สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 791

ระหว่างทางไปบ้านตระกูลลั่วหนานซ่งนอนหลับไปยวี่จิ้นเหวินก็แต่งหน้าให้เธอตลอดทาง

ลั่วโยวนั่งอยู่ข้างคนขับ หันหลังไปเบาะหลังเพื่อดูฉากนี้ ราวกับว่ากำลังดูวิว

เฉวียนเยี่ยเชียนเหลือบมองที่เบาะหลังจากกระจกมองหลัง ฉากนั้นแปลกเกินกว่าที่เขาจะชื่นชม เขามองไปที่ภรรยาที่ดูสนใจเรื่องนี้ อดไม่ได้ที่จะพูดและตบหลังเธอเบาๆ “นั่งดีๆ คอจะหักแล้ว”

"ช่วยไม่ได้ ภาพนี้มันดูแปลกตาจริงๆ"

ลั่วโยวจ้องมองอย่างตั้งใจและถาม ยวี่จิ้นเหวิน"เหล่ายวี่ คุณเรียนรู้ทักษะการแต่งหน้าแบบนี้มาเมื่อไหร่ ช่างดูเชี่ยวชาญ"

"ตอนที่ว่างอยู่บนเกาะ"

ยวี่จิ้นเหวินแลเงาจมูกให้ หนานซ่ง และพูดเบา ๆ ว่า "พ่อตาแม่ยายสอนให้"

“อะไรนะ?” ลั่วโยวทำตาโต “คุณหมายถึง พ่อหนานก็แต่งหน้าให้แม่สามีฉันด้วยเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินยักหน้า “ใช่”

ลั่วโยวมองไปที่ เฉวียนเยี่ยเชียนทันที ดวงตาของเขาเกือบจะหลุดออกมา

เฉวียนเยี่ยเชียนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย “ทำไม?”

“ทำไมคุณทำไม่เป็น”

“…” เฉวียนเยี่ยเชียนเหลือบมองลั่วโยวอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “ปกติคุณไม่เคยแต่งหน้า”

“เอ๊ย ฉันได้แต่นำทัพไป จะไปมีเวลาแต่งหน้าที่ไหน”

ลั่วโยวพูดอย่างไม่พอใจ: “ฉันโตมาแบบนี้ และถ้าฉันแต่งหน้า ทหารพวกนั้นได้เรียกฉันว่า ชายตุ้งติ้งแน่”

เฉวียนเยี่ยเชียน: "..."

หลังจากรอสัญญาณไฟจราจร เขาก็หันไปมองลั่วโยว: “คุณไม่ใช่ผู้หญิงหรือ แต่งเป็นสาวจะเป็นไรไป?”

นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าภรรยาของเขาเป็นลูกผู้ชายมากกว่าเขาในบางครั้ง

แค่อยากให้เธอเป็นสาวหน่อย

“โอ้ คุณไม่เข้าใจ!” ลั่วโยวหงุดหงิด ขี้เกียจอธิบายให้เขาฟัง “พูดง่ายๆ ว่า ตอนที่อยู่ในกองทัพฉันไม่ได้แต่งหน้า ตอนนี้กลับไปไม่ได้แล้ว กลายเป็นสามัญชนทั่วไปฉันก็อยากสวยเหมือนกัน คุณไปเรียนมาแล้วมาแต่งหน้าให้ฉัน”

เธอมอบหมายงานให้ผู้ชายของเธอ

เฉวียนเยี่ยเชียนขับไปข้างหน้า เท้าของเขาสั่นเมื่อได้ยินคำว่า "ผมจะไปเรียนกับใครได้"

“ เหล่ายวี่ไง หรือจากพ่อหนาน พ่อตาของฉัน?” ลั่วโยวพูดใส่ใบหน้าเขา

เฉวียนเยี่ยเชียนยิ้มเยาะเย้ย “คุณคิดว่าไง เขาเกลียดกลิ่นแป้งฝุ่นมากที่สุด ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดไม่เคยเข้าใกล้เขาได้”

“โอ้” ลั่วโยวไตร่ตรองประโยคนี้ “ทีผู้ชายแต่งหน้ายังได้?”

"..."

หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินอดหัวเราะไม่ได้ หนานซ่ง หลับอยู่แต่ถูกปลุกโดยพี่สะใภ้ที่โง่เขลาของเธอ

“พอแล้ว พี่สะใภ้ ฉันจะสอนแต่งหน้าให้คุณเอง”

หนานซ่งมอง เฉวียนเยี่ยเชียนอย่างดูถูก “หากคิดจะคาดหวังให้พี่สองเรียนแต่งหน้า คาดหวังเรื่องอื่นดีกว่า”

เฉวียนเยี่ยเชียนไม่พอใจ “เธอกำลังพูดอะไร แค่แต่งหน้าจะไปมีปัญหาอะไร เมื่อกลับถึงบ้าน ผมจะแต่งให้!”

เขาไม่สามารถทนมันได้ต่อกลยุทธ์ที่ก้าวร้าวของหนานซ่งประสบความสำเร็จ ลั่วโยวเลิกคิ้วเรียวขึ้น

“เสร็จแล้ว” ยวี่จิ้นเหวินเก็บแปรงแต่งหน้าแล้วยื่นกระจกบานเล็กให้หนานซ่ง “ดูซิ เป็นอย่างไรบ้าง?”

หนานซ่งหยิบกระจกขึ้นมาและมองดูใบหน้าของเขา “อืม สวยมาก”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้แต่งหน้าจัดให้เธอ แค่แต่งหน้าเบาๆ ซึ่งเหมาะที่สุดสำหรับโอกาสแบบนี้ที่จะได้เจอผู้อาวุโส