สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 766

ตอนเย็นที่ตระกูลลั่วได้เป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยง รับประทานอาหารร่วมกับคนของตระกูลหนาน

ดูเหมือนว่าตั้งแต่เฉวียนเยี่ยเชียนกับลั่วโยวเกิดอุบัติเหตุ ทั้งสองตระกูลต่างก็คิดถึงความปลอดภัยของลูกๆ จึงไม่ได้สนใจอะไร พวกเขาไม่สามารถนั่งทานอาหารได้อย่างสบายใจ นั่งพูดคุยกันมาโดยตลอด วันนี้นับว่าเป็นวันครอบครัวที่พบปะกัน และเปิดใจ พูดคุยทิ้งความบาดหมางเรื่องในอดีต ถึงอย่างไรเด็กทั้งสองก็ได้แต่งงานกันแล้ว ในอนาคตก็ได้เป็นครอบครัวกันแล้ว

ภูมิหลังทางครอบครัวตระกูลลั่วนั้นซับซ้อนมาก มีญาติพี่น้องมากมาย ท่านลั่วถือว่าเป็นสายตรง เขาและภรรยามีลูกสาวสองคนลูกชายหนึ่งคน ก่อนลั่วโยวคือพี่ชายหนึ่งคน และพี่สาวคนหนึ่ง ซึ่งทั้งคู่อายุมากกว่าเธอมาก ลั่วโยวคือคุณหญิงลั่วอายุเกือบ40ปีถึงได้ให้กำเนิดลูก คนนอกไม่รู้ คือพี่ๆ คู่นี้เป็นลูกบุญธรรมของท่านลั่วที่ได้พากลับบ้าน เป็นเด็กกำพร้าของสหายของเขา มีเพียงลั่วโยวเท่านั้นที่เป็นลูกสาวโดยสายเลือดของเขาและภรรยา เขาเป็นลูกสาวที่สืบทอดความรู้ความสามารถของเขาโดยตรง ต้องได้รับการโปรดปรานเป็นพิเศษโดยธรรมชาติอยู่แล้ว

ดังนั้นไม่ว่าจะต่อเฉวียนเยี่ยเชียนหรือต่อตระกูลหนาน เขาก็ใส่ใจมาก ถึงไม่พูดอะไร แต่ทุกคนสามารถสัมผัสได้ถึงความรักที่ลึกซึ้งของพ่อ

สักพักประธาน ได้เดินเข้ามา “ขอโทษครับ รถติดมาก ผมเลยมาช้า”

เมื่อเห็นคนที่มา ทั้งยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งต่างพากันลุกขึ้น และเรียกอย่างประหลาดใจ “ลุง”

คนที่มาคือยวี่จิ่นเฉิง

หลังจากนั่งลงแล้ว ถึงได้รู้ว่ายวี่จิ่นเฉิงถือเป็นลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของท่านลั่ว และในตอนแรกเกือบจะได้เป็นลูกเขยของตระกูลลั่ว

หนานซ่งตกใจอย่างมาก ได้เลิกคิ้ว แล้วหันศีรษะไปมองยวี่จิ้นเหวิน

เห็นได้ชัดว่า ยวี่จิ้นเหวินก็ไม่รู้เรื่องเช่นกัน

เผชิญหน้ากับคำพูดของท่านลั่ว ยวี่จิ่นเฉิงได้เพียงแค่ยิ้มเบาๆ จากนั้นลุกขึ้นดื่มเคารพอาจารย์หนึ่งแก้ว พร้อมกับเปลี่ยนหัวข้อ

อย่างไรก็ตามหนานซ่งมองไปที่พี่สาวคนโตของตระกูลลั่วที่กำลังมองดูยวี่จิ่นเฉิงด้วยแววตาที่เศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด และดูเหมือนว่าในปีนั้นคงจะหลงรักเขาข้างเดียว ทอดสะพานให้ก็แล้ว แต่เขายังไม่เหลียวแลไม่เห็นคุณค่า

ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจ และบรรยากาศในงานเลี้ยงก็มีชีวิตชีวามาก

อย่ามองลั่วอินที่อยู่ในบ้านคุยโวโอ้อวด อยู่ข้างนอกสามารถยืนหยัดในที่สถานที่นั้นได้ดีมาก เป็นผู้ช่วยที่ชาญฉลาดอย่างสมบูรณ์แบบ และยังเป็นราชินีแห่งสังคม พูดไปหัวเราะไปกับคุณหญิงลั่ว พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พูดคุยกันอย่างพี่น้องแท้ๆ กันอย่างไรอย่างนั้น คุณหญิงลั่วสวยมาก ความหน้าตาดีของลั่วโยวล้วนสืบเชื้อมาจากสายเลือดที่ดีของพ่อแม่โดยสิ้นเชิง บางทีอาจจะมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง และบวกกับถูกสามีของเธอก็เอาแต่ใจตั้งแต่หลังแต่งงานโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ ทำให้คุณหญิงลั่วมีบุคลิกที่อ่อนโยนน่ารัก

ทีแรกยังดูเย่อหยิ่งมาก และถือเอาว่าเป็นภรรยาหัวหน้าเป็นที่ตั้ง ต่อมาไม่รู้ว่าประโยคไหนที่ลั่วอินได้พูดตรงจุดทำให้เธอหัวเราะ มือปิดปากหัวเราะคิกคัก และจะหยุดก็หยุดไม่ได้ หนานซ่งมองดูอยากจะหัวเราะ เธอรู้เพียงเล็กน้อยว่านิสัยติงต๊องของลั่วโยวนั้นได้มาจากใคร และรับการสืบทอดจากระบบเดียวกันอย่างสมบูรณ์

ในระหว่างงานเลี้ยงยวี่จิ้นเหวินจับมือหนานซ่งเบาๆ หนานซ่งค่อยๆ หันหน้า และได้รับสัญญาณของเขา

เธอเหลือบมองเบาๆ และเห็นว่ายวี่จิ่นเฉิงไม่อยู่ในห้องแล้ว ก็เดินตามยวี่จิ้นเหวินออกไป

ยวี่จิ่นเฉิงเปิดห้องส่วนตัวเล็กๆ และเลขาก็ตรวจเข้าๆ ออกๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีกล้องเครื่องบันทึก ฯลฯ ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไป

หนานซ่งมองดูท่าทีนี้ เหมือนเป็นสายลับพิเศษบนถนนอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากปิดประตู ยวี่จิ่นเฉิงพูดว่า “เวลามีจำกัด ฉันจะพูดใจความสำคัญ”

เขาโบกมือให้หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินนั่งลง จากนั้นหยิบซองจดหมายจากอ้อมแขน แล้วยื่นส่งไป ยวี่จิ้นเหวินเปิดออกดู เห็นว่าเป็นกองรูปถ่าย

คนที่อยู่ในรูป คือซ่งซี ยังมีเซียวเอิน