ภายใต้การอบรมสั่งสอนของหนานซ่ง ในที่สุดซูยินก็แสดงความเมตตา ฝังเข็มแก้พิษที่ลำคอให้ฟู่ยวี่
ฟู่ยวี่ดื่มน้ำไปเกือบหนึ่งถัง ถึงได้เอาของที่เหมือนก้อนแป้งงาในลำคอไหลลงไปได้ ในที่สุดก็พูดได้แล้ว
เมื่อนึกถึงคำพูดผู้หญิงเจ้าชู้ที่ซูยิน “เล่น” กับเขา เขามองไปทางเธออย่างเศร้า ๆ
“ฉันคิดว่าความรักที่เธอมีต่อฉันแข็งแกร่งกว่าโลหะ ที่แท้คุณหนูใหญ่ซูแค่อยากเล่นกับฉัน ฉันเป็นของเล่นเหรอ?”
ซูยินส่ายหน้า เม้มปาก “นายสนุกกว่าของเล่นเสียอีก”
“…” ฟู่ยวี่ครุ่นคิด ทำไมตอนแรกที่ได้ยินก็ฟังดูน่าพอใจอยู่ แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบ ทำไมรู้สึกแปลก ๆ นะ
“เอาเถอะน่า คอนายยังไม่หายดี กินผลไม้ให้ชุ่มคอหน่อย”
ซูยินจิ้มสาลี่แล้วยัดใส่ปากเขา อุดปากเขาไว้ เธอลูบฟู่ยวี่เหมือนกับเมื่อก่อนที่ลูบขนหมาป่าขาว
ฟู่ยวี่ง้อง่ายมาก เพิ่งกลืนสาลี่เข้าไปก็อ้าปากอีกครั้ง “เอาอีก”
“อ่ะนี่ ให้นาย ให้นายหมดเลย!”
ซูยินยกถาดผลไม้ยัดใส่อ้อมแขนของฟู่ยวี่ ตอนนี้ไม่มีเวลามาง้อเขา ต้องพูดเรื่องจริงจังก่อน
เธอมองไปทางหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดขึ้น: “คุณอา อาสะใภ้ หนูดมหญ้างูหอมที่ซ่งซีอยู่นาน กลิ่นนั้นเหมือนกับสมุนไพรที่หนูเคยทดลองมาก่อน หนูให้นายท่านซูขนส่งทางอากาศมาให้แล้ว หนูมีความคิดบางอย่าง”
หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินได้ฟัง ก็มองตากัน แล้วหันไปมองซูยินพร้อมกัน
ฟู่ยวี่กินสาลี่อยู่ เขานั่งตัวตรงถามขึ้น “เธอเรียกกลิ่นเหม็นนั้นว่าอะไรนะ? หญ้างูหอม?”
ซูยินหันหน้ามองไปทางฟู่ยวี่ “นายคิดว่ากลิ่นนั้นเหม็นเหรอ?”
“เหม็น”
ฟู่ยวี่ดมกลิ่นตัวเองแล้วขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยง “ควรจะพูดว่ามีกลิ่นหืนเหมือนกลิ่นตัวของสุนัขจิ้งจอก”
“นายเคยดมกลิ่นตัวสุนัขจิ้งจอกเหรอ?”
“เคยดมสิ”
ฟู่ยวี่พูด: “ฉันมีลูกพี่ลูกน้อง ตอนเด็ก ๆ เคยเลี้ยงสุนัขจิ้งจอก มันสวยมาก ดุร้ายเหมือนกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน”
ซูยินพูดด้วยความประหลาดใจ “นายมีลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงด้วยเหรอ?”
หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินก็เคยได้ยินเป็นครั้งแรก พวกเขารู้แค่ว่าฟู่ยวี่มีพี่ชายหลายคน แต่นี่กลับเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเขาบอกว่าเขามีพี่สาว
ฟู่ยวี่กินสาลี่อย่างสบายอารมณ์ ดูไร้อารมณ์ “ลุงของฉันมีลูกสาวแค่คนเดียว เพราะการต่อสู้ของรุ่นก่อน คุณลุงจึงเสียชีวิตตั้งนานแล้ว ลูกพี่ลูกน้องถูกส่งมาเลี้ยงที่บ้านของฉัน ภายหลังเธอไปเรียนหนังสือที่ต่างประเทศ แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย”
ซูยินยังคงคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องสุนัขจิ้งจอกตัวนั้น “เธอไปต่างประเทศ แล้วสุนัขจิ้งจอกล่ะ? พาไปต่างประเทศด้วยไหม?”
จู่ ๆ ฟู่ยวี่ก็เงยหน้าขึ้น “ไม่ สุนัขจิ้งจอกถูกพวกพี่ชายที่ทำแต่เรื่องไร้สาระรวมหัวกันฆ่าตาย จากนั้นก็เอาไปย่าง แล้วก็กินมัน”
“…”
ทั้งสามได้ฟัง ก็พากันเงียบขรึม เพราะรู้สึกปั่นป่วนกระเพาะ
ถึงแม้ฟู่ยวี่จะไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็สามารถฟังออกได้ถึงความเป็นไปเป็นมาของเรื่อง ลูกพี่ลูกน้องไปต่างประเทศ น่าจะเป็นเพราะสุนัขจิ้งจอกตาย และก่อนที่เธอจะไปต้องมีเรื่องบาดหมางกับพวกพี่ชายตระกูลฟู่ ชีวิตที่ต้องพึ่งพาคนอื่นมันช่างยากเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...