สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 722

เมื่อนึกถึงคำบอกรักของเจ้าปลาแห้ง หนานซ่งอารมณ์ดี และดีใจที่เรื่องที่เขาทำงานกับแม่และพี่สามวางแผนต่อต้านเธอ เธอมอบรางวัลโดยการจูบให้เขาและลงมา "ถ้าอย่างนั้น ฉันขอขึ้นไปอ่านสคริปต์ข้างบนก่อน!"

แม้ว่าจะเป็นบ้านชั่วคราว แต่ลั่วอินที่ไม่ได้ลำบากอะไร และไม่ได้ที่จะขอความสมบูรณ์แบบในทุกสิ่ง แค่ต้องการห้องอ่านหนังสือบนชั้นสอง ประกอบชั้นวางหนังสือสามชั้น และสมบัติของการศึกษาสำหรับ หนานหนิงซง ที่จะแกว่งปากกาและหมึกของเขา

วันนี้พ่อไม่อยู่บ้าน หนานซ่งจึงขอใช้ห้องหนังสือเพื่ออ่านสคริปต์บนโซฟาในห้องหนังสือ

อันที่จริงเธอทนกับมันมาตั้งนานแล้ว ยังไงซะ มันคือบทที่เขียนโดยเชียนซุ่ย นักเขียนบทผีชื่อดัง เงินมหาศาลก็ซื้อไม่ได้ เธอยังรู้อีกว่าบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ข้างนอกนั่นต้องการขุนตัวเชียนซุ่ย เพื่อเขียนบทให้กับพวกเขาและแม้แต่บางคนก็ถึงกับยอมเปิดสตูดิโอให้เขา แต่เชียนซุ่ยไม่เคยปฏิบัติต่อศิลปินและทีมงานลับหลังอย่างไม่ดีและเงินเดือนก็สูงกว่ามาตรฐานอุตสาหกรรม ท้ายที่สุด เขาได้เปลี่ยนจากนักเขียนออนไลน์ที่ไม่เป็นที่นิยมมาเป็นนักเขียนบทที่มีชื่อเสียง และเขาทำไม่ได้หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากเฮ่อเซิน

ชื่อหนังเรื่อง พั่วเจี่ยน (ออกจากรังไหม)

รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องราวที่สร้างจากแรงบันดาลใจ

หนานซ่งเปิดสคริปต์ ปรับท่าทางให้สบายขึ้น และอ่านอย่างรวดเร็ว

เธอจดจ่อกับทุกสิ่งที่เธอทำ นอกจากนี้ยังมีบทเป็นฉากแกะสลักหยกในตอนต้นซึ่งเป็นวิชาเอกและความสนใจของเธอ เชียนซุ่ยไม่ใช่มือสมัครเล่นในการเขียนมัน เข้าสู่เนื้อเรื่องพลิกหน้าทีละหน้าแบบนี้ แม้แต่ยวี่จิ้นเหวินก็ไม่รู้ว่าเธอเข้ามาเมื่อไร ราวกับว่าเธอได้อยู่โลกใบนั้นเพียงคนเดียว และสภาพแวดล้อมก็ถูกปิดกั้น

ยวี่จิ้นเหวินล้างผลไม้ คั้นน้ำส้มหนึ่งแก้วแล้วนำไปในห้องหนังสือ เมื่อเห็นว่า หนานซ่งไม่ได้เงยหน้า เขากำลังจมดิ่งลงไปในโลกแห่งสคริปต์ พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานและรู้ถึงลักษณะการโฟกัสของเธอ ไม่รบกวนเธอ

เขานั่งสบายๆ ที่โต๊ะทำงานโดยถือคอมพิวเตอร์ไว้ในอ้อมแขน ดื่มกาแฟและตอบอีเมลที่ทำงาน

ทุกคราวที่ว่างก็จะมองไปที่หนานซ่ง

หนานซ่งไม่ได้เปลี่ยนท่าทางของเธอ เธออ่านบทไปแล้วครึ่งเรื่อง แต่การแสดงออกของเธอจริงจังขึ้นเรื่อย ๆ และคิ้วของเธอก็มีรอยย่น

บทที่ ยวี่จิ้นเหวินเคยดู และพอจะจำเนื้อหาได้ น่าจะเป็นฉากของพระเอกและนางเอกที่กลับมารวมตัวกันอีกครั้งหลังจากแยกทางกันมานานหลายปี

เนื้อเรื่อง...ค่อนข้างโหด

ผลงานของเชียนซุ่ยมีลักษณะเฉพาะที่เป็นที่รักและเป็นเกลียดชังของผู้อื่น คือตัวเอกชายและหญิงในบทของเขาภายนอกดูไม่ได้รักกัน แต่ที่จริงเขารักกันมาก แต่ปากแข็งจนทำร้ายกันและกัน.

ผู้ชมมักจะพัวพันกับเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับฆราวาสและนองเลือดนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งรู้สึกไร้สาระและคิดว่ามันสมเหตุสมผล

ในละครเรื่องนี้ ตัวเอกชายและหญิงไม่ใช่คนธรรมดา และพวกเขาแบกรับภารกิจของตัวเอง พวกเขาถูกแยกจากกันเพื่อทำภารกิจตามลำดับในตอนแรก และตอนนี้พวกเขากลับมารวมตัวกันเพื่อทำภารกิจตามลำดับ ในบทดูผิวเผิน มันเป็นเรื่องของ การรวมตัว แต่มีมีดอยู่ในทุก ๆ บท ไม่ว่ามีดในคำพูดหรือมีดในใจคนสองคนที่ดื้อรั้นเหมือนวัวสองตัวที่ดื้อรั้นต่อสู้กันรักกันและจะไม่ ยอมแพ้จนกว่าพวกเขาจะตายจากกัน

อันที่จริง ยวี่จิ้นเหวินมองเห็นอดีตของเขากับ หนานซ่งในบทนี้

ครั้งหนึ่ง แยกทางกันเพราะความเข้าใจผิดต่างๆ นานา จนหย่า เขาไม่ยอมรับ 'กระต่ายตัวน้อย' ตัวนั้น จู่ๆ ก็กลายเป็น แมวป่าใหญ่ที่ วิ่งตามตูดของ หนานซ่งแต่หนานซ่งคิดที่ยอมแพ้ในตัวเขาในตอนนั้นแล้ว ทุกครั้งที่มองมาที่เขาก็ไม่เคยมองมันมาโดยตรง

เดินกันมาจนถึงวันนี้ พวกเขาได้ผ่านประสบการณ์ต่างๆมามากจนบอกว่าละครก็เหมือนชีวิต จริงๆ แล้วชีวิตมักมีดราม่ามากกว่าละคร

เมื่อหนานซ่งอ่านได้ครึ่งทาง ก็ปรับท่าทางของเขาในที่สุด