สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 665

“เสี่ยวซ่งแต่งงานกับผมได้ไหม”

คำพูดทั้งแปดคำนั้นผ่านเข้าหูของหนานซ่ง ทำให้รู้สึกเหมือนวิญญาณกำลังสั่นคลอน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอเธอ แต่การได้ยินครั้งนี้ต่างจากที่เขารู้สึกเมื่อก่อน

เธอคิดว่าเธอคงต่อต้านและไม่สะทกสะท้านกับมัน แต่จริงๆ แล้วเธอกลับมีความสุขอย่างไม่คาดคิด

เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ผู้หญิงทุกคนหวังที่จะได้รับการขอแต่งงานจากชายที่เธอรัก

หนานซ่ง ผู้ที่มีใจแข็งกระด้างก็ไม่ยกเว้น

เธอยังคงนั่งอยู่บนตักยวี่จิ้นเหวิน และขยับมาจับใบหน้าของเขา

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ขอ จนมีเหงื่อบนใบหน้า

เสียงฝนที่ตกนอกหน้าต่างหยุดแล้ว ทิวทัศน์ที่เหมือนน้ำไหลผ่านม่านตามืดมิดของเขาช่างดูมีเสน่ห์

ยวี่จิ้นเหวินจ้องมองมาที่หนานซ่ง ราวกับกำลังรอการพิจารณาคดี ยิ่งเธอไม่พูด เขายิ่งประหม่ามากขึ้น

จู่ๆ เขาก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ควรขอเธอแต่งงานในเวลานี้ เหมือนเป็นการทำลายบรรยากาศ

“เสี่ยวซ่ง คือผม...”

เขากำลังจะเปิดปาก แต่ถูกหนานซ่งโน้มตัวเข้ามาปิดปากด้วยการจูบที่ริมฝีปากของเขา

จูบที่แนบชิดร้อนแรงขณะที่จิตใจกำลังกระวนกระวาย กลับได้ยินเสียงเบา ๆ ว่า “ตกลง”

ยวี่จิ้นเหวินตกใจจนรู้สึกว่าเขาได้สูญเสียความสามารถในการคิดสมองดูว่างเปล่า

เขามองไปที่หนานซ่งด้วยความงุนงง ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน "คุณพูดว่าอะไรนะ?"

หนานซ่งมองตรงมาที่เขาด้วยนัยน์ตาคู่ใสคู่นั้นที่แสดงความจริงจังไม่ปั่นป่วน

“ฉันบอกว่า ฉันตกลงจะแต่งงานกับคุณ”

จากคำตอบที่แน่วแน่นั้น ทำให้หัวใจลอยอยู่ในอากาศ ขึ้นๆ ลงๆ และกลับมาที่เดิม

น้ำตาไหลลงมาอย่างเงียบ ๆ จากดวงตาของยวี่จิ้นเหวิน เขากอดหนานซ่งทันทีและกอดเธอแน่นขึ้น

ร่างของคนทั้งสองแทรกกายเข้ากันอย่างแน่นหนาอีกครั้ง เหมือนดังดอกไม้ที่ผลิบาน

รักคืออะไร?

ความรักเป็นเหมือนดังอารมณ์ที่ซับซ้อน คือส่วนผสมต่างๆ ของทุกรสชาติที่มีในโลก

ความรักเป็นเพียงสิ่งที่ง่ายที่สุดในโลก ต้องการแค่ฉันรักคุณ ฉันจึงอยากอยู่กับคุณ มันเป็นเรื่องที่ช่างง่ายดาย

คืนนี้ คนสองคนเหมือนโหยหากันและกัน ต่างฝ่ายต่างปลดปล่อยบทรักกันและกันทั้งค่ำคืน อย่างไม่รู้จักอิ่ม

**

พอตื่นมาอีกทีก็เที่ยงวัน ด้วยท้องฟ้าที่สดใส

ร่างกายของหนานซ่งยังคงซุกอยู่บนไหล่ยวี่จิ้นเหวินที่มีท่าทางง่วงเกียจคร้านจนไม่อยากขยับนิ้ว

เพียงแค่พลิกตัวเล็กน้อยยังรู้สึกเจ็บกว่าตอนฝึกภาคสนามทหาร ยังไม่เหนื่อยขนาดนี้

ความแข็งแกร่งทางร่างกายของยวี่จิ้นเหวินมีมากกว่าเธอ เขาตื่นนานแล้วได้แต่จูบหน้าผากของเธอซ้ำๆ ราวกับว่าจูบนั้นไม่เคยเพียงพอ

“หืม...” หนานซ่งสูดหายใจแรงแล้วหลบเข้าในอ้อมแขนอย่างไม่พอใจ พยายามอยู่ห่างจากเขา

ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับ กลับถูกเขาจับไว้อีกครั้ง แล้วกอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขา

ยวี่จิ้นเหวินดูอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน แต่จิตใจของเขาแจ่มใสผิดปกติ จ้องมองที่ หนานซ่ง เหมือนดังสุนัขหมาป่าที่จ้องจะกินเธอตลอดเวลา

ไม่กล้านอนเพราะกลัวว่าเรื่องเมื่อคืนจะเป็นเพียงความฝัน

หลับแล้วรีบตื่นขึ้น

เมื่อคืนเขาคงหัวร้อน เลยรีบขอแต่งงานไป?

แล้วหนานซ่งตกลงแล้วใช่ไหม

ได้แต่ถามตัวเองว่าจำไม่ผิดใช่ไหม.

ยวี่จิ้นเหวินหวนคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อย่างหมดหวัง ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ และให้คำตอบกับตัวเองในเชิงบวกครั้งแล้วครั้งเล่า

ใช่ เขาได้ขอแต่งงานไปแล้ว