สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 835

หนานซ่งโทรหาซูรุ่ยเดิมทีอยากส่งซูยินกลับไป แต่ซูยินกลับแจ้งพ่อเธอก่อนหน้านั้นแล้ว

เด็กสมัยนี้หักเรียนรู้เรื่องแย่ๆ เป็นแล้ว เธอรู้วิธีวางแผนล่วงหน้า และรู้จัดใช้กลยุทธ์สร้างความสับสน

หนานซ่ง มองไปที่ ซูยิน "มากับฉัน"

ซูยินดูวิตกกังวลและมองไปที่ฟู่ยวี่เหมือนต้องการจะสื่ออะไร แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ ได้แต่มองตามหนานซ่งพาซูยินไป เขารู้สึกประหม่าแทนซูยิน ได้แต่โบกมือไปทางยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขากับพูดว่า "ไม่เข้าใจ"

ฟู่ยวี่: "..."

เขาจ้องไปที่ ยวี่จิ้นเหวินและทำท่าทางขยำมือไปมา ในความหมายคือ: ถ้าภรรยานายกล้าที่จะทุบตีว่าที่ภรรยาของเขา เขาจะทุบตีเขาคืน!

…..

แน่นอนว่าหนานซ่งไม่สามารถเอาชนะซูยินได้

เด็กโตแล้ว ไม่ใช่ตอนที่เธอยังเด็ก เธอมีเกียรติ เหตุผลที่เธอพาซูยินเข้ามาในห้องคือต้องการรักษาเกียรติของเธอ

เธอไม่ต้องการสอนเธอต่อหน้าผู้คน แม้แต่ต่อหน้า ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่

แต่ซูยินไม่ต้องการเกียรติใดๆ เธอกอดแขนของหนานซ่งทันทีที่เธอเข้าไปในประตูและขอร้อง "คุณอาค่ะ หนูขอร้อง ให้หนูอยู่ต่อเถอะ"

“เธอทำงานเกี่ยวกับพ่อของเธอเสร็จแล้ว ถ้าฉันไม่ให้เธออยู่ เธอก็อยู่ต่อไม่ได้ อย่ามาใช้วิธีแบบนี้กับฉัน”

เมื่อมองดูเด็กที่เลี้ยงดูตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เธอรู้ได้ทันทีที่เวลาที่เธอทำหน้าบึ้งแล้วต้องการทำอะไรต่อ หนานซ่งรีบตะโกนว่า "ปล่อย"

ซูยินปล่อยมือของเธออย่างเขินอาย แต่เธอก็รู้ด้วยว่าอาเธอไม่มีทางขับไล่เธอกลับไป

หนานซ่งนั่งบนโซฟา บีบคางของซูยิน และมองดูแผลที่แก้มของเธอใกล้ๆ แม้ว่าอาการบวมจะลดลงมาก แต่บอดี้การ์ดก็ลงมือแรงเกินไปจนเป็นรอยนิ้วมือพิมพ์อยู่บนใบหน้าของเขา หนานซ่งมองไปด้วยดวงตาที่ดูหนักอึ้ง ซูยินโตขึ้นมาก พวกเขาไม่กล้าแม้แต่แตะใบหน้าของเธอ

คนนอกยิ่งไม่ต้องพูดถึง!

“ยังเจ็บอยู่ไหม” เธอถาม

ซูยินส่ายหัวเมื่อสังเกตเห็นความกังวลจากท่าทางที่สงบของอาเธอ "หนูได้กินยาลดอาการบวมแล้ว พรุ่งนี้ก็คงดีขึ้น"

เธอเสริมว่า “ไม่เป็นปัญหาต่อการเป็นเพื่อนเจ้าสาวของน้าลู่แน่นอน”

ซูยินยังเด็ก และเธอมีลุงป้าน้าอามากมาย บางครั้งเธอไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร เธอจึงรู้สับสนและอารมณ์เสีย

หนานซ่งมองดูเธอ “เธอยังอยากจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวอยู่อีกหรือ”

“รับปากเขาไว้แล้ว

รับปากไวแล้วก็ต้องทำ "

ซูยินยังได้รับอิทธิพลจากหนานซ่งในทุกด้านของชีวิต พ่อของเขาเป็นคนสมถะแม้ว่าเหมยซูหลี่จะมีกฎเกณฑ์มากมาย เมื่อเทียบกับโลกภายนอก เมื่อตอนที่ทุกคนรวมตัวกันทุกคนจะเป็นตัวของตัวเองและค่อนข้างผ่อนคลายไม่มีการวางอุบายใดๆ และเธอก็ได้พัฒนาบุคลิกที่ไร้เดียงสาของเธอด้วย แต่เมื่อเธอโตขึ้นและค่อยๆ เริ่มเข้าสู่โลกภายนอก

เธอก็เข้าใจหลักการในการติดต่อสื่อสารกับผู้คน

หนานซ่ง มองไปที่ ซูยิน ด้วยความรู้สึกว่า "สาวคนหนึ่งที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นในครอบครัว" เด็กคนนี้โตขึ้นจริงๆ และค่อยๆ มีความคิดเป็นของตัวเอง

“เอาเถอะ แล้วแต่เธอ ไม่ว่ายังไงต้องมีสักวันที่มันพลาดบ้าง”