สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 790

อุณหภูมิในห้องถูกตั้งขึ้นสูง ทำให้ยวี่จิ้นเหวินอุ่นขึ้น หนานซ่งสัมผัสมือของเขาแล้วแตะเท้าเขา พยายามฟื้นฟูอุณหภูมิในตัวเขา ใบหน้าของเขาดูดีขึ้น "โอเค คุณลุง ลุกขึ้นมากินข้าวได้ ข้าน้อยตั้งใจซื้อ เป็ดย่าง มาถวายเป็นพิเศษ มาสังเวยมันกัน?”

หนานซ่งล้อเลียนเขา

เธอลืมไปว่าช่วงนี้เธอยุ่งกับงาน ยวี่จิ้นเหวินจึงหิวมาหลายวัน

ตอนนี้เธอโดนแกล้งแบบนี้จะอดใจไหวได้ยังไง

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้รีบร้อนที่จะกินเป็ดย่าง แต่กำลังอยากกินภรรยาของเขา เขาดึง หนานซ่งเข้ามาในอ้อมแขนและจูบ

หนานซ่งคร่ำครวญ “เป็ดย่างอาจเย็นได้...”

“เย็นแล้วค่อยอุ่น” ยวี่จิ้นเหวินพูด “คุณอร่อยกว่าเป็ดย่าง”

***

สุดท้ายเป็ดย่างก็เย็น

หนานซ่งออกมาจากห้องน้ำ เหนื่อยเกินกว่าจะพูด เมื่อมองดู ยวี่จิ้นเหวินที่นำเป็ดย่างออกไปอุ่นในครัว

“เดี๋ยว” หนานซ่งหยุดเขาและมองดูเขาอีกครั้ง ยวี่จิ้นเหวินเข้าใจและใส่เสื้ออย่างเชื่อฟังก่อนจะออกไป

เด็กมีอนาคตสอนได้

หนานซ่งรู้สึกง่วง เขาหยิบหนังสือที่ ยวี่จิ้นเหวินอ่านได้ครึ่งทางแล้วพลิกดูเพื่อต่อต้านความง่วงนอน

มีหนังสือมากมายอยู่บนโต๊ะที่บอดี้การ์ดซื้อทั้งหมดให้เขาที่ร้านหนังสือใกล้ๆ กัน เล่มนี้คือ "ความรักในห้วงเวลาอหิวาตกโรค"

หนานซ่ง เคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาก่อนแล้วประทับใจมาก สิ่งที่ทำให้เธอประทับใจไม่ใช่เรื่องราวในหนังสือ แต่เป็นหนังสือที่ตามเธอไปตอนเครื่องบินตก และดูเหมือนเหยียนยวนจะเอาไปในภายหลัง หนังสือเล่มนี้หายไปจาก หิ้งของเธอและลืมที่จะเอามันกลับมา

หนานซ่งไม่ได้ทำร้ายตัวเองเหมือนยวี่จิ้นเหวินที่ยอมแช่แข็งตัวเองเขาจึงห่อตัวด้วยผ้าห่มผืนเล็กและขึ้นไปอ่านหนังสือที่หน้าต่าง

ยวี่จิ้นเหวินกลับมาอย่างเร็ว นอกจากเป็ดย่างแล้วเขายังนำเครื่องเคียงสองสามจานที่สดชื่นกลับมาด้วย

“เสร็จแล้ว?” หนานซ่งยุ่งทั้งวันและออกกำลังกายมา 1 ชั่วโมง มันเป็นงานทั้งหมด เขาหิวจนเวียนหัว

ทันทีที่ ยวี่จิ้นเหวินเปิดกล่องอาหาร หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปและบีบเนื้อเป็ดเข้าไปในปาก ยวี่จิ้นเหวินรีบเตือนเธอว่า "ระวังร้อน"

หนานซ่งส่งเสียงขู่และสูดลมหายใจ ขณะที่บอกว่าร้อน เขาก็กลืนเนื้อเป็ดเข้าไป "อืม อร่อยดี"

ทั้งคู่นั่งที่โต๊ะและทานอาหารขณะพูดคุยและสนทนา

ในช่วงเวลานี้ สมาชิกในครอบครัวโทรมาบ่อย โดยบอกว่าเห็นเธอในทีวี แต่น่าเสียดายที่มีช็อตน้อยเกินไป

หนานซ่งคิดว่ามันดีที่มีกล้องถ่ายได้น้อย แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่โด่งดังแล้ว แต่เธอต้องทำตัวธรรมดา และหลีกเลี่ยงแสงบางส่วนได้มากที่สุด

เป็นเพียงว่านอกจากครอบครัวแล้ว ยังมีเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่เห็นหนานซ่งในทีวีด้วย

มันเป็นฉากที่ฉายแวววับไป และมันทำให้เธอคิดถึงมันทั้งคืน

เธอยังบันทึกฉากที่ฉายภาพบนหน้าจอ ดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดื่มไวน์แดง ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยแสงกระหายเลือด

ร่างสูงออกมาจากห้องน้ำ กอดเธอจากด้านหลัง และเป่าหลังใบหูของเธอ "ที่รัก คุณกำลังดูอะไรอยู่"

ซ่งซีพ่นลมออกมาเบา ๆ และโอบแขนรอบคอของชายผู้นั้น บิดร่างกายที่อ่อนนุ่มเข้าหาเขา ด้วยดวงตาแดนฟีนิกซ์คู่หนึ่งที่มีเสน่ห์

“ดูความงาม” ซ่งซีพยักหน้าดวงตาของชายคนนั้นและชี้ให้เขาดูหน้าจอ “ดูผู้หญิงคนนั้นสิ เธอสวยไหม?”

ผู้ชายเหลือบมองที่ใบหน้าด้านข้างของหญิงสาวที่สวมสูทแบบเป็นทางการและผมหางม้าต่ำบนหน้าจอ แล้วครุ่นคิด “ก็โอเค…”

ทันทีที่เสียงลดลง ผู้หญิงก็เตะเข้าใต้ท้องส่วนล่าง