สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 776

เฮ่อเสี่ยวเหวินถูก "ทิ้ง" อย่างไร้ความปรานีและถูกหนานซ่งและลั่วโยวมัดมือชกให้อยู่ต่อ

เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน ดังนั้น หนานซ่งจึงโทรหา ชีจิงจิงขอให้คนขับรถที่บ้านไปรับเธอและเชียนเป่าเอ่อร์ ทันทีที่กำลังโทรออก กลับถูก หยางเคอ รับสายโดยพูดว่า , "ผมจะส่งพวกเขาไปที่นั่นเอง พอดีมีบางเรื่องที่ต้องหารือกับประธานหนานและประธานลั่ว"

หนานซ่งดูพอใจ หยางเคอไม่ได้เสนอให้ปรึกษาเรื่องงานกับเธอ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เอาล่ะ ได้ ถ้าอย่างนั้นก็มาเถอะ"

ลั่วอินดูสนุกกับมัน ในขณะที่หนานซ่งไม่อยู่ เขาได้สร้างสระน้ำพุร้อนไว้ "ชื่อสระบัว" เพื่อเลียนแบบหยางกุ้ยเฟย

วันนี้ถือได้ว่าสามารถทำให้หนานซ่งเพลิดเพลินได้

เฮ่อเซินและซูอิงพักอยู่หนึ่งคืนจากนั้นก็กลับ เพราะใกล้ถึงวันครบกำหนดคลอดของซูอิง

ก่อนที่ ชีจิงจิงจะมาถึงหนานซ่ง, ลั่วโยวและ เฮ่อเสี่ยวเหวินได้แช่ตัวในสระด้วยผ้าเช็ดตัว

พักกายให้ผ่อนคลาย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าเข้ามา ดังนั้นพวกเขาทั้งสามจึงดึงผ้าเช็ดตัว มีเพียงเสื้อชั้นใน เท่านั้น ร่องรอยบนร่างกายของพวกเขาไม่สามารถซ่อนได้

ก่อนที่หนานซ่ง และเฮ่อเสี่ยวเหวินจะหัวเราะกัน พวกเขามองไปที่เขาชั่วขณะหนึ่ง

“ว่าแล้ว? เธอคงจะไม่ "เฮ่อเสี่ยวเหวินอุทาน

หนานซ่ง เข้าหา ลั่วโยวและแหย่ร่างกายของเธอ "พี่สะใภ้พวกคุณคงจัดหนักทั้งคืนเลยซิ"

ลั่วโยวแสดงร่างของเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัวแก่พวกเขา และพูดเบา ๆ ว่า: “ก็ดี แม้ว่าแขนข้างหนึ่งจะลงแรงไม่ได้ แต่พี่สองของเธอก็ใช้แขนข้างเดียวจัดการฉันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือแรง ฉันไม่เคยแพ้ อย่าเพิ่งมองมาที่ฉันแบบนี้ เขามีรอยบนตัวมากกว่าฉัน”

"..."

หนานซ่งและเฮ่อเสี่ยวเหวินพูดไม่ออก ทำไมเขาทั้งคู่ยังต้องเปรียบเทียบเรื่องนี้กัน?

ดวงตาที่สวยงามของ ลั่วโยวหันไปหา หนานซ่ง และ เฮ่อเสี่ยวเหวิน"เมื่อคืนนี้พวกคุณไม่ยอดหยุดกันเลย ต่างปรารถนาที่จะหาคนชนะและแพ้ สุดท้ายฉันทนไม่ไหวเลยหลับไปก่อน..”

เธอหาวเป็นคำตอบ

หนานซ่งและเฮ่อเสี่ยวเหวินมองหน้ากันและรู้สึกได้ว่ามันหมายถึงอะไร "ตราบใดที่พี่โยวไม่อาย พวกเขาจะเป็นคนที่อายแทน"

“คุณได้ยินมันด้วยเหรอ” เฮ่อเสี่ยวเหวินกำลังจะเป็นบ้า เกิดอะไรขึ้นกับเอฟเฟกต์ฉนวนกันเสียงของสวนกุหลาบนี้!

กำแพงมองไม่เห็น? หูหนวก?!

"แน่นอน."

ลั่วโยว: "ฉันก็ตกใจเช่นกัน ทันทีที่กำลังจะลุกขึ้นอาเยี่ย ก็กอดฉันลงโดยบอกว่ามีเพียงห้องของเสี่ยวซ่ง เท่านั้นที่ไม่มีแผงฉนวนกันเสียง แม้แต่ฉนวนกันเสียงของสองห้องข้างๆ ก็ไม่ดี เราได้ยินเธอ แต่เธอไม่ได้ยินเรา นั่นคงหมายความว่าอย่างนั้น”

หนานซ่งและเฮ่อเสี่ยวเหวินขมวดคิ้วพร้อมกันและพูดพร้อมกัน “ทำไม?”

มันไม่สมเหตุสมผลเลย!

“ทำไม เพราะอะไร”

ชีจิงจิงมาอย่างรวดเร็วและเดินไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้ม