สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 810

ทันทีที่วางสาย หนานซ่ง ค่อยๆลืมตาขึ้นในอ้อมแขนของ ยวี่จิ้นเหวิน"เสิ่นเหยียนและหลินลู่จะจัดงานแต่งงานแล้วหรือ"

“ใช่” ยวี่จิ้นเหวินก้มศีรษะลงจูบหน้าผากเธอ แล้วพูดเบาๆ “มันจะถูกจัดขึ้นในอีกครึ่งเดือน ให้เราไปร่วมงานที่เมืองกั่ง”

หนานซ่งมองไปข้างหน้าและหรี่ตาอย่างอดไม่ได้ “เมืองกั่ง...”

ยวี่จิ้นเหวินมองดูเธอออกและรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ " ซ่งซีก็อยู่ในเมืองกั่งเช่นกัน คุณคงทนรอไม่ไหวแล้วที่จะไปหาเธอเพื่อคิดบัญชี"

"ใช่."

ดวงตาของ หนานซ่ง เย็นชา “เธออาจรอให้ฉันไปที่นั่นไม่ไหว ได้แต่รออยู่ที่เมืองกั่ง”

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกไม่สบายใจในหัวใจของเขา

“หรือว่าเรา...”

"งานแต่งงานต้องได้ไปแน่"

หนานซ่งรู้ว่าเขาต้องการจะพูดอะไรจึงหันไปเผชิญหน้าอย่างแน่วแน่ “เมืองกั่งเราก็ต้องไปเหมือนกัน ซ่งซีกับฉันเป็นศัตรูเก่า ไม่ช้าก็เร็วต้องมีการต่อสู้ เพราะเธอเป็นกองหน้าของเซียวเอิน ถ้าอย่างนั้นฉันจะหักปีกของเซียวเอิน เมืองกั่งคืออาณาเขตของซ่งซี เธอต้องการรอให้กระต่ายจับเต่า แต่ฉันไม่ใช่กระต่ายหรือเต่า ฉันเป็นหมาป่า ฉัน จะกัดเธอทีละคำจนตาย เริ่มที่คอของเธอ!"

แสงสะท้อนบนใบหน้าที่เหมือนเครื่องเคลือบสีขาวของ หนานซ่ง ใบหน้าของเธอสงบเหมือนไม่มีอุณหภูมิ แต่ ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกถึงพลังที่ทรงพลังผิดปกติ

เช่นเดียวกับในอดีต เมื่อใดก็ตามที่เขาใกล้ตายและกำลังดิ้นรนอยู่บนขอบชีวิตและความตาย ใบหน้าของเธอก็จะปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา และเธอก็บอกเขาอย่างใจเย็นและหนักแน่น—

“ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่นี่”

ตราบใดที่เขาอยู่เคียงข้างเธอ เขาจะรู้สึกอุ่นใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ หนานซ่ง เป็นที่มาของความรู้สึกปลอดภัยของเขา

แต่เขาหวังมากขึ้นว่าตอนนี้และในอนาคต เขาจะกลายเป็นที่พึ่งของเธอและทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

หลังจากอาบน้ำและกลับมาที่ห้อง หนานซ่งนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนเตียง แม้ว่าเธอจะเหนื่อยมาก แต่เธอก็ยังเป็นหมูสาวที่บอบบางและขอให้ ยวี่จิ้นเหวินทาโลชั่นบนตัวให้เธอ

ยวี่จิ้นเหวินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อฟัง

ตามคำแนะนำของเธอ เขาไปที่ตู้และหยิบโลชั่นบำรุงผิวกลิ่นกุหลาบขวดหนึ่งมาบีบลงในฝ่ามือแล้วทาลงบนตัวของเธอ เมื่อเธอสัมผัสน่องของเธอ หนานซ่งรู้สึกจั๊กจี้และเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

เมื่อกำลังจะหลับลง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทุกครั้งก็ขัดจังหวะในเวลาที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้ จะต้องเป็นไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น!

ยวี่จิ้นเหวินดูโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่มืดมิดและสูดอากาศเย็น ๆ เมื่อเห็นชื่อ "ฟู่ยวี่" บนหมายเลขผู้โทร

แน่นอนว่าเป็นไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น

ยังไม่โกรธเท่าตอนเสิ่นเหยียน ยวี่จิ้นเหวินค่อนข้างใจร้อนกับ ฟู่ยวี่"ควรพูดในสิ่งที่สำคัญ"

“ดูสิ ตอนโทรหานาย เรื่องของฉันมันไม่สำคัญเมื่อไหร่”

ฟู่ยวี่รู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาเศร้า เสียใจ และเขากำลังรอที่จะคุยกับ ยวี่จิ้นเหวินอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "อ่า" และได้ยินเสียงการตบ จากนั้นเสียงต่ำของ ซูยิน ก็มาจากผู้รับ , “หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วรีบพูดเรื่องสำคัญซะ!”

คุณอาของเธอกำลังยุ่งอยู่ จะเอาเวลาที่ไหนมาฟังคุณ

ฟู่ยวี่ตอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า และขอให้ ซูยิน เทน้ำให้เขา เสียงเบามากจนคนอยากจะตบเขา และเขาไม่รู้ว่า ซูยิน จะทนมันไว้ได้อย่างไร ยวี่จิ้นเหวินหนานซ่งไม่ชอบมัน

ทันทีที่ซูยินจากไป ฟู่ยวี่ก็กลับมาเป็นปกติและบ่นกับพวกเขาทันที “นายเห็นไหมว่าแม่มดตัวน้อยรังแกฉัน เธอคิดว่าฉันอ่อนแอในตอนนี้ และฉันไม่สามารถเอาชนะเธอได้ ทำไมฉันถึงหาแฟนเด็กให้ตัวเอง เหมือนเจอบรรพบุรุษตัวน้อย! ฉันควรทำอย่างไร ช่วยฉันด้วย!”