ในฐานะผู้ชื่นชอบอาหารและคาร์โบไฮเดรต ซีอานเปรียบเสมือนอาหารบนสวรรค์
โดยไม่ต้องตั้งใจสรรหา ก็มีร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนนในไม่กี่ก้าว หรือร้านที่ขายหมั่นโถวแซนด์วิช หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไม่ได้วางแผนอะไรไว้ทั้งนั้น พวกเขาเดินตามโชคชะตา เมื่อพบร้านหมั่นโถวแซนด์วิชไส้เนื้อเก่าแก่ขายดีเลยสั่งมาสองอัน อันหนึ่งหนังใส่ซอสงาและอีกอันหนึ่งซอสพริกน้ำมันแดง หนานซ่งพ่นลมหายใจทันทีที่เขาหยิบเข้าไปแล้วกัดอย่างพอใจ.
เมื่อเห็นว่าเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย ยวี่จิ้นเหวินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “อร่อยไหม?”
หนานซ่งพยักหน้า "อร่อย ยังคงเป็นอาหารพื้นเมืองที่แท้และแท้ที่สุด ถ้าคุณเปลี่ยนไปเมืองอื่น คุณก็จะปฏิบัติตามประเพณีของที่นั้น ๆ และรสชาติจะปรับเปลี่ยนตามไปด้วย แต่อุตสาหกรรมอาหารเป็นแบบนี้ ฉันไม่ชอบปรับตัว จึงต้องเปิดร้านสือเว่ยอีกร้านหนึ่ง"
“ต่างร้านก็มีของดีทางร้าน ตอนนี้ร้านสือเว่ยได้กลายเป็นหนึ่งในมาตรฐานของอาหารหนานเฉิง ใครก็ตามที่เดินทางไปหนานเฉิงถ้าพวกเขาไม่ได้ไปร้านสือเว่ยเพื่อรับประทานอาหารก็เท่ากับไม่เคยไปเมืองหนาน "
ยวี่จิ้นเหวินยกย่องภรรยาของเขาอย่างจริงใจ
หนานซ่งมองมาที่เขาและหัวเราะ “ฉันพบว่าคุณเกือบจะหายใจเป็น หนานซ่งแล้ว' คุณไม่กลัวฉันลอยได้หรือ?
"อย่ากลัวเลย" ยวี่จิ้นเหวินกล่าวว่า "ผมเรียนรู้สิ่งนี้จากพ่อตา พ่อของเรายกย่องแม่ของทั้งวันและไม่เห็นแม่ลอยเลย"
เมื่อหนานซ่งได้ยิน ลั่วอินใบหน้าของเธอก็ทรุดลงทันที "แม่ของฉันยังไม่ลอยอีกหรือ 'แม่สวยที่สุดในโลก' การหลงตัวเองไม่มีที่สิ้นสุดทั้งพ่อและพี่ๆของฉัน ฉันแตกต่างจากคุณลั่ว ฉันรู้ในตนเอง”
ยวี่จิ้นเหวินหัวเราะมากจนเนื้อเหมือนกำลังจะร่วงหล่น
เขายังสามารถเห็นได้ว่า หนานซ่งและ ลั่วอินเป็นแฟนแอนตี้ตัวยงของกันและกัน พวกเขาไม่คุ้นเคยและไม่สามารถฆ่ากันเองได้
หนานซ่งถ่ายรูปอาหารแล้วโพสต์ในกลุ่มครอบครัวซึ่งดึงดูดใจมาก "โอ้ อ่า ฉันอยากกินด้วย" ขณะที่เธอภูมิใจ ลั่วอินส่งข้อความว่า "โอ้ นี่มัน แป้งทั้งนั้นเลยถ้ากินก็จะอ้วนได้ และเมื่อน้องหกกลับมา อาจกลายเป็นสาวอ้วน
ภายในกลุ่ม [ฮ่าฮ่าฮ่า] ส่วนหนานซ่งได้แต่โกรธมากจนแทบกัดตะเกียบในปาก
แม้ว่าแม่จะเป็นคนไม่เป็น แต่ หนานซ่งก็ไม่ได้ถูกเธอกระตุ้น อะไรที่ควรกิน ดื่ม...ก็ทำไป
เมื่อพวกเขาอิ่ม หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไปที่กำแพงเมืองโบราณและปีนบันไดหลังจากออกจากร้านอาหาร
ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยว คนไม่ได้เยอะจนขยับตัวไม่ได้ แต่ในฐานะที่เป็นเมืองท่องเที่ยวยอดนิยม ซีอาน มีคนเที่ยวเยอะตลอดทั้งปี และมีกลุ่มทัวร์อยู่รอบๆ ซีอานเป็นเมืองหลวงประวัติศาสตร์ที่มีวัฒนธรรม มีซากปรักหักพังมากมาย ไม่ใช่แค่ดูอย่างเดียวต้องฟัง ไกด์นำเที่ยวสวมชุดหูฟังเพื่ออธิบายด้านหน้าและนักท่องเที่ยวที่ติดตามตามกลุ่มก็ตั้งใจฟังกันและพยักหน้าเป็นครั้งคราว
เขาแค่พึมพำในใจอย่างลับๆ: แค่ระฆังที่หักเล็ก ๆ นี้ ทำไมถึงมีเรื่องราวมากมาย?
โอ้ เราเดินกันนานแล้ว เมื่อไหร่จะได้ช้อปปิ้ง ไม่มีอะไรให้ดูไปหาอะไรกินยังดีกว่า
ทางฝั่นหนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินมันเป็นวิวภาพที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
ทั้งสองคนจับมือกันและหันกลับมาช้าๆ ราวกับกำลังพูดคุยกันอย่างไม่เป็นทางการ หนานซ่งถาม ยวี่จิ้นเหวิน"คุณรู้ไหมว่าใครคือไอดอลของแม่ฉัน"
“ผมไม่รู้” ยวี่จิ้นเหวินถามอย่างสงสัย “ใคร?”
“บูเช็กเทียน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...
น่าจะตอบโต้ด้วยการขุดประวัติมาประจานนังโจ๋นะ...
เนื้อเรื่องมี3-4ประโยค...เหมือนติดเหรียญ😂😂😂...