี่ที่ไม่สามารถเดินได้และโกรธมากจนดุเขาว่าโกง!

จ้าวซวี่หัวเราะ "ถ้านายสามารถเลี้ยงได้ทั้งเดือนฉันจะเรียกว่าพ่อ!"

ฟู่ยวี่หัวเราะและดุ: "ไปให้พ้น! ชายน้อยอย่างฉันไม่มีลูกชายแบบนาย!"

*

"หัวหน้าหวังคนนี้มีเรื่องราวมากมายที่เกี่ยวกับร่างกายของเขา"

ระหว่างทางกลับ หนานซ่งพูดกับ ยวี่จิ้นเหวินด้วยท่าทางเคร่งขรึม: "แม่ของฉันไม่สนใจใครโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาสองคนต้องรู้จักกันมาก่อนและฉันมีความรู้สึกว่าความสัมพันธ์จะต้องแรงมาก แค่แม่ฉันหุบปาก หวังผิงก็เฉย เป็นเพราะอะไร”

ยวี่จิ้นเหวินคิดเกี่ยวกับคำถามนี้ด้วยว่า "ถ้าคนสองคนรู้จักกันจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันทำไม"

“เป็นไปได้ไหมที่หนึ่งในนั้นสูญเสียความทรงจำไป”

หนานซ่งขมวดคิ้วและพูดว่า: "แม่ของฉันไม่น่าจะสูญเสียความทรงจำของเธออย่างแน่นอน ความจำของเธอดีมาก เราลืมทุกเรื่องที่ผ่านมา แต่เธอยังคงจำมันได้ชัดเจนและเธอจะพลิกบัญชีเก่าให้เราทุกครั้ง คนที่สูญเสียความทรงจำต้องเป็นหวังผิง แต่ทำไมแม่ของฉันถึงแสร้งทำเป็นไม่รู้จัก?

ยวี่จิ้นเหวินคิดเกี่ยวกับมัน แต่ไม่สามารถคิดเหตุผลได้

ฉันเกรงว่าจะไม่มีใครอธิบายเรื่องนี้ได้นอกจากหวังผิงและลั่วอิน