เมื่อเผชิญกับข่าวกะทันหันแบบนี้ ทั้งหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินก็ตกใจ
หนานซ่งเบิกตากว้าง "พวกคุณบ้าไปแล้วเหรอ?"
ยวี่จิ้นเหวินแสดงทัศนคติของเขาทันทีด้วยใบหน้าบูดบึ้ง "ไม่! ผมขอปฏิเสธ!"
"ฉันก็ปฏิเสธเหมือนกัน"
หนานซ่งขมวดคิ้ว "จะเพิ่มละครเรื่องอะไร ในฐานะโปรดิวเซอร์ ไม่จำเป็นต้องเพิ่มบทละครที่น่าหลงใหลเพื่อผู้ชม"
"เหมือนที่ระบุไว้ข้างต้น" ยวี่จิ้นเหวินจับมือหนานซ่งไว้แน่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ในฐานะที่ปรึกษา ผมจะต่อต้านพฤติกรรมฟุ่มเฟือยของคุณ"
ทั้งคู่ประท้วงอย่างเป็นเอกฉันท์
หลินเจวี๋ยมองพวกเขาด้วยความขบขันและพูดว่า "โปรดิวเซอร์และที่ปรึกษาไม่ได้จำเป็น เสี่ยวจิ่งเป็นผู้กำกับ ต้องยึดตามที่เขาพูด"
หูจิ่งเฉินเห็นด้วยกับคำพูดของอาจารย์และพยักหน้า
"......."
หนานซ่งมองไปที่หูจิ่งเฉินอย่างไม่เชื่อ พวกเขายังคงเป็นสหายกันในสนามในตอนเช้า ตอนนี้เขาทรยศเธอและหันไปหาหลินเจวี๋ยคนทรยศคนนี้! เธอประกาศเพียงฝ่ายเดียวว่าไม่มีความรักหรือความไว้วางใจระหว่างพวกเขา
"ที่รัก ถ้าฉันไม่ถ่ายแล้วล่ะ เราไปกันดีไหม?" หนานซ่งมองยวี่จิ้นเหวิน
ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "ผมจะจองเที่ยวบินทันที กลับบ้านกันเถอะ!"
ทั้งสองบอกว่าจะวิ่งหนี แต่ผู้ที่รอดมาได้นั้นเร็ว เหมือนกับม้าป่าสองตัวที่วิ่งหนี ไม่อาจหยุดพวกเขาได้
เชียนซุ่ยรู้สึกตลกกับการสนทนาเลยหัวเราะ กลับกลายเป็นว่าสองคนนี้กำลังจะแสดงกันจริงๆ เลยอยากจะออกไปจริงๆ ทั้งที่รู้ว่าเรื่องจะใหญ่ นักแสดงคนอื่นๆมักไม่กล้ายืนหยัดกับทีมงาน ยิ่งกลัวที่จะเลิกทำ กลัวเสียค่าเสียหายหรืออะไรซักอย่าง
แต่หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินไม่กลัวเลย หนังเรื่องนี้ผลิตโดยครอบครัวของพวกเขาเอง
พวกเขาไม่กลัว เชียนซุ่ยและหูจิ่งเฉินกลัวแล้ว พวกเขาไม่สนใจสิ่งอื่นใด พวกเขาโยนทีมงานทิ้ง และรีบไปที่โรงแรม!
"เสี่ยวซ่งๆ ฟังฉันพูดก่อน........"
เชียนซุ่ยคว้าสัมภาระของหนานซ่งไว้ เขาไม่สามารถลากเธอไว้ได้ เขาเพียงแค่ลุกขึ้นนั่งและมองดูเธออย่างทำตัวน่าสงสาร
หนานซ่งไม่ได้สงสารเขา เธอสงสารตัวเองมากกว่า ถ้าเธอไม่ถูกหลอกให้ถ่าย เธอกับยวี่จิ้นเหวินก็ไปฮันนีมูนกัน แถมยังมีความสุขขนาดนี้ เธอต้องออกไปทุกวัน เหมือนตอนนี้ กลับก็บ้านดึก ต้องร้องไห้ แล้วหัวเราะเหมือนคนบ้ามันจำเป็นเหรอ?
"พูดๆๆ จะให้พูดอะไร!"
หนานซ่งพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า "ก็เห็นอยู่ว่าคนเขียนบทอะไร ผู้กำกับคนไหน คุณเป็นคนโกหก! ตอนแรกก็พูดดีด้วย บอกฉันที อย่ามีภาระทางจิตใจ ง่ายมาก แค่เป็นตัวของตัวเอง เป็นฉันตอนนี้? !"
เชียนซุ่ยพึมพำเบาๆ "ถ่ายฉากเลิฟซีน ก็สามารถ.......เป็นตัวของตัวเองได้นะ"
"ฉัน......." หนานซ่งเหวี่ยงมือขึ้น และเชียนซุ่ยตกใจมากจึงรีบเอามือกุมหัวไว้ "ท่านหญิง ไว้ชีวิตฉันด้วย!"
หนานซ่งวางมือลง ถอนหายใจอย่างลับๆ แล้วพูดกับหูจิ่งเฉินว่า "ผู้กำกับหู ไม่ใช่ว่าฉันจะเล่นใหญ่นะ แต่จะให้ฉันขับรถถังหรือเครื่องบิน ฉันทำแทนคุณได้โดยไม่ต้องพูดอะไรเลย แต่ฉากเลิฟซีน.......ไม่ได้จริงๆ พูดจาแย่ๆว่าตอนแรกฉันไม่ใช่นักแสดงมืออาชีพ และฉันไม่ได้มีจิตวิญญาณที่จะอุทิศตัวเองเพื่อความรัก หนานซ่งไม่เคยขาดแคลนในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ของจีน และไม่เคยขาดแคลนหนานซ่งที่สร้างชื่อให้ตัวเองด้วยการแสดงความกระตือรือร้น สิ่งนี้ยืมไม่ได้ คุณขอฉันจูบและนอนกับผู้ชายคนอื่น นี่ไม่ได้ทำให้ฉันนอกใจสามีเหรอ? เป็นคุณคุณทำไหม?"
ยวี่จิ้นเหวินมองไปทางเฮ่อเซิงอย่างเศร้าๆซึ่งพิงกำแพงเพื่อดูความตื่นเต้น
ยังไม่ได้เล่น และเขามีความต้องการที่จะตัดตอนคู่ต่อสู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...
น่าจะตอบโต้ด้วยการขุดประวัติมาประจานนังโจ๋นะ...
เนื้อเรื่องมี3-4ประโยค...เหมือนติดเหรียญ😂😂😂...