สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 695

หลังยวี่จิ้นเหวินเดินออกจากสำนักงานกิจการพลเรือน เขาเดินสามก้าวแล้วหันมองกลับด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจจะออกมา

หนานซ่งมองเขาอย่างสงสัย “เป็นอะไร?”

ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่ง และพูดอย่างจริงใจว่า "ผมอยากระเบิดช่องทางการหย่าร้างนั้นทิ้ง"

"..."

หนานซ่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ “ทำไมคุณถึงมีความคิดน่ากลัวอะไรเช่นนี้?”

ยวี่จิ้นเหวินคิดอยากที่จะทำสิ่งนั้นจริงๆ เดินหันกลับ หนานซ่งได้แต่ยิ้มเยาะ "กลับมา!"

เธอดึงเขากลับเข้าไปในรถด้วยความโกรธจนอยากเตะเขา

“คุณโง่หรือเปล่า? สำนักงานกิจการพลเรือนมีแห่งเดียวในประเทศหรือ หากคุณคิดจะวางระเบิด คุณก็ต้องวางระเบิดทิ้งทั้งหมดในประเทศ?”

ยวี่จิ้นเหวินมองมาที่เธอแล้วกะพริบตา จู่ๆ ก็ยกมือขึ้น คว้าใบทะเบียนสมรสจากมือเธอ แล้ววางไว้ข้างหลังเขา "ถ้าอย่างนั้นเราต้องไม่หย่ากัน! ทะเบียนสมรสต้องอยู่กับผม ผมจะดูแลมันเอง!"

เมื่อมองดูพฤติกรรมที่เหมือนเด็ก หนานซ่งก็เข้าใจสิ่งที่แม่ของเขาพูดก่อนหน้านี้ในทันใดว่า "ผู้ชายก็คือเด็กน้อยจนเขาตาย"

“ก็ได้ ให้คุณเป็นคนดูแลมัน”

เมื่อขึ้นรถ ยวี่จิ้นเหวินมองลงที่ทะเบียนสมรสสีแดงทั้งสองเล่ม และรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นเหมือนความฝัน ที่มันหวานราวกับกินน้ำผึ้ง

เขากางทะเบียนสมรสต่อหน้าหนานซ่ง และอวดราวกับเป็นเด็ก “ดูสิ สองคนนี้ช่างดูเหมาะสมกันจริงๆ?”

หนานซ่ง ได้แต่พยักหน้า

"ใช่คนโง่สองคน ดูแล้วค่อนข้างเหมาะสม "

เวลาถ่ายรูป ช่างภาพที่ค่อยบอกให้ยิ้ม ยิ้มเยอะขึ้นเรื่อยๆ เหมือนลิงปากใหญ่สองตัวที่ดูเหมือนไม่ค่อยฉลาดนัก... เห็นแล้วรู้สึกว่าเป็นภาพขาวดำ

ยวี่จิ้นเหวินไม่สามารถวางมันลงได้ "มันดูน่ารักดีออก"

“ที่คุณกำลังพูดถึงหมายถึงฉันหรือคุณ”

“แน่นอนว่าต้องเป็นคุณ” ยวี่จิ้นเหวินกล่าว “ผมดูออกตัวใหญ่ จะน่ารักได้อย่างไร”

“แล้วคนแบบคุณต้องใช้คำอธิบายว่าอะไร?” หนานซ่งแซวเขาอย่างจงใจ “คำว่าหล่อหรือ?”

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหัว “สุขุม”

"..."

หนานซ่ง ดูภาพอีกครั้ง และเธอเกือบจะหัวเราะเหมือนเด็กไร้เดียงสาแบบฟู่ยวี่กับคำว่าสุขุม

อาจเป็นเพราะหนานซ่งคิดถึงฟู่ยวี่เมื่อยวี่จิ้นเหวินกล่าว "ผมจะถ่ายรูปส่งให้ ฟู่ยวี่เพื่ออวดเขา"

เป็นพี่น้องกันมีอะไรดีๆต้องจะรีบแชร์ให้กัน

หลังยวี่จิ้นเหวินส่งรูปถ่ายไปไม่ถึงวินาทีเดียว ฟู่ยวี่ก็โทรผ่านวิดีโอมาพร้อมด้วยสายตาจ้องมองหาเรื่อง

ช่วยบอกให้หนานซ่งออกห่างจากโทรศัพท์หน่อยเพราะมันจะทำให้ดวงตาของเขาระคายเคืองได้

“ไก่จะขันอะไรแต่เช้า”

ตอนนี้ฟู่ยวี่อยู่ที่เมืองหรง ไม่รู้ว่าเมาค้างหรือเปล่า หน้ายังดูบวมๆ ผมที่ฟู่เหมือนวัชพืชดูเลอะเทอะสกปรก

“พวกนายแอบไปจดทะเบียนสมรสลับหลังฉัน เหรอ!”

เสียงของ ฟู่ยวี่นั้นแหบแห้ง แสดงเสียงเขินอายเหมือนเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ "ฉันไม่อยากเล่นกับพวกเธอแล้ว!"

ยวี่จิ้นเหวินขนลุกไปทั่ว "พูดดีๆและพูดคำพูดของมนุษย์"