สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 856

เจี่ยงฟานทิ้งจดหมายไว้ให้หนานซ่งก่อนตาย

อยู่ในบันทึกในโทรศัพท์ของเธอ

แต่หนานซ่งกลับไม่รู้เรื่องเลยว่าเขาทิ้งไว้ให้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่

เสี่ยวซ่ง:

แค่ได้อ่านตัวอักษรใบหน้าเขาก็ลอยขึ้นมา

ในตอนที่เธอได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันคิดว่าฉันคงกำลังจะติดอยู่ในคุก หรือไม่ก็คงจะอยู่ในนรก เพื่อชดใช้ในสิ่งที่ฉันและสิ่งที่พ่อฉันทำกับตระกูลหนาน คุณลุงหนาน คุณน้าลั่วแล้วก็เธอ

ตอนนี้เธอยังโทษฉันอยู่หรือเปล่า?

เธอควรจะโทษฉัน

ที่จริงฉันรู้มานานแล้วว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เกิดกับลุงหนานและน้าลั่ว มันเกี่ยวกับพ่อฉัน

วันนั้นตอนที่พ่อฉันออกไป เขาทำตัวแปลกมาก แถมคืนก่อนหน้านั้น เขาลากฉันไปดื่มเหล้าด้วยกัน ลงมือทำอาหารเองอยู่สองสามจาน ตั้งแต่ที่แม่จากไปเขาก็ไม่ได้เข้าครัวทำอาหารเองมานานมากแล้ว เขาเล่าเรื่องให้ฟังมากมาย เขาเล่าว่าแม่คือผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอ ไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงยอมแต่งงานกับคนที่ไม่มีอำนาจอะไรแบบเขา แต่หลังจากนั้นเขาก็ได้รู้ แต่กลับไม่คิดจะไปโทษเธอ เพราะว่าเขารักเธอมาก แล้วก็รักฉันมาก ๆ

เขากอดฉัน เราดื่มกันจนเมาแอ๋ ร้องไห้ราวกับคนที่ใจสลาย

ฉันพยุงเขาไปนอนที่เตียง เขาน้ำตาไหลปากก็ยังเรียกหาแต่แม่ เขาบอกว่าเขาคิดถึงแม่มาก แล้วเขาก็จับมือฉันอยู่ ๆ ก็สั่งว่าให้ฉันดูแลตัวเองให้ดีแล้วก็ต้องดูแลเธอให้ดี บอกฉันว่าตระกูลหนานมีพระคุณกับเรา ห้ามฉันทำผิดต่อตระกูลหนาน

วันถัดไป รถที่พ่อขับรถพาลุงหนานกับน้าลั่วไปเมืองเป่ย ก็ประสบอุบัติเหตุ

หลังจากนั้นฉันถึงได้รู้ว่าแม่ของฉันคือใคร

น้าลั่วเป็นคนชนเผ่าอีหลาน แม่ของฉันก็เป็นคนชนเผ่าอีหลาน

เธอเป็นคนที่เซียวเอินส่งมาให้ทำงานประกบพ่อฉัน แล้วเธอก็แต่งงานกับพ่อและคลอดฉันออกมา

ฉันได้ไปเรียนต่างประเทศเพราะลุงหนานเป็นคนสนับสนุน ตอนที่ได้รับข่าวร้ายว่าแม่เสียชีวิตไปแล้ว ฉันก็รีบกลับมา แต่ตอนที่มาถึงร่างของแม่ก็โดนฝังไปเรียบร้อยแล้ว

อันที่จริงแม่ของฉันยังไม่ตาย แต่เธอโดนเซียวเอินพาตัวไป โดยเอาชีวิตของฉันกับแม่มาขู่พ่อ บังคับให้พ่อดำเนินเรื่องให้

พ่อไม่อยากหักหลังตระกูลหนาน แต่ก็ไม่อยากจะเสียพวกเราไป สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเป็นคนเนรคุณ เพื่อที่จะปกป้องพวกเรา เขาเลือกเส้นทางที่ผิด โชคดีที่ลุงหนานกับน้าลั่วรอดมาได้ พวกเขาฉลาดขนาดนั้น คงมองออกถึงความผิดปกติของพ่อฉัน

ส่วนพ่อของฉัน ก็เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น

เป็นเขา ที่ทำเรื่องผิดต่อตระกูลหนาน

ซ่งซีบอกเรื่องจริงทั้งหมดให้ฉันฟัง ตอนที่ฉันรู้ความจริง ฉันเป็นบ้าไปเลย

สำหรับฉันแล้ว ตระกูลหนานก็คือบ้านของฉัน พวกเธอทุกคนเปรียบเสมือนญาติของฉัน ตั้งแต่เด็กฉันก็บอกตัวเอง ว่าต่อไปฉันจะเป็นเหมือนพ่อของฉัน เป็นผู้พิทักษ์ของตระกูลหนาน ฉันจะคอยดูแลเธอเหมือนที่พ่อคอยดูแลลุงหนานกับน้าลั่ว พ่อเป็นบุคคลที่ฉันเอาเป็นแบบอย่าง เป็นภูเขาที่ยิ่งใหญ่ แต่อยู่ ๆ วันหนึ่งภูเขาก็ฉันก็พังลงมา ความเชื่อมั่นของฉันก็พลอยมลายหายไปด้วย แต่ที่พ่อฉันเลือกที่จะทำผิดก็เป็นเพราะฉัน ฉันโทษเขา แต่ก็โทษตัวเองมากกว่า

ฉันเจ็บปวด รู้สึกผิด จนป่วยหนัก

ซ่งซีสะกดจิตฉัน เธอพาฉันไปที่ค่ายโดยใช้อุบายที่ฉันเป็นลูกครึ่งชนเผ่าอีหลาน เธอบอกฉันว่าพ่อฉันทำเรื่องผิดบาปร้ายแรง บอกฉันว่าถ้าหากเธอรู้ความจริง เธอคงไม่มีทางให้อภัย ฉันจะมีหน้าไปขอให้เธอให้อภัยได้ยังไง?

ฉันไม่อยากจะหักหลังเธอ ฉันแค่อยากจะเป็นต้นไม้ต้นหนึ่งที่คอยอยู่ข้างเธอ แต่ท้ายที่สุด แค่ความฝันเล็ก ๆ ข้อนี้ฉันก็ยังทำมันไม่ได้

ซ่งซีเข้าหาฉัน ก็เพราะเธอ

ฉันรู้ ว่าซ่งซีไม่ได้รักฉัน ฉันก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ซ่งซีใช้แก้แค้นเธอ

แต่ว่าฉันเคยชอบซ่งซี หรือควรจะพูดว่า ฉันพอจะสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณที่อยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของหล่อน เป็นเพราะว่าพวกเราทั้งคู่ก็เป็นคนที่น่าสงสารเหมือนกัน

ฉันเป็นหมากของซ่งซี ส่วนซ่งซีก็เป็นหมากของเซียวเอิน ชีวิตนี้ของพวกเรา ล้วนแต่โดนควบคุมโดยผู้อื่น ไม่มีทางที่จะได้ใช้ชีวิตด้วยตนเอง

ฉันเคยพยายาม ฉันอยากจะแต่งงานกับซ่งซี ทำให้ซ่งซีมีความสุข แล้วลบล้างความแค้นและความคิดที่อยากจะเป็นศัตรูกับเธอ