สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 784

ทานอาหารเย็นเสร็จ ทุกคนนอนดูรายการวันตรุษจีนอยู่ที่ห้องรับแขก

บางคนอยู่บนโซฟา บางคนนั่งอยู่บนพรม เก้าอี้เอนนอน เสื่อทาทามิ เก้าอี้คนขี้เกียจถูกย้ายออกมาหมด

คืนนี้อาหารเย็นหนานซ่งทานไม่ค่อยเยอะ แต่ซุปเป็ดตุ๋นของยวี่จิ้นเหวิน เธอดื่มติดต่อกันหลายถ้วยมาก น้ำซุปเกือบทั้งหมดอยู่ในท้องของเธอ อิ่มจนเธอขี้เกียจ ไม่อยากขยับเขยื้อน เธอจึงซุกอยู่ในอ้อมกอดของยวี่จิ้นเหวิน นอนดูรายการเต้นรำอยู่อย่างชื่นชม

“เอวของฉันอ่อนเหมือนกับพวกเธอ แต่ทำไมเต้นออกมาความรู้สึกไม่เหมือนพวกเธอนะ?”

ไป๋ลู่ยวี๋รอมาทั้งคืน ถือว่าเป็นโอกาสดี เขารับคำพูดต่อในทันที “ไม่ใช่ว่าเธอเต้นออกมาให้ความรู้สึกไม่เหมือนพวกเธอ แต่เธอเต้นออกมาไม่มีจิตวิญญาณเหมือนคนอื่นเขา”

เขาพูดจบก็ถูกหนานซ่งจิกตาใส่

ไป๋ลู่ยวี๋รู้สึกเหมือนยึดเมืองกลับมาได้ เขาลำพองใจอย่างมาก

ลั่วอินพิงตัวหนานหนิงซง ทานผลไม้ไปด้วย แล้วพูดขึ้น “เรื่องการเต้นของเธอ ฉันปล่อยวางไปนานแล้ว ฉันคิดว่าหน้าตากับสมองของเธอ คงใช้แลกกับมันแล้ว สรุปคือไม่ได้สืบทอดมาจากฉัน นี่ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน”

เธอพูดจบ ก็ไม่ลืมที่จะแซะหนานหนิงซง “ใช่ไหมคะ สามี?”

“ไม่เป็นไร” หนานหนิงซงไม่ใส่ใจเลยสักนิด “ลูกฉลากสวยก็พอแล้ว”

หนานซ่ง “…”

เธอก็หันไปดูสามีของเธอ

ยวี่จิ้นเหวินได้รับสัญญาณก็รีบพูดขึ้นในทันที “ไม่เป็นไร พวกเราพยายาม ลูกที่เกิดมาจะต้องฉลาดกว่าพ่อแม่แน่นอน ในเมื่อคนรุ่นหนึ่งเก่งกาจกว่าคนรุ่นก่อน”

“?”

หนานซ่งฟังประโยคนี้รู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไร แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่ถูกต้อง “นายว่าใครฉลาดไม่พอ?”

ไป๋ลู่ยวี๋ก็แทรกขึ้นมา “นั่นสิ ว่าใครน่ะ?”

“เอ่อ” ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกว่าตัวเองอธิบายไม่ชัดเจนแล้ว “พวกเรามาแจกอั่งเปากันเถอะ”

เขาพูดจบ ทุกคนก็พากันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เตรียมจะแย่งอั่งเปา

มีแต่หนานหนิงซงที่มีโทรศัพท์รุ่นเก่าจึงแย่งไม่ได้ เขาสูบบุหรี่ไปด้วยดูโทรทัศน์ไปด้วย ค่อย ๆ เพลิดเพลินไปกับมัน

เด็กผู้หญิงสมัยนี้สวยไม่เท่าผู้หญิงสมัยก่อน ดูยังไงก็หน้าตาเหมือนกันหมด

ในกลุ่มมีฝนอั่งเปาตกลง

หนานซ่ง @พวกพ่อ ๆ และพี่ชายทุกคนอย่างไม่รู้จักเหนื่อย เพื่อที่จะขออั่งเปา

หลานชายยังไม่เกิด เธอก็ยังเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดของบ้าน ปีนี้ยังมีสิทธิ์รับอั่งเปาเพิ่มนิดหน่อย

คุณพ่อใหญ่ตระกูลเชลบี้ส่งอั่งเปาซองใหญ่ ลั่วอินมือดีแย่งได้มากสุด เธอดีใจจนโยกเอวไปมา แถมยังกดถูกใจให้กับคุณเชลบี้ พ่อคนอื่น ๆ ไม่ยอม ก็ให้อั่งเปาเพิ่มอีก เฮ่อเสี่ยวเหวินมือดีแย่งอั่งเปาได้มากสุดติดต่อกันสามซอง เธอดีใจสุด ๆ

หวังผิงเห็นเธอดีใจ ใบหน้าที่เย็นชาก็แต้มไปด้วยรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว “ดีใจขนาดนี้เลย?”

“แย่งอั่งเปา แน่นอนว่าต้องดีใจ”

เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมการแย่งอั่งเปาของตระกูลแบบนี้มาก่อน ตระกูลเฮ่อก็มีกลุ่มครอบครัว ตอนตรุษจีนก็คึกคักมาก เพียงแต่ว่ากลุ่มเต็มไปด้วยบรรยากาศธุรกิจที่เย็นชา ทุกคนส่งข้อความอวยพร คำอวยพรขากอินเทอร์เน็ตต่าง ๆ กองเต็มหมด แม้แต่กดเข้าไปดูเธอก็ยังขี้เกียจเลย จะไปเหมือนกับตระกูลหนานแบบนี้ได้ยังไง ฝนอั่งเปาตกลง ถึงคนในครอบครัวจะไม่ได้อยู่รวมกัน แต่ก็ห่วงใยกัน อวยพรกัน ถกเถียงกัน มันดีมากจริงๆ”

แย่งอั่งเปามาได้อีก เฮ่อเสี่ยวเหวินกำลังดีอกดีใจ จากนั้นก็เริ่มครุ่นคิดว่าในฐานะที่ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ ควรจะแจกอั่งเปาด้วยไหม

แต่แจกเท่าไหร่ถึงจะดีล่ะ?

เฮ่อเสี่ยวเหวินแอบปิดโทรศัพท์ อยากจะดูว่าเงินในบัตรธนาคารของตัวเองเหลืออยู่เท่าไหร่

ตั้งแต่เริ่มทำงาน เธอก็ไม่ได้ขอเงินจากหวังผิงอีก และก็ไม่เคยใช้เงินของเขาอีก เพียงแต่เธอหาเงินได้เพียงเล็กน้อย มีจำนวนจำกัดจริง ๆ

เงินอั่งเปาในคืนนี้ ออกมาจากกระเป๋าของหวังผิงทั้งหมด ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญของการหาเงินมากขึ้น!

ผู้หญิงจะต้องยืนหยัดด้วยตัวเองถึงจะมีความมั่นใจ

เฮ่อเสี่ยวเหวินกำลังครุ่นคิดว่าจะแจกอั่งเป่าเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม ถึงแม้เธอไม่ได้มีเงินเยอะแยะ แต่เท่าไหร่ก็ถือว่าเป็นน้ำใจไหม

เพียงแต่ทางด้านนี้ยังไม่ได้แจกอั่งเปาออกไป จู่ ๆ โทรศัพท์ก็แจ้งเตือนมีข้อความโอนเงินเข้า

เธอตกใจจนแทบจะทำโทรศัพท์ตกพื้น

จากนั้นก็เปิดออกดู มีข้อความโอนเงินอีกข้อความหนึ่งตามมาติด ๆ

เธอเปิดดู หวังผิงโอนเงินให้เธอสองจำนวน แต่ละจำนวน 50000 รวมกันก็คือ... 100000

เฮ่อเสี่ยวเหวินตะลึง เธอหันหน้าไปทางหวังผิงในทันที แล้วเอ่ยปากพูดด้วยเสียงต่ำ เสียงเบา “คุณทำอะไรน่ะ?”