สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 681

ทันทีที่มีการเชื่อมต่อสาย เสียงกังวลของยวี่จิ้นเหวินก็ดังขึ้นจากผู้รับ "ทางฝั่งของคุณเป็นยังไงบ้าง?"

แม้จะอยู่คนละที่กันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นทั้งสองฝ่ายจะแบ่งปันให้กันโดยเร็วที่สุด ท้ายที่สุดพวกเขาก็คุยกันทุกวัน

หนานซ่งคุยกับยวี่จิ้นเหวินเกี่ยวกับเฮ่อเสี่ยวเหวินเมื่อคืนนี้ เขายังคงจำได้

"ยังโอเคอยู่"

หนานซ่งพูด "ความเจ็บปวดทำให้คนโตขึ้น ฉันคิดว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ ความคิดของเสี่ยวเหวินน่าจะเปลี่ยนไป"

ยวี่จิ้นเหวินได้ยินความหมายลึกซึ้งของคำพูดของหนานซ่ง "เกิดอะไรขึ้น? มีบางอย่างผิดปกติกับความสัมพันธ์ระหว่างคุณน้ากับเสี่ยวเหวินเหรอ?"

"นิดหน่อย"

หนานซ่งจำสิ่งที่เฮ่อเสี่ยวเหวินพูดกับเธอและถอนหายใจ "เสี่ยวเหวินสามารถมองเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าความคิดของคุณน้าเป็นอย่างไร เธอชอบเขาจริงๆ และต้องการอยู่กับเขา แต่ในด้านของคุณน้า ฉันไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด เขามีเสี่ยวเหวินอยู่ในใจทั้งคนแล้วทำไมเขาต้องปฏิเสธเธอด้วย?"

"คุณน้าเป็นคนช่างคิดมาก และเขาควรจะมีปัญหาของตัวเอง"

ยวี่จิ้นเหวินช่วยเธอวิเคราะห์ว่า "ถ้าผู้ชายรักผู้หญิงจริงๆ เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะถือโลกทั้งใบไว้ข้างหน้าเธอ แต่เมื่อเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถให้โลกทั้งใบกับเธอได้ และไม่สามารถให้สิ่งของหรือความปลอดภัยเพียงพอกับเธอได้ เขาจะยับยั้งความรักของเขา"

หนานซ่งขมวดคิ้ว "แบบนั้นหรอกเหรอ? ว่ากันว่าผู้หญิงคิดมากเกินไป ทำไมคุณผู้ชายคิดมากเกินไปล่ะ?"

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า "มีบางครั้งที่ไม่สามารถควบคุมมันได้ เช่นผมไง"

หนานซ่ง "........"

เธอรู้ว่าเขาจะเดินไปรอบๆตัวเสมอ และถือโอกาสแสดงความจริงใจต่อเธอ

หนานซ่งพูดอย่างครอบงำ "ฉันมีความปลอดภัย คุณแค่ต้องมอบตัวเองให้ฉัน!"

ยวี่จิ้นเหวินฟังคำพูดราชินีน้อยของเขา หัวใจมีค่าพอที่จะเป็นลูกสะใภ้ของฉัน และฉันตอบทันทีว่า "โอเค"

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินวิเคราะห์ที่นี่เป็นเวลานาน ขณะที่ลั่วอินตรงไปที่ห้องลอยฟ้าเพื่อไปเยี่ยมเฮ่อเสี่ยวเหวินหลังจากที่เธอหลับสนิท และตรวจสอบร่างกายทั้งหมดของเธอ แน่นอน เธอจะไม่พลาดก้นบวมของเธอที่ถูกตบโดยหวังผิง "โย่ น้องชายของฉันหลงอะไรขนาดนี้"

เฮ่อเสี่ยวเหวิน "......."

แน่นอนว่าขิงแก่และร้อนแรง เมื่อเทียบกับลั่วอินแล้ว หนานซ่งเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาที่ไม่เคยเห็นอะไรในโลกนี้

เฮ่อเสี่ยวเหวินยิ้มอย่างเขินอาย ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย

"แต่ยังไงก็ตาม เขาหนักเกินกว่าจะเล่น และเขาต้องมีดีกรีการเล่น ไม่เข้าใจความอ่อนโยนและความรักของผู้ชายที่มีต่อผู้หญิงได้ยังไง!"

ลั่วอินพูดกับเฮ่อเสี่ยวเหวินว่า "กลับไปฉันจะด่าเขา!"

เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่กล้านั่ง เธอจึงนอนตะแคงแล้วพูดว่า "พี่สาว อย่าด่าเขาเลย หลีกเลี่ยงว่าเขาจะด่าฉันว่าเอาไปฟ้องพี่ เขาไม่ชอบฉันอยู่แล้วเดี๋ยวเขาเกลียดฉันมากยิ่งขึ้นไปอีก"

"หือ? พูดแบบนี้ได้ยังไง? อาอวี้จะไม่ชอบเธอได้ยังไง?"

ลั่วอินนั่งลงข้างเตียง ลูบหัวของเฮ่อเสี่ยวเหวิน และพูดอย่างอบอุ่นว่า "บอกฉันที เขาทำผิดต่อเธอหรือเปล่า?"

ไม่รู้ว่าฝ่ามือของลั่วอินอุ่นเกินไปหรือเสียงเธอเบาเกินไป เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกถึงความรักของแม่ที่หายไปนาน แต่รู้สึกเพียงว่าหัวใจชุ่มไปด้วยความเจ็บปวด เธอเจ็บจมูก และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตาสองข้างในทันที แต่เธอกัดริมฝีปากของเธอและไม่ยอมปล่อยให้มันตกลงมา

"โอ้ ทำไมเด็กคนนี้ถึงร้องไห้ มันดูผิดปกตินะ!"

ลั่วอินกอดเฮ่อเสี่ยวเหวิน ตบเบาๆและเกลี้ยกล่อมเธอ "ไม่ต้องกลัว มีเรื่องอะไรเธอพูดกับพี่ได้เลย พี่จะช่วยเธอสั่งสอนหลานอวี้เอง!"

*

คุณลั่วเป็นคนดีมาก เวลามีเรื่องอะไรเธอเต็มที่ช่วยตลอด