สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 658

"น้องชาย?"

หนานซ่งคาดไม่ถึงจริงๆ และพูดอย่างตกตะลึง: “ถ้าอย่างนั้นเขาก็เป็น น้าของเราซิ?”

ลั่วอินยังคงหมกมุ่นอยู่กับความโศกเศร้าที่คิดถึงน้องชายของเธอ เมื่อเธอได้ยินคำพูดของลูกสาวเธอก็เหลือบมอง "ไม่ใช่น้องจริงๆ"

"รู้"

หนานซ่งไม่แปลกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ สีหน้าของเขาราบเรียบ “เซียวเอินก็เป็นน้องบุญธรรมของแม่ไม่ใช่หรือ ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด”

เมื่อได้ยินเซียวเอิน ใบหน้าของลั่วอินก็ทรุดลงทันที “จะไปเหมือนกันได้อย่างไร?”

เมื่อรู้ว่าเซียวเอินเป็นตัวผกผันของแม่จึงพูดไม่ได้ง่ายๆ เธอไม่ชอบพูดถึงชายที่นิสัยไม่ดีคนนั้น จึงหันกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “โอเค กลับไปที่อสรพิษฟ้ากัน ไม่ แม่พูดมาก่อนหน้านี้ว่าเขาตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

คำพูดของ หนานซ่งเป็นเหมือนมีดแทงหัวใจของลั่วอิน

มันทำให้ใบหน้าของเธอซีดทันที

มีบางอย่างที่ไม่อยากจำ ไม่สามารถหยุดคิดถึงมันได้

เมื่อเห็นสีหน้าแม่ดูไม่ดี ร่างกายเริ่มสั่นเล็กน้อย หนานซ่ง ยวี่จิ้นเหวินและลั่วจวินหัง, เปลี่ยนไป ทุกคนลุกขึ้นและเดินไปทางลั่วอินแต่พวกเขาดูเหมือนช้าไป หนานหนิงซงก้าวไปข้างหน้าจับลั่วอินมาไว้ในอ้อมแขน ตบเบาๆ แล้วพูดกับหนานซ่งและคนอื่นๆ ว่า "ไม่เป็นไร แม่ของพวกเธอเคยมีบาดแผลในใจที่นั่น การคิดถึงมันทำให้รู้สึกแย่ และไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงต่อหน้าพวกเธอ”

หนานซ่งไม่ได้คาดหวังว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างแม่กับอสรพิษฟ้า

เธอก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและพึมพำเรียก "แม่..."

ถ้าหนูรู้ก่อนหน้านี้ หนูคงไม่บังคับให้แม่พูดและคิดถึงเรื่องโหดร้ายนี้

อยากจะขอโทษแต่พูดไม่ออก

"ขอโทษครับน้าลั่ว" ยวี่จิ้นเหวินพูดจากข้างหลังเธอ "เราไม่รู้ ... "

ลั่วอินค่อยๆบรรเทาความเจ็บปวดบีบคั้นหัวใจแล้วยกมือขึ้น "เอาล่ะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเธอ"

เธอสงบอารมณ์และผ่อนคลาย เงยหน้าขึ้นจ้องมองพวกเขา "ตอนนี้ ถึงเวลาที่พวกเธอจะบอกฉันได้แล้ว"

หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินมองหน้ากัน

พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าหวังผิงจะมีความสัมพันธ์กับอสรพิษฟ้า หลังจากระดมสมองกันสักพักก็นึกไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรเพื่อบอกข้อมูลทั้งหมดที่มี ลั่วอินฟังเงียบๆ ขมวดคิ้วจนแน่น หลังจากได้ยินการจากไปของหวังผิง ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นทันที

“หมายถึงใบหน้าของเขาเสียหาย?”

"ใช่."

หนานซ่งพยักหน้า "นั่นคือสิ่งที่ จ้าวซวี่กล่าวโดยบอกว่า หวังผิงได้ทำภารกิจเมื่อสี่ปีก่อน เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและใบหน้าส่วนใหญ่ของเขาถูกไฟไหม้ ต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการซ่อมแซม. ตอนนี้มันเลยดูแข็งไปหน่อย”

“หน้าเขาก็ไหม้เหมือนกัน...”

ลั่วอินพร่ำบ่นกับตัวเอง ทำไมมันถึงบังเอิญขนาดนี้?

สี่ปีที่แล้ว……

“เมื่อสี่ปีที่แล้วไม่ใช่ตอนที่เรา 'ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์' หรือ?”

ลั่วอินมองไปที่หนานหนิงซง

หนานหนิงซงขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณหมายถึง หวังผิงเป็นคนที่มาช่วยเราในเวลานั้น?”

หวังผิง หลานอวี้!

ลั่วอิน"หลัวอินรู้สึกเพียงว่าหัวใจของเธอเหมือนถูกโยนขึ้นไปในอากาศอย่างแรง แล้วก็ตกลงมาอย่างหนัก ระหว่างการโยนและการทิ้ง ทำให้จิตใจของเธอกลับแน่วแน่มากขึ้น!!

"หมายความว่าอย่างไร?"

หนานซ่งมองไปที่ ลั่วอินและ หนานหนิงซงเริ่มตามไม่ทันคำพูดของพวกเขา "คุณหมายถึงภารกิจที่ หวังผิงทำเมื่อสี่ปีก่อนคือการช่วยคุณ ทำให้หน้าของเขาได้รับบาดเจ็บ คุณสงสัย .. หวังผิงเป็นน้าของฉัน อสรพิษฟ้า?”