สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 734

เมื่อหนานซ่งเห็นใบหน้าที่จริงจังของยวี่จิ้นเหวิน ตอนที่เขาบอก "เขาทำได้" เธอเกือบไม่หายใจ

จากนั้นเธอก็ออกคำสั่งให้ขับไล่กลุ่มคนในกองทั้งสี่นั้นออกไปอย่างใจเย็น—

“ออกไปกันก่อนเถอะ ต่อไปคือการเคลียร์กันภายในครอบครัว”

ตามหลักการไม่ควรเผยแพร่เรื่องไม่ดีในครอบครัวออกไป หนานซ่งรู้สึกว่าควรรอจนกว่าคนนอกออกไปหมดแล้วค่อยจัดการ

ทันทีที่หลินเจวี๋ยพาคนทั้งหมดของเขาออกไป หนานซ่งหยิบหมอนบนโซฟาทุบไปที่ยวี่จิ้นเหวิน"นี่คุณเป็นอะไร?"

ยวี่จิ้นเหวินหยิบหมอนแล้วดึงมือของเธอ “ที่รัก ใจเย็นๆ ฟังผมก่อน...”

“ยังจะพูดอะไร! ฉันกำลังจะปรามพวกเขา แล้วคุณก็ออกมาสร้างปัญหาให้ฉัน! คุณชอบที่จะเป็นสแตนด์อินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หนานซ่งสงสัยอย่างจริงจังว่าเขาได้ลิ้มรสความหวานของการถ่ายทำและต้องการเปิดตัวแล้วเข้าวงการอีกคน

“ผมสมควรได้รับตำแหน่งนี้จริงๆ ผมไม่สามารถให้คุณแสดงฉากที่รักใคร่กับผู้ชายคนอื่นได้”

ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของยวี่จิ้นเหวินนั้นแข็งแกร่งจริงๆ และยังเป็นต่อหน้า หนานซ่งโดยไม่ปิดบัง

"และฉันก็ไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นถึงเรื่องส่วนตัวของพวกเรา"

หนานซ่งเริ่มอายเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ และใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าว “น่าเสียดาย ฉันไม่ใช่นักแสดงที่เชี่ยวชาญเรื่องหนังแอคชั่น'”

“ผมก็เหมือนกัน” ยวี่จิ้นเหวินพูด “ผู้กำกับหูไม่ใช่บอกว่าเขาจะเคลียร์เรื่องนี้ให้ไม่ใช่หรือ?”

“คุณอย่าไปเชื่อเรื่องไร้สาระของเขา เขากับช่างกล้องไม่ใช่คน ผู้ชมทั้งประเทศก็ไม่ใช่คน?”

หนานซ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ตกลงกันไม่ได้ง่ายๆ “คิดว่าละครเรื่องนี้ถ้าดุเดือดมากเกินไป อาจทำให้ไม่ผ่านการพิจารณาได้ ถ้าถ่ายทำไม่ละเอียดพอ จะดูไม่ดี คนจะมองว่าย้อมแมวขาย ที่สำคัญเนื้อหาในบทมันเร้าใจมาก ทำไมจะเพิ่มฉากอย่างว่าล่ะ ไม่จำเป็นเลย ที่สำคัญคือฉันไม่ใช่ ดาราหนังโป๊!ทำไมฉันถึงต้องเล่นละครแบบนี้”

“ผมอยากดู” ยวี่จิ้นเหวินนตอบเธอกลับประโยคเดียว พร้อมให้เหตุผลกับเธอ

"..."

หนานซ่งมองมาที่เขา แล้วตบหน้าผากเขาและหรี่ตาลง “คุณควรพูดใหม่กับฉันก่อนที่ฉันจะฆ่าคุณ”

หน้าผากของ ยวี่จิ้นเหวินแดง แต่เขาไม่สนใจความเจ็บปวด เขากอดที่เอวของ หนานซ่งและกล่าวว่า "ที่รัก ที่จริงแล้วผมมีความคิดที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเสมอ"

หนานซ่งเยาะเย้ย “ในเมื่อเจ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะ ถ้ายังนั้นก็อย่าพูด”

ยวี่จิ้นเหวินปิดปากของเขาไว้ แต่มองไปที่เธออย่างดื้อรั้น

ฮึ……

หนานซ่งถอนหายใจและพูดเบา ๆ “เอาเถอะ คุณลองพูดมา”

ยวี่จิ้นเหวินดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและหัวเราะเบา ๆ "อันที่จริงผมอยากจะบันทึกเก็บมันไว้"

หนานซ่งกะพริบตา “บันทึกอะไร คุณกับฉันเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าอย่างเปิดเผย

"...คุณมีความคิดที่อันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร"

หนานซ่งสะบัดไหล่อย่างแรง “คนสุดท้ายที่มีงานอดิเรกอย่างคุณลาออกจากวงการบันเทิงแล้วรู้ไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและจับมือเธอ “ผมแค่คิดเกี่ยวกับมัน ยังไม่เคยลงมือจริงๆ”

“เจ้ากล้า!” หนานซ่งจ้อง “ฉันยังไม่อยากให้มีคลิปหลุด”

“เราเก็บไว้ดูเอง ไม่เห็นเป็นอะไรเลย มันก็แค่เป็นการบันทึก พอแก่ตัวเราก็เอาออกมาดูได้” ยวี่จิ้นเหวินกะพริบตาอย่างมีความหมาย “เท่าที่ผมรู้ พี่สี่และพี่เฉิงเพิ่งบันทึกสิ่งนี้และบอกว่าใช่ มันน่าตื่นเต้นทีเดียว”