สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 775

เอ่อ……”

เฮ่อเสี่ยวเหวินหันไปทางใบหน้าเคร่งขรึมของหวังผิง เธอดูอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มอย่างเขินอาย “ก็แค่ เรียกว่าเป็นเล่น”

ริมฝีปากของหวังผิงยกขึ้นเล็กน้อย ดูไม่ออกว่ามันหมายความว่าอย่างไร

"เดี๋ยวผู้ชายเดี๋ยวผู้หญิง ดูคุณเฮ่อเล่นไปทั่ว"

เฮ่อเสี่ยวเหวินตกตะลึง

นี่คุณกำลังพูดอะไร?

"ผู้ชายอะไร ฉันจะมีผู้ชายได้อย่างไร"

เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกว่าเธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้โดยไม่มีเหตุผล "ฉันแค่ทำการพากย์เสีย และทำการแสดง เรื่องนั้นคุณทำเป็นเรื่องจริงไปได้"

"การแสดงก็ไม่ได้"

หวังผิงคนที่ค่อนข้างใจน้อย และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง"

เฮ่อเสี่ยวเหวินตกตะลึงกับคำพูดของเขา และวินาทีต่อมาหวังผิงจับมือพาเธอไปที่ห้อง

เมื่อเธอเดินผ่านประตูหน้าห้องหนานซ่ง ประตูที่ปิดไม่สนิทนั้นเขาเห็นมีดวงตามองผ่านมาด้านเธอ

นังเด็กน้อย มาแอบฟังหรือ!

เฮ่อเสี่ยวเหวินจ้องมองเธอ แต่หวังผิงจับหลังศีรษะของเธอด้วยฝ่ามืออันใหญ่ของเขา กอดเธอไว้เข้าห้องแล้วปิดประตู

"อะไรอยู่ข้างใน..."

เฮ่อเสี่ยวเหวินกำลังจะคุยกับเขาเรื่อง "การแสดง" อีกครั้ง แต่หวังผิงขี้เกียจคุย อย่าว่าแต่เหตุผลอะไรเลย พอประตูปิดลง เขาก็คว้าข้อมือเธอไว้ ดันเธอหันหลังชนกับ ประตู คว้าใบหูของเธอแล้วกัดเบาๆ

“อ่า—” ความรู้สึกเสียวซ่ากระทบหัวใจของเธอ เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกว่าร่างกายของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เหมือนโดนไฟฟ้าช็อต

เสียงทุ้มต่ำวนอยู่ในหูของเธอ “ทำไมไม่เป็นเด็กดีเลย? หือ?”

เธอหายใจเข้าเล็กน้อย เฮ่อเสี่ยวเหวินตัวแข็งทื่อ

"คือ..ฉัน……"

เธอหายใจเข้าอีกครั้งและต้องการอธิบาย เขายกคางของเธอ ในทันทีที่เขาเอนตัวไปจับริมฝีปากของเธอ คำพูดที่จะพูดเต็มปากนั้นเฮ่อเสี่ยวเหวินได้แต่เก็บมันไว้ “เอ่อ” เบาๆ ในทันที จานนั้นกางเกงยีนของเธอก็ค่อยๆปลดกระดุมออก และเธอก็ถูกตบไปที่ก้น

เสียงตบเบาๆ แต่มีเสียง.

เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่รู้สึกเจ็บปวด เพียงเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

หลังเปิดปากออกและทุกอย่างก็พังลง ทุกอย่างเริ่มถูกโจมตีโดยไม่ยับยั้งชั่งใจ

...

ห้องของหวังผิง และ เฮ่อเสี่ยวเหวินอยู่ถัดจากห้องหนานซ่ง ได้ยินถึงเสียงการเคลื่อนไหวนั้นอย่างชัดเจน รู้สึกใบหน้าของเขาเริ่มร้อนขึ้น

เธอมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวิน และพูดด้วยเสียงต่ำ "ภายในห้อง... คุณน้าและคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะไม่รู้ว่าฉนวนกันเสียงในสวนกุหลาบไม่ค่อยดีนัก"

ยวี่จิ้นเหวิน ไอเบา ๆ อาจไม่รู้

หนานซ่งแนะนำคร่าวๆ “ฉันน่าจะส่งข้อความให้เสี่ยวเหวินเพื่อเตือนเธอดีไหม”

"อย่าดีกว่า" ยวี่จิ้นเหวิน กล่าว "มันคงไม่เหมาะสมถ้าเรารบกวนเขา"

ใช่มันไม่เหมาะ

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ทำได้แค่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน”

แม้ว่าจะมีกำแพงอยู่ แต่ก็ไม่สามารถทนต่อเสียงจากข้างผนังได้ การเคลื่อนไหวบางอย่างสามารถได้ยินชัดเจน แม้ว่าคุณจะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ตาม

เมื่อได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้าๆของเขา หนานซ่ง ก็รู้สึกเขิน และรีบพา ยวี่จิ้นเหวิน เข้าไปที่ห้องน้ำ

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องน้ำ เธอถามด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ "แม่ของฉันไม่ได้บอกไว้ว่าเมื่อตอนฉันไม่อยู่ สวนกุหลาบควรจะได้รับการตกแต่งใหม่และติดตั้งแผงกันเสียงไม่ใช่หรือ"

ยวี่จิ้นเหวิน พยักหน้า "มันได้รับการตกแต่งใหม่ติดตั้งแผงกันเสียงสำหรับห้องอื่น มีเพียงห้องของเราเท่านั้นที่ยังไม่ปลอดภัย"

???

ด้วยเครื่องหมายคำถามบนใบหน้า หนานซ่งเริ่มโกรธ “ทำไม?”

นั้นก็หมายความว่าการเคลื่อนไหวของเราทุกคนก็จะได้ยิน? แน่นอนว่าห้องสองห้องที่อยู่ติดกันก็หลบหนีไม่ได้เช่นกัน

“เพื่อความปลอดภัยของคุณ เราเลยต้องกลับพักที่นี่” ยวี่จิ้นเหวิน ลูปหัวของเธอเบาๆ

หนานซ่งมองดูเขา “ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่สามารถทำแบบนั้นในบ้าน…”

เธอโพล่งประโยคหนึ่งและปิดปากของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะพูดจบ

ยวี่จิ้นเหวิน กลั้นยิ้ม "หือ ไม่สามารถทำแบบนั้นคืออะไร"