สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 855

งานแต่งงานยังไม่เสร็จสิ้น หลินลู่กับเสิ่นเหยียนตั้งใจขยายเวลาและพิธีการเพื่อหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวิน

หนานซ่งปล่อยวางความคิดของตัวเองชั่วคราว แล้วปรับอารมณ์ใหม่ จากนั้นก็กลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง แล้วเข้าร่วมงานแต่งงานพร้อมกับยวี่จิ้นเหวิน

หลินลู่กับเสิ่นเหยียนกำลังดื่มอวยพรกับแขกเหรื่อ หลินลู่สวมชุดแต่งงาน กระโปรงหางปลาสีแดงสด สง่างามจนเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้

เสิ่นเหยียนก็สวมชุดสูทสีแดงสด เขาถูกพวกฟู่ยวี่บังคับให้ใส่

ใช้คำพูดของฟู่ยวี่ “ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นสิริมงคลจริง ๆ”

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินก็ไม่มีทางแย่งซีนเจ้าภาพ

ยวี่จิ้นเหวินสวมชุดสูทสีดำที่หนานซ่งตัดเตรียมไว้ให้เขา ส่วนหนานซ่งสวมเดรสยาวสีชมพู เธอไม่ค่อยสวมชุดสีชมพู เธอดูเรียบง่ายแต่สง่างาม เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ ใช้รองพื้นและคอนซีลเลอร์ปกปิดรอยแดง แล้วใช้ลิปสติกสีนูดเพิ่มความกระจ่างใส

สีหน้าของสองสามีภรรยาบอกถึงความสงบไม่ถูก ดูไม่ออกเลยว่าพวกเขาเพิ่งจะประสบกับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่มา

เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา หลินลู่และเสิ่นเหยียนวางแก้วเหล้าลงแล้วเข้าไปต้อนรับ

หลินลู่กอดหนานซ่งไว้แน่น แล้วมองหน้าเธออย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร” หนานซ่งยิ้มกับเธออย่างอ่อนโยน ให้เธอสบายใจได้

เสิ่นเหยียนและยวี่จิ้นเหวินก็ชนไหล่กันแล้วคุยกันสองสามประโยค

ฝุ่นจางลงแล้ว สามารถโล่งอกได้แล้ว

ฟู่ยวี่ในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวเขาดื่มเหล้าแทนเสิ่นเหยียนตลอด ตอนนี้ดื่มจนเมาแล้ว เขาเดินโซเซเข้ามา

เขาตัวอ่อนปวกเปียกกอดคอยวี่จิ้นเหวิน แล้วยักคิ้วมองหนานซ่ง “นี่เด็กสาวที่ไหนกัน แต่งตัวเรียบร้อยมาก”

“...” ยวี่จิ้นเหวินเหลือบตามองเขา แล้วอยากจะพูดว่า: นายหาเรื่องตาย ก็อย่าลากฉันเข้าไปด้วยได้ไหม?

ซูยินกำลังจัดแจงที่นั่งให้หนานหนิงซงและลั่วอิน เมื่อได้ยินฟู่ยวี่พูดจาก่อกวน ก็รีบเดินเข้ามา

ยังไม่รอให้เธอพูดขึ้น หนานซ่งก็ถามซูยิน “เธอเรียบฉันว่าอะไร?”

ซูยินงุนงงแล้วตอบกลับ: “คุณอา”

“อืม” หนานซ่งพูดอย่างเรียบเฉย “กลับไปสอนแฟนของเธอด้วย ถ้ายังไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่อีก ระวังฉันจะไม่ให้เขาเข้าตระกูลหนาน”

ฟู่ยวี่: “...”

หนานซ่งขี้เกียจจะสนใจไอ้บ้านี่ เธอกำลังหิวอยู่ อยากจะรีบนั่งลงแล้วทานอาหารดื่มเหล้ามงคล เธอเดินเข้าไปพร้อมกับขยี้จิ้มเหยิน แล้วทักทายซูรุ่ย

ฟู่ยวี่ถูกหนานซ่งด่า แล้วอยากจะงัดข้อกับเธอ แต่ซูยินพูดเสียงต่ำ: “นายทำตัวดี ๆ หน่อย พ่อฉันอยู่ที่นี่นะ”

เมื่อได้ยินคำว่าพ่อตา ฟู่ยวี่มีสติขึ้นมานิดหน่อย แล้วเชื่อฟังในทันที

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเพิ่งนั่งได้ไม่นาน ก็ได้ข่าวว่าคนของซ่งซีแอบเข้ามา แต่ถูกบิ๊กแบร์และพวกนายเอจับได้ ไม่ได้ทำให้เรื่องใหญ่โต

ได้ฟังถึงตรงนี้พวกเขาก็วางใจลงหน่อย ดูท่าซ่งซีจัดกำลังหลักของเธอไว้ที่วัดจยาเยี่ยจริง ๆ

หนานซ่งไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า ท้องหิวจนไส้บิด แต่กลับทานอะไรไม่ลง จึงซดแค่น้ำซุป

ผ่านไปครู่หนึ่งหลินลู่กับเสิ่นเหยียนก็มาชนแก้วกับพวกเขา หนานซ่งดื่มเหล้าไปครึ่งแก้ว

อย่าว่าไป รสชาติของเหล้ามงคล ไม่เหมือนกับเหล้าอื่น เหมือนกับได้รับความสิริมงคลไปด้วย คนที่ดื่มเข้าไปก็จะอารมณ์ดีขึ้น

ลั่วอินลากหลินลู่ไปพูดคำอวยพรเยอะแยะ หนานซ่งมองอยู่ข้าง ๆ รู้สึกว่าแม่ของเธอจริงจังขึ้นก็ดูปกติจริง ๆ นะ

เวลานี้ดูเหมือนแม่คนขึ้นมาหน่อย บ่นจู้จี้จุกจิก

ชนแก้วเสร็จพวกหลินลู่ก็ออกไป หนานซ่งนั่งลงแล้วทานอาหารอย่างใจจดใจจ่อ

ยวี่จิ้นเหวินเห็นเธอซดน้ำซุปทีละคำ แล้วขยับเข้ามาใกล้เธอถามเสียงเบา: “ไม่อยากอาหารเหรอ?”

หนานซ่งพยักหน้า “หิวมาก แต่ทานไม่ลง”

ยวี่จิ้นเหวินตักน้ำซุปให้หนานซ่งอีกถ้วย แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันก็ด้วย”

หนานซ่งมองดูเขา ดวงตาเป็นประกาย

เธอได้กลิ่นเลือดก็รู้สึกอึดอัด ไม่ว่าจะหลังจากการทะเลาะวิวาทหรือหลังจากทำการผ่าตัด ก็จะไม่ค่อยอยากอาหาร