สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 774

เห็นเฮ่อเสี่ยวเหวินหัวเราะอย่างสนุกสนาน ดูไม่ออกว่าทั้งสองโกรธอะไรกัน

หนานซ่งไม่อ้อมค้อมกับเฮ่อเสี่ยวเหวิน ยิงคำถามใส่ 【วันนี้เธอไม่มาพร้อมคุณน้า?】

เฮ่อเสี่ยวเหวินตอบ: 【ฉันมีงาน】

【ทำงานจริง ๆ หรืองานปลอม ๆ?】ด้านหลังมีอิโมติคอน “กล้าโกหกฉันดู”

เฮ่อเสี่ยวเหวิน: 【จริง ๆ!】

สักพักเธอก็ส่งรูปมา เป็นรูปสตูดิโออัดเสียง ไม่รู้ว่านักพากย์คนไหน เอาขาพาดบนโต๊ะแล้ว

【？】หนานซ่ง: 【นี่คือการเล่นกายกรรม?】

เฮ่อเสี่ยวเหวินหัวเราะ 【ประมาณนั้น กำลังตามหาเสียง อิริยาบทแปลก ๆ มีหมด ไม่ต้องรักษาภาพพจน์】

หนานซ่งรู้สึกสงสัยจริง ๆ เธอไม่เคยสนใจด้านการพากย์เสียงมาก่อน ตอนที่ถ่ายทำ 《 ดั่งดอกไม้สองพิภพ 》ใช้เสียงเดียวกัน เพราะบทของเธอถือว่าน้อยอยู่ หลินเจวี๋ยบอกว่าเธอแสดงได้ดี ไม่จำเป็นต้องพากย์เสียง เพียงแต่ประโยคไหนไม่ชัดเจนนค่อยให้นักพากย์ชดเชย ไม่ตั้งใจฟังก็ฟังไม่ออก แม้กระทั่งภายหลังถึงได้พบว่านักพากย์พากย์เสียงให้เธอ น่าอัศจรรย์จริง ๆ

ครั้งนี้ 《พั่วเจี่ยน》ไม่ได้ใช้เสียงเดียวกัน หูจิ่งเฉินพูดว่าภายหลังต้องไปพากย์เสียงที่หน้างาน เธอต้องทำความเข้าใจล่วงหน้า

ครั้งนี้เฮ่อเสี่ยวเหวินรับพากย์เสียงนักแสดงสมทบหญิง เป็นนางร้ายจอมวางแผน ส่งคลิปเสียงออดิชั่นให้เธอ

หนานซ่งเปิดฟัง รู้สึกว่าเสียงเบาเกิน จึงกดเพิ่มเสียง

จู่ ๆ โทรศัพท์ก็มีเสียงร้องไห้ครวญครางออกมา “ทำไม? ทั้ง ๆ ที่ฉันรู้จักคุณก่อน ฉันรักคุณมาสิบปี สิบปีเต็ม ๆ คุณมีสิทธิ์อะไรพูดว่าชอบคนอื่นก็ไปชอบ? ฉันไม่ดีตรงไหน ไม่เข้าตตาคุณสักนิดเลยเหรอ? หา?”

ในห้องรับแขกที่เงียบสงบ ทุกคนตกตะลึง แล้วค่อย ๆ มองมาทางหนานซ่อง

ลั่วอินมือสั่น เกือบจะโกนผมด้านหลังของหวังผิงออก “เสียงเสี่ยวเหยิน?”

หวังผิงตอบสนองเป็นคนแรก สายตาคมกริบจ้องมองโทรศัพท์ของหนานซ่ง แล้วหรี่ตา

หนานซ่งตอบรับ จากนั้นก็เหลือบมองสีหน้าของหวังผิง เธอครุ่นคิดถึงคำพูด จากนั้นก็พูดขึ้น “นี่เป็นเสียงพากย์ของเธอตอนหนึ่ง พากย์ได้ดีมาก ถึงแม้นักพากย์จะเป็นงานเบื้องหลัง แต่อันที่จริงแล้วก็เหมือนกับนักแสดง นอกจากนี้จำเป็นต้อง ‘ปลูกฝังความรู้สึก’ กับนักแสดงที่เป็นคู่แข่ง”

เธอปิดปากในเวลาที่สมควร เพราะว่าเธอรู้สึกได้ถึงความโมโหของหวังผิงจากไกล ๆ

หนานซ่งถ่ายรูปเขาอีก แล้วแต่งอิโมติคอน “โมโห” ส่งให้เฮ่อเสี่ยวเหวิน

เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่รู้ว่าทำไม 【ทำไมเหรอ? ตัดผมพลาดเหรอ?】

หนานซ่ง: 【ไม่ใช่ น่าจะโกรธเธอแล้ว】

เฮ่อเสี่ยวเหวิน: 【？】

เธอไปยั่วโมโหเขาตอนไหน?

หนานซ่งสารภาพตามตรง: 【ฉันเอาคลิปเสียงออดิชั่นของเธอเมื่อกี้ให้คุณน้าฟังแล้ว】

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฮ่อเสียงเหวินถึงส่งรูป “แมวหมดคำพูด” แล้วบวกกับเครื่องหมายไข่ปลา

【พวกเธอเลิกคบกันเถอะ】

ไม่สามารถเป็นเพื่อนรักกันอีกต่อไปได้แล้ว!

นี่มันฉากความตายแบบไหนนะ!

หนานซ่งหาทางออกให้เพื่อนรัก 【ฉันว่าทางที่ดีเธอมาง้อเขาวันนี้ ，ไม่อย่างงั้นน้าของฉันหน้าตาจะต้องเป็นแบบนี้ทั้งคืนแน่】

เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่ตอบเธอ

หนานซ่งกลับทำนายได้

จนกระทั่งอาหารเย็นตั้งโต๊ะ สีหน้าของหวังผิงเฉยชาเสมอ ถึงแม้ว่าปกติเขาพูดน้อย แต่วันนี้พูดน้อยเป็นพิเศษ มีความมาคุอยู่รอบ ๆ ตัว ลั่วอินหยิกหนานซ่องเบา ๆ ถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น หนานซ่งกำลังจะอธิบาย เฮ่อเสี่ยวเหวินก็สะพายกระเป๋าเดินเข้ามาในบ้านด้วยความหนาวเย็นทั่วร่างกายของเธอ

“เย้ ฉันมาทันพอดี เยี่ยมมากเลย!”

เฮ่อเสี่ยวเหวินเปลี่ยนรองเท้า แล้วเอากระเป๋าเป้ให้พ่อบ้านจ้าว พ่อบ้านจ้าวยิ้มตาหยีพูดขึ้น “รอคุณอยู่เลยครับ”

หวังผิงมองเฮ่อเสี่ยวเหวินแล้วอดตะลึงไม่ได้