สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 694

ในที่สุดวันที่ 9 เดือน 9 ก็มาถึง

ตอนแรกกังวลว่ายวี่จิ้นเหวินจะลุกขึ้นไม่ได้ แต่กลับเป็นหนานซ่งที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้เพราะเมื่อคืนนี้มีคนนอนไม่หลับเลย

หนานซ่งถูกใครบางคนเหวี่ยงไปมาและเธอก็นอนไม่หลับทั้งคืน ง่วงนอนมาก ในทางกลับกันยวี่จิ้นเหวินยังมีชีวิตชีวาและสบายดีอยู่

ยวี่จิ้นเหวินพาภรรยาของเขาไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าและแปรงฟัน "เปิดปากของคุณออก อ้า——"

หนานซ่งเหล่มองที่รอยคล้ำใต้ตาของตัวเอง หันกลับมาอย่างโกรธเคืองและชนเข้ากับหัวของยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินถูกจับโดยไม่ทันตั้งตัวและถูกเธอกระแทกเข้าที่หัว

เขาลูบหัวตัวเอง "ที่รัก นี่คุณจะฆ่าผมเหรอ?"

"คุณดูรอยคล้ำใต้ตาของฉันสิ น่าเกลียดมาก ฉันจะไปถ่ายรูปได้ยังไง?" หนานซ่งพ่นยาสีฟันบนใบหน้าของเขา

ยวี่จิ้นเหวินหรี่ตาลง ก้มหน้าแล้วขยี้ตา

"ให้ผมดูหน่อย หน้าเกลียดตรงไหนกัน?"

เขาจับหน้าหนานซ่งและมองอย่างระมัดระวัง "มันน่าเกลียดตรงไหน ไม่เห็นน่าเกลียดเลย ภรรยาของผมสวยที่สุดในโลก!"

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจฟองยาสีฟันที่ปากของหนานซ่ง แต่เขากลับจูบเธอที่ปาก

พอลั่วอินเข้ามาก็เห็นกับฉากนี้

"โอ้ย รู้สึกสะอิดสะเอียนกันบ้างไหม?"

เธอโกรธมากจนต่อว่าว่า "เร็วเข้า นี่กี่โมงแล้ว อยากไปปิดสำนักงานกิจการพลเรือนเหรอ!"

ภายใต้การกระตุ้นของแม่และแม่สามี ทั้งสองอาบน้ำ แต่งหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าโดยเร็วที่สุด และเดินจับมือกันเดินออกจากประตู

แม้แต่ข้าวเช้าก็ไม่มีเวลากิน

ลั่วอินส่งทั้งสองออกจากประตู และหันกลับไปมองลั่วจวินหังเดินลงบันไดด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้า

"ตื่นแล้วเหรอ?" ลั่วอินเดินไปด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก "ไม่ได้นอนทั้งคืนเลยใช่ไหม?"

ลั่วจวินหังทำเสียงอู้อี้ "อืม"

ลั่วอินยิ้มและจับแขนของเขา "แกนี่ เหมือนพ่อของแกไม่มีผิด กระวนกระวายใจที่สุด เมื่อคืนแม่พาเขาเข้านอนเป็นเวลานานก่อนที่จะกล่อมให้เขาหลับได้ ให้แม่ช่วยอะไรไหม?"

"ไม่ต้อง" ลั่วจวินหังปฏิเสธ "ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

จากนั้นเขาก็เสริมว่า "ฉันไม่ใช่พ่อแก่ด้วย"

ลั่วอินยิ้มและพูดว่า "คุณไม่ใช่พ่อแก่ คุณเป็นพ่อใหญ่!"

ลั่วจวินหัง "......."

ลบคำว่า "เก่า" ออกได้ไหม?

——

ยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งรีบไปที่สำนักงานกิจการพลเรือน แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนค่อนข้างมากที่สำนักงานจดทะเบียนสมรส

ต้องเข้าแถว

สิ่งที่ไม่คาดคิดยิ่งกว่าคือมีคนเข้าคิวรอที่สำนักงานการหย่าร้างมากขึ้น

มีคนในกลุ่มที่ต่อแถวบ่นว่า "ต้นปีต่อแถวเพื่อจดทะเบียนสมรส ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องรอให้มีการเรียกการหย่าร้าง แต่ก็ต้องผ่านไปให้ได้"

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อได้ยินคำว่า "การหย่าร้าง" และกำมือของหนานซ่งไว้โดยไม่รู้ตัว

หนานซ่งเหลือบมองที่เขาเห็นท่าทางไม่สบายใจของเขาและกล่าวว่า "วันนี้เรามาที่นี่เพื่อจดทะเบียนสมรสนะคุณยวี่"

การแต่งงานไม่ใช่การหย่าร้าง

เมื่อรู้สิ่งนี้ยวี่จิ้นเหวินก็สงบลง จับหนานซ่งไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วจูบลึก ๆ ที่หน้าผากของเธอ

สำนักงานการแต่งงานและสำนักงานการหย่าร้างของสำนักกิจการพลเรือนอยู่ไม่ไกลกัน คู่บ่าวสาวส่วนใหญ่ในฝั่งการแต่งงานมีความสุขและโหยหาชีวิตใหม่ แต่ทางด้านการหย่าร้าง ผู้ใหญ่ไม่ได้ขมขื่นและเกลียดชัง และใบหน้าของพวกเขาส่วนใหญ่สงบและชา ดูเหมือนกังวลมากกว่าการแต่งงาน