สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 778

ยวี่จิ้นเหวินรับงานที่ยากและทรงเกียรตินี้โดยไม่ลังเล

เขาถามหนานซ่งโดยเฉพาะ "นามสกุลของลูกใช้ของคุณหรือของผม"

หนานซ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “คนแรกเป็นของคุณ คนที่สองเป็นของฉัน มันยุติธรรมดี”

ไม่เพียงต้องการมีลูก แต่ยังต้องการมีลูกสองคนด้วย ดวงตาของ ยวี่จิ้นเหวินเป็นประกาย

ในตอนเย็น ฟู่ยวี่รู้สึกเบื่อๆเลยโทรวิดีโอหาเขา เขาเห็น ยวี่จิ้นเหวินนั่งที่โต๊ะพร้อมกับแว่นตากรอบทองคู่หนึ่งที่สะพานจมูก เห็นหนังสือหนาหลายเล่มอยู่ข้างหน้าเขา เขายืดคอแล้วมองดู "พจนานุกรมจีน",, "คัมภีร์ซือจิง", "กวีถัง", "บทกวีของซ่ง"... กำลังทำอะไรน่ะ?

ฟู่ยวี่ขมวดคิ้วเป็นเกลียว "นี่นาย ถึงกับใส่แว่นแล้ว หรือแกล้งเป็นศาสตราจารย์เล่นเกมสวมบทบาทกับเสี่ยวซ่ง?"

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจเขา พลิกพจนานุกรมและเขียนคำที่มีความหมายจดลงบันทึก

"กำลังตั้งชื่อลูก"

"อะไรน่ะ?"

ฟู่ยวี่ทำเสียง "อ๊บๆ" ราวกับกบ กระโดดขึ้นจากเตียงทันที "นายสองคนมีลูกเหรอ?"

เขาเบิกตากว้างและมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวินด้วยความไม่เชื่อ "เสี่ยวซ่งกำลังตั้งครรภ์?!"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว "นายหยุดตะโกนเหมือนผู้หญิงวัยกลางคนได้ไหม..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ฟู่ยวี่ก็ตะโกนสุดเสียงของเขา “ยินยิน มาเร็ว อาของเธอมีน้องแล้ว!”

ยวี่จิ้นเหวิน: "..."

ซูยินกำลังผสมยาอยู่ในห้อง และเมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้ เธอเกือบจะทิ้งชามในมือของเธอ และรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางประหลาดใจ “อาของฉันท้องแล้วเหรอ?”

ระหว่างการพูดคุย หนานซ่งเดินเข้ามา "ใครบอกว่าฉันท้อง"

ยวี่จิ้นเหวินอยู่ในห้องอ่านหนังสือเกือบทั้งคืน หนานซ่งมาดูผลงานของเขา ทันทีที่เข้ามาหน้าประตู เขาได้ยิน ฟู่ยวี่และ ซูยิน กรีดร้อง

“ฉันไม่ได้พูด” ยวี่จิ้นเหวินรีบพูดทรยศพี่น้องของเขา “เขาพูด”

หนานซ่งเหล่มอง ฟู่ยวี่"ถ้าวันหนึ่งนายต้องตาย คงต้องตายด้วยปากที่ไร้ค่าของนาย"

“คุณไม่ท้องเหรอ?” ฟู่ยวี่แปลกใจเล็กน้อย “เหล่ายวี่พลิกพจนานุกรมไปทำไม?”

“เตรียมตัวก่อนไม่ได้เหรอ”

ฟู่ยวี่: "ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่มันเป็นแค่ชื่อ มันจะไปยากอะไร คุณสองคนแค่รวมนามสกุลกัน ยวี่หนาน ก็ได้แล้ว แต่ฟังดูเหมือน 'ความทุกข์' ซึ่งไม่เป็นมงคล เฮ้ ถ้าอย่างนั้นก็ใช้หนานเป่ยรวมกัน, เรียกว่า 'ยวี่เป่ยหนาน' เป็นไง?"

ซูยินจ้องมองทันที "ว้าว ฉันชอบชื่อนี้ เรียกเป่ยหนาน"

“ฟังดูดีใช่ไหม” ฟู่ยวี่เลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจและถามซูยิน “ที่คุณชอบผู้หญิงใช่ไหม?”

ซูยินเหลือบมองเขา “เรื่องของฉัน”

ฟู่ยวี่พูดด้วยใบหน้าจริงจัง: "ผู้หญิงได้ แต่ผู้ชายไม่ได้ ที่คุณทำได้คือชอบผมเท่านั้น"

หนานซ่ง : "..."

ยวี่จิ้นเหวิน: "..."

หลังจากที่ทั้งสองจีบกันไม่เหมือนใคร พวกเขาก็เริ่มหันหลังให้กันและช่วยคิดชื่อลูกต่อ “ยวี่ไอหนานหรือยวี่มู่หนานก็ดีนะ ตอนนี้หลายคนเลือกชื่อแบบนี้ ความรักของยวี่จิ้นเหวินที่มีต่อหนานซงหมายถึง สวยและโรแมนติกด้วย เก่งจัง"

หลังจากที่ ฟู่ยวี่ได้ชื่อ เขาก็ไม่ลืมที่จะคุยโว

“นั่นควรเรียกว่า ยวี่ไอซ่งหรือ ยวี่มู่ซ่ง แต่ดูน่าอึดอัดนิดหน่อย…” ซูยินครุ่นคิด

หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นคนสองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามใช้สมอง

“คุณควรคิดถึงชื่อลูกของคุณก่อน”

นับวันทำไมยิ่งอยู่ยิ่งขึ้กังวล?

ฟู่ยวี่กล่าวว "ชื่อลูกของฉัน ฉันคิดไว้นานแล้วและ เขาใช้นามสกุลของฉันคือ ฟู่หวัง หรือ 'ฟู่เอ่อใต้' ฮ่าฮ่า"

ทันทีที่เขาพูดจบ ปากของซูยินก็กระตุก รู้สึกว่ามันไม่ดีเท่า "ฟู่ฟาไฉ"

หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินตกตะลึงกับชื่องสมบัติล้ำค่าทั้งสองชื่อนี้

หลังจากกลับมาที่ห้อง หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะพูดกับ ยวี่จิ้นเหวินว่า "ฉันคิดว่าคนในเมืองหรง นิสัยดีมากเลย"