สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 789

ในที่สุดการประชุมก็จบลง หนานซ่งที่เหนื่อยมาหลายวันก็โล่งใจ

หลังจากไปที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเอากระเป๋า หนานซ่งก็อยากรีบออกไป

“ฟานยิน พี่ไปก่อนนะ”

" อะไรน่ะ?"

ยวี่ฟานยินกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาถอดเสื้อผ้าที่เป็นทางการและสวมชุดสำหรับงานเลี้ยง เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็ประหลาดใจ: “พี่สะใภ้ คืนนี้ยังมีงานเลี้ยงของรัฐ คุณลืมไปแล้วหรือ?”

“ฉันไม่ลืม” หนานซ่งพูดเบา ๆ “ฉันบอกผู้อำนวยการเกาแต่เช้าว่าจะไม่เข้าร่วม พี่ชายคุณยังรออยู่ที่โรงแรม”

ยวี่ฟานยินหัวเราะทันที “ฉันเข้าใจ พี่ชายได้แต่ขังอยู่แต่ในโรงแรมสองสามวันที่ผ่านมา มันไม่ง่ายเลย”

“ใช่ น่าสงสารมากเลย”

หนานซ่งหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ปกปิดความเป็นห่วงต่อเขา และความกระตือรือร้นที่อยากกลับไปพบเขา "ฉันเห็นผู้อำนวยการเกายังคงยุ่งอยู่เมื่อตอนออกจากห้องโถง ช่วยฝากบอกเขาให้ฉันด้วย จะได้ไม่ต้องเข้าไปอีก” เธอบอกกับยวี่ฟานยิน

ยวี่ฟานยินพยักหน้า "โอเค ไม่ต้องห่วง พี่สะใภ้"

หลัวกังและคนอื่นๆ รอหนานซ่งอยู่ข้างนอก ค่อยมองไปรอบซ้ายไปขวาตลอดเวลา

เมื่อเห็นหนานซ่งออกมา ทุกคนก็ตะโกนว่า “คุณหนูใหญ่”

"ไปกันเถอะ."

หนานซ่งขึ้นรถ รถสีดำหลายคันขับตามตรงไปยังโรงแรม ต้องมีการลงทะเบียนอย่างเข้มงวดไม่ว่าจะเข้าหรือออก

ในห้องประชุม เหยียนยวนกำลังสื่อสารกับผู้นำของประเทศต่างๆ มองไปรอบ ๆไม่เห็น หนานซ่ง "เสี่ยวซ่งอยู่ไหน"

ยวี่จิ่นเฉิงเงยหน้าขึ้นเช่นกัน "เมื่อกี้ยังเห็นอยู่ น่าจะไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้ามางานเลี้ยงตอนเย็น"

ขณะที่เขาพูด เขาเห็น ยวี่ฟานยินในชุดราตรีกำลังเดินออกจากห้องแต่งตัว ยวี่จิ่นเฉิงกวักมือเรียกเธอเข้ามา

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ยวี่ฟานยินพยักหน้าให้ เหยียนยวน ก่อนที่จะมองไปที่ ยวี่จิ่นเฉิง"รัฐมนตรียวี่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ"

ยวี่จิ่นเฉิงยกมือขึ้นแตะหน้าผากของเธอเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน "พี่สะใภ้ของคุณอยู่ไหน"

“พี่สะใภ้กลับโรงแรมแล้ว”

ยวี่จิ่นเฉิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เธอไม่งานเลี้ยงเย็นวันนี้เหรอ?”

“ไม่เข้าร่วมแล้ว” ยวี่ฟานยินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “พี่สะใภ้เป็นห่วงพี่ชายของฉัน ใจที่พุ่งอยากจะกลับไป ฉันจะไปทำอะไรได้?”

เหม็นความรัก น่าเบื่อ

ดวงตาสีเทาอ่อนของเหยียนยวนเป็นประกายด้วยแสงสีม่วงเล็กน้อย และเขาอดคิดไม่ได้ว่า หนานซ่งพูดอะไรกับเขา - การแต่งงานใหม่มีความสุขมาก

ดูเหมือนจะมีความสุขจริงๆ

***

ระหว่างทางกลับ หนานซ่งจงใจขอให้ หลัวกังอ้อมไปยังร้านเป็ดย่างที่มีชื่อเสียงใกล้ๆ รับเป็ดย่างที่สั่งจองไว้สามชุด

ชุดหนึ่งสำหรับเธอและ ยวี่จิ้นเหวินกิน และอีกสองชุดสำหรับ หลัวกังและ บอดี้การ์ดพี่น้องสี่คนของพวกเขา

เธอถือกล่องอาหารกลับไปที่ห้องพักโรงแรม เมื่อเธอเข้าไปห้อง เธอเห็นยวี่จิ้นเหวินกำลังอ่านหนังสืออยู่ที่หน้าต่างที่ยื่นออกไป หน้าต่างที่ยื่นจากผนังไม่ใหญ่นักเธอนั่งได้พอดี แต่ ยวี่จิ้นเหวินต้องขดขา ในห้องไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ เธอสวมเพียงเสื้อสเวตเตอร์สีเทาและกางเกงขายาวสีดำ เผยให้เห็นข้อเท้าผอมของเธอ

มันหนาวเหน็บ

หนานซ่งใส่เสื้อแจ็กเกตยาวหนา เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เขาก็ตัวสั่นจากความหนาวเย็น เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "เครื่องปรับอากาศเสียหรือ"

เธอปิดประตู เปลี่ยนรองเท้า และเดินไปเช็ครีโมทของเครื่องปรับอากาศที่ข้างกำแพง

“กลับมาแล้ว” ยวี่จิ้นเหวินทักทายเธอ ลุกขึ้นเล็กน้อย ขาเขาชาหลังจากนั่งเป็นเวลานาน “ไม่ได้เสีย ผมแค่ไม่ได้เปิดมัน”

หนานซ่งเปิดเครื่องปรับอากาศและเดินไปหาเขาขณะถอดเสื้อผ้าออก “ทำไมคุณถึงไม่เปิดเครื่องปรับอากาศในวันที่อากาศหนาวขนาดนี้ คุณยิ่งใส่น้อยอยู่”

“อย่าเพิ่งถอด”

ยวี่จิ้นเหวินเดินเข้าหาเธอด้วยขาที่ชา และสวมเสื้อ ลงรอบๆ ตัว "มันหนาวอยู่ รอถอดออกเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้น"