สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 737

เมื่อเทียบกับความไม่เด่นของผู้ชาย ผู้หญิงมีรูปแบบการวาดภาพที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ซูอินก็ห่อผมของเธอและออกมาจากห้องน้ำ มองดูโต๊ะที่เต็มไปด้วยขวดเธอเอนตัวไปข้างหน้าอย่างสงสัยและถามหนานซ่งว่า "คุณป้า นี่คืออะไรเหรอ? มีหลายอย่างที่ฉันไม่เคยเห็น"

หนานซ่งแนะนำให้เธอรู้จัก "โทนเนอร์ ครีมบำรุงรอบดวงตา เอสเซนส์ ครีมทาหน้า และครีมทามือ ครีมทาเท้า โลชั่นบำรุงผิวกาย ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้แล้ว"

"มีครีมทาเท้าด้วยเหรอ พิถีพิถันมาก"

เมื่อเปรียบเทียบความละเอียดอ่อนของหนานซ่ง ซูอินรู้สึกว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่หยาบกร้าน หยิบขวดโลชั่นบำรุงผิวขึ้นมา "นี่ไว้ทาตัวเหรอ?"

"โลชั่นบำรุงผิวไม่ได้มีไว้ทาร่างกาย แล้วจะเอาไปทาอะไรล่ะ?"

"หอมมาก ฉันขอใช้ได้ไหม?"

"ใช้สิ"

หนานซ่งยังสวมชุดนอนและกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เมื่อเธอเห็นซูอินมองกระจกอย่างสบายใจและเริ่มทาหน้า

เป็นโลชั่นบำรุงผิวที่เพิ่งใช้

เธอขมวดคิ้ว "เธอใช้มันทาหน้าทำไม?"

ซูอินหันกลับมามองเธออย่างตะลึงงัน "มันใช้ทาหน้าไม่ได้เหรอ? หน้าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายหรอกเหรอ?"

"......."

หนานซ่งมองไปที่ซูอินอย่างไม่พูด รู้สึกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายแท้ๆ

คิดไปคิดมาก็โทษเธอไม่ได้ เพราะที่เหมยซูหลี่ก็เป็นผู้ชายกันทั้งหมด แค่ซูอินและคุณยายซู คุณยายซูเลี้ยงซูอินมาอย่างดี และเธอก็มีฝีมือในการรักษาใบหน้าของเธออีกด้วย หน้าเล็กๆนี้ขาว อ่อนโยน และชุ่มฉ่ำ และเธอไม่ต้องแต่งหน้ามาก ซูอินมีใบหน้าที่เรียบง่ายตลอดทั้งวันและเธอยังคงเรียนรู้จากหนานซ่งเมื่อเธอดื่มน้ำและใช้หน้ากากทุกวัน เด็กผู้หญิงที่ไม่ได้อยู่กับแม่ก็เติบโตเป็นหมูอย่างสมบูรณ์

แต่แค่กินอิ่มนอนหลับก็โอเคแล้ว

เธอลากซูหยินอย่างอดทนไปที่นั่น 一一แนะนำเธอเกี่ยวกับวิธีการใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวเหล่านั้นในขณะที่ทาใบหน้าของเธอ

เมื่อใช้โลชั่นบำรุงผิว หนานซ่งถอดเสื้อคลุมอาบน้ำบนร่างกายของซูอินโดยตรง

ซูอินใช้มือปิดตาอย่างเขินอาย "โอ้โหคุณป้า ทำอะไร ป้าก็เห็นของฉันหมดแล้ว"

หนานซ่งตบมือของเธอ ลูบโลชั่นทาตัวของเธอ และสูดหายใจเบาๆพูดว่า "ตอนนี้รู้จักอายละเหรอ ตอนเด็กมาขอให้ฉันอาบน้ำให้ หันก้นมาให้ฉันเช็ดให้ ตอนนั้นก็ไม่เห็นว่าจะอาย"

"คุณป้า ฉันผิดไปแล้ว! อย่าพูดถึงมันอีก!" ซูอินอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

เธอเอาชนะป้าของเธอไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเหยียดแขนออกและปล่อยให้หนานซ่งทา 'ขึ้นลง' ทั้งตัวของเธอด้วยกลิ่นที่หอม

หลังจากทาเสร็จ หนานซ่งก้าวถอยหลังและมองดูร่างกายของซูอินอย่างระมัดระวัง "ฉันเพิ่งค้นพบ เด็กหญิงตัวเล็กๆเติบโตเร็วมากในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา สองปีแรกยังคงเป็น 'เจ้าหญิงสุขสงบร่มเย็น' ตอนนี้เป็น 'หุบเหว' ไม่เลว แต่รูปร่างยังโค้งเล็กน้อย"

ซูอินไม่สามารถซ่อนใบหน้าที่หนานซ่งพูดได้ และรีบเปลี่ยนเป็นชุดนอนการ์ตูนของเธอ "อย่าแกล้งฉันสิ"

หนานซ่งยิ้มเมื่อรู้ว่าเด็กสาวรู้สึกละอายเมื่อโตขึ้น เธอจึงหยุดล้อเล่นและไปอาบน้ำในห้องน้ำ

เมื่อเธอออกมา เธอสวมชุดนอนผ้าไหม รูปร่างที่สง่างามของเธอไม่มีสิ่งกีดขวาง และซูอินก็ร้อง "ว้าว" เมื่อเห็นมัน

"ว้าว อะไรนะ คุณไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลยเหรอ" หนานซ่งอายเล็กน้อยหลังจากที่ถูกทำให้ตกใจโดยสาวน้อยคนนี้