สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 785

การ์ดอวยพรสองใบที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาในตอนแรกเงียบลงในทันที

ภายในห้องรับแขก มีเพียงเสียงของพิธีกรที่ฮึกเหิมดังขึ้นจากโทรทัศน์ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนเงียบไป

การ์ดของซ่งซีคำพูดสั้นกะทัดรัดแต่กินความครอบคลุม มีเพียงแค่คำอวยพรปีใหม่ แต่กลับทำให้คนรู้สึกถึงความเจตนาร้าย

ส่วนภาพวาดของเซียวเอิน ทุกคนล้อมรอบเข้ามาดู ดูอยู่นานมาก

พวกเขาสามารถจำผู้หญิงในภาพวาดได้อย่างรวดเร็ว นั่นคือลั่วอินอย่างไม่ต้องสงสัย และนั่นก็คือเธอในตอนวัยรุ่น

อันที่จริงลั่วอินในตอนนี้กับตอนวัยรุ่นไม่ต่างกันมาก กาลเวลาอ่อนโยนต่อเธอมาก แทบไม่ทิ้งร่องรอยไว้บนใบหน้าของเธอ แต่ผู้หญิงในภาพวาดยังคงแตกต่างจากลั่วอินในปัจจุบันเล็กน้อย ผู้หญิงในภาพวาดแม้จะเป็นเพียงภาพเหมือน แต่สามารถเห็นคิ้วและดวงตาที่แหลมคมของเธอได้

“แม่ครับ” ไป๋ลู่ยวี๋อดพูดขึ้นไม่ได้ “แม่ตอนวัยรุ่น สวยหยาดเยิ้มมากเลยนะ”

ทุกคนมองไปทางลั่วอิน แอบพยักหน้าในใจ

ลั่วอินกลับเม้มปาก ปิดปากเงียบ

เธอสวมเสื้อผ้าสีแดง ผมดำยาวไปถึงเอว ขาตรงเรียวยาว สายตาที่เฉียบคม ทำให้เธอดูเหมือนใบมีดที่สวยงามมาก

เทียบกับรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ยั่วยวนในตอนวัยรุ่น ลั่วอินในตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงมีคุณธรรมอ่อนโยนกว่ามาก

นี่คือหนานหนิงซงและลูก ๆ ‘เปลี่ยนแปลง’ เธอวันแล้ววันเล่า ให้เธอลบล้างความเป็นศัตรูความโหดร้ายในวัยเด็กของเธอ กลายเป็นคนที่แท้จริง

ลั่วอินมองดูตัวเองในตอนวัยรุ่น เธอตะลึงเล็กน้อย เกือบจะจำตัวเองไม่ได้

ควีนโพแดง พระแม่มารี ชื่อเหล่านี้ คืออุบายที่เซียวเอินใช้ปกครองเมืองตงเจิ้น และเธอก็เป็นเพียงเครื่องมือในเส้นทางแห่งความทะเยอทะยานของเขา

แต่น่าเสียดายที่เธอในตอนนั้น ผ่านโลกมาไม่เยอะ ยังไม่รู้วิธีแยกแยะระหว่างจริงและเท็จ

ตอนนี้เธอถอนตัวออกมา กลับตัวกลับใจ ลั่วอินกับคุณนายหนานคือสถานะของเธอในตอนนี้

“พี่อวี้ นั่นคือ...พี่เหรอ?”

เฮ่อเสี่ยวเหวินเห็นชายหนุ่มรูปหล่อในชุดสีฟ้าได้อย่างรวดเร็ว เธอจ้องมองและก็ไม่อยากเคลื่อนย้านสายตาไปไหนอีกเลย

หวังผิงตอบรับเบา ๆ “อืม”

หนานซ่งกับไป๋ลู่ยวี๋พากันถลึงตาโต “คุณน้า นี่คือคุณน้าเหรอ?”

ลั่วอินถูกเด็กดื้อเอะอะเสียงดังจนปวดหู ดูพวกเขาเหมือนไม่เคยเจอโลกภายนอกมาก่อน เธอขมวดคิ้วพูด “เอะอะอะไรกัน ฉันเคยให้พวกเธอดูรูปน้าของพวกเธอตอนเด็กไม่ใช่เหรอ?”

พวกเขาดูตอนเด็ก ในตอนนั้นหลานอวี้ยังเป็นเด็กน้อยอยู่ แต่คนบนรูปนี้ คือชายหน้าสวยชัด ๆ

ผมของหลานอวี้หยักศกเล็กน้อย และผมที่ยาวลงมากระจัดกระจายปล่อยตามสบาย ยากที่จะแยกแยะระหว่างชายหรือหญิง ดวงตาที่เรียวคม มีความโรแมนติกแต่ก็เย็นชา ดวงตาใสดุจน้ำพุ ผิวของเขาขาวผ่อง ริมฝีปากกลับแดงราวกับกลีบดอกพีช มุมปากเหมือนกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

ที่หูข้างซ้ายมีต่างหูไม้กางเขนสีเงินห้อยอยู่

ถ้าหากพูดว่าลั่วอินสวยหยาดเยิ้ม งั้นหลานอวี๋ก็คือคนสวยยั่วยวน เป็นนางฟ้าที่ตกไปอยู่ในโลกมนุษย์ มีความงามที่ไม่มีใครเทียบได้

เฮ่อเสี่ยวเหวินที่รู้สึกว่าตัวเองหน้าตาสวยมาเสมอ เมื่อได้เห็นหวังผิงเมื่อก่อน เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

อยากพูดเพียงแค่: ท้ายที่สุดฉันไม่คู่ควร

ทุกคนจมอยู่ในความงามของหลานอวี้ไม่สามารถดึงตัวเองออกมาได้ชั่วขณะ จนกระทั่งยวี่จิ้นเหวินชี้ไปที่ชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมสีขาวแล้วพูดขึ้น

“นี่ก็คือ...เซียวเอิน?”

ทุกคนเคลื่อนสายตาจากหลานอวี้ไปที่ชายชุดขาวที่ด้านขวาสุดของภาพ