สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 779

หลังหยุดพักร้อน ได้แต่ออกไปเที่ยวข้างนอก กลับมาที่สวนกุหลาบเพียงไม่กี่ครั้ง อัตราการใช้ห้องหนังสือก็น้อยมาก

สิ่งที่ไม่เคยขาดในสวนกุหลาบก็คือห้อง จึงมีแขกที่มาพักบ่อย หนานหนิงซงและหนานซ่งจึงมีห้องหนังสือเป็นของตนเอง พี่สามเฮ่อเซินเปลี่ยนห้องหนังสือเป็นห้องดูหนังและเป็นสถานที่ทุกคนชอบไป สำหรับลั่วจวินหังแขกต่างชาติก็มีก็มีห้องหนังสือเช่นกัน

ไม่มีเหตุผลอื่น เพียงเพราะเขาเป็นพี่ชายคนโต

ห้องหนังสือของหนานซ่งมีขนาดใหญ่มาก โดยมีกำแพงสามด้านเต็มไปด้วยหนังสือ หนังสือภาษาต่างประเทศทุกประเภท และหนังสือเกี่ยวกับงานแกะสลักหยกที่ยังไม่ได้จัดพิมพ์

หนังสือที่เกี่ยวข้องกับการแปลยังครอบครองพื้นที่ขนาดใหญ่

เมื่อเปิดแล็ปท็อป หนานซ่งเริ่มทำงานอย่างเป็นทางการ

เธอจดจ่ออยู่กับงานของเธอ เมื่อเธอเล่น เธอจดจ่อกับการเล่น และเมื่อเธอทำงาน เธอจะไม่สนใจใคร และค่อยๆ ตกอยู่ในห้วงแห่งการทำงาน

ดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปหมดแล้วว่ามีคนหนึ่งอยู่ในห้องหนังสือ

ยวี่จิ้นเหวินรู้เรื่องนี้เกี่ยวกับเธอ แต่เขาไม่เคยรู้สึกว่าถูกทอดทิ้งเพราะเขาจะทำเช่นเดียวกัน บางครั้งเมื่อเขาเริ่มทำงาน เขาจะลืมใครบางคนที่อยู่เคียงข้างเขาเมื่อเขาลงมือกับมันจริงๆ ทั้งสองคนค่อนข้างคล้ายกันในแง่นี้ ดังนั้นเขาจะไม่รบกวน หนานซ่งเช่นกัน เขาแค่อ่านหนังสือของเขาอย่างเงียบๆ

ในห้องอ่านหนังสือที่เงียบสงบ คนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือ อีกคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือ มีเพียงเสียงแป้นพิมพ์และเสียงกรอบแกรบเมื่อพลิกหน้ากระดาษ

บรรยากาศเงียบสงบอย่างอธิบายไม่ถูก

การประชุมสุดยอด 5 ชาตินี้เกี่ยวข้องกับการเงินและเศรษฐกิจ ซึ่งเหมาะเธอ เหตุผลที่ผู้อำนวยการสถาบันการแปลคิดถึงเธอและขอพบเธอผ่านยวี่ฟานยิน เขาได้พิจารณามาแล้ว การประชุมกำลังจะจัดขึ้น และเวลาก็แน่นจริง ๆ และความกดดันค่อนข้างสูง

หนานซ่งใช้เวลาทั้งคืนอ่านเอกสารเหล่านี้และจดบันทึกในสมุดครึ่งเล่ม

เธอไม่ได้จัดประชุมใหญ่ระดับนานาชาติแบบนี้มานาน ต้องทำการบ้านล่วงหน้า และเตรียมตัวให้ดี คาดว่าช่วงปีใหม่ของเธอคงไม่ได้อยู่นิ่งๆ รู้สึกถึงความกดดันและตื่นเต้นเล็กน้อย ข้อมูลเป็นเพียงเบื้องต้นและยังไม่สมบูรณ์พอ แต่เธอก็สามารถสอดแนมการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์เศรษฐกิจระหว่างประเทศในปีหน้าได้ และบริษัทตระกูลหนานของพวกเขาจะได้ปรับจังหวะการพัฒนาอย่างเหมาะสม

หลังจากนั่งทั้งคืน ร่างกายของเขาแข็งทื่อเล็กน้อย หนานซ่งยกแขนขึ้นสูง ยืดเอว เอียงศีรษะ และพบว่า ยวี่จิ้นเหวินหลับไปแล้ว

โซฟาหนังสีดำขนาดใหญ่ได้รับการติดตั้งใหม่ในห้องอ่านหนังสือ ซึ่งเดิมเธอซื้อมาเพื่อความเพลิดเพลินของเธอเอง ไม่ต้องพูดถึงความสบายในการนอนบนโซฟาและอ่านหนังสือ

ตอนนี้ ยวี่จิ้นเหวินกำลังนอนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ด้วยมือและเท้าที่ยาวเกือบครอบครองโซฟาทั้งหมด

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตาของคนรักหรือเปล่า ทำไมบางคนถึงดูดีเวลานอน?

ยวี่จิ้นเหวินเพิ่งตัดผมและเขาดูสดชื่นและหล่อเหลาอย่างสุดจะพรรณนาใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูโดดเด่นยิ่งขึ้นเขาเป็นคนที่เงียบสงบและสวยงามจริงๆ

โซฟาตัวนี้ถูกวัดเป็นพิเศษเมื่อเธอสั่ง และเพียงพอสำหรับสองคน

แค่พวกเขาก็ยังไม่เคยได้นอนบนโซฟา

หลังจากที่ หนานซ่งส่งข้อความถึง ยวี่ฟานยินเขาก็วางโทรศัพท์ลงแล้วหันเข้าหา ยวี่จิ้นเหวิน

เมื่อเห็นว่ายังเช้าอยู่ เธอจึงไม่อยากปลุกเขา ดังนั้นเธอจึงคิดว่าจะนอนเงียบๆ อยู่ในที่โล่งภายในโซฟาแล้วกอดเขานอนต่อ

โซฟาอยู่ใกล้กับผนัง และไม่สามารถ 'บุกรุก' จากด้านหลังได้ แต่สามารถ 'โจมตี' จากตำแหน่งของที่วางแขนด้านหน้าหรือด้านข้างเท่านั้น

เท้าของ ยวี่จิ้นเหวินวางอยู่บนที่วางแขนด้านหนึ่ง หัวของเขาวางอยู่บนที่วางแขนอีกด้านหนึ่ง และด้านข้างถูกเธอขวางไว้

จากนั้น...เธอต้องไปจากด้านหน้าเท่านั้น ดูวิธีแล้วเข้าไปอย่างชำนาญ

หนานซ่งยกเท้าขึ้นอย่างระมัดระวังไม่ให้เหยียบร่างของ ยวี่จิ้นเหวินวางมือไว้ใกล้ๆ ศีรษะของเขา และคนทั้งหมดก็ยืนขึ้น

ไม่รู้ว่าท่าทางของเธอแปลกเกินไปหรือเปล่า ยวี่จิ้นเหวินค่อนข้างผ่อนคลายที่บ้าน และการระมัดระวังที่เขาออกกำลังกายในช่วงปีแรกๆ ได้ยับยั้งไว้มาก แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของการกดขี่ เมื่อลืมตาขึ้น เขาเห็นหนานซ่งซึ่งถูก 'ล้อมกรอบ' ไว้บนตัวเขา

และหนานซ่งก็ตกตะลึงกับเทคนิคการเปิดตาอย่างกะทันหันของเขา ดังนั้นจึงทำให้ร่างกายของเขาตกลงบนร่างของยวี่จิ้นเหวิน

“เอ่อ...” ยวี่จิ้นเหวินร้องเมื่อร่างเขาถูกทับ

น่องของหนานซ่งเป็นตะคริว เขาอ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวดและไม่สามารถลุกขึ้นได้ครู่หนึ่ง

วิธีที่เธอล้มลงก็ค่อนข้างบอบบางเช่นกัน