สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 888

ในที่สุดมู่โจวก็จากไป

ถึงเขาจะรอไม่ถึงคำเรียกว่า"พ่อ" จากลูกสาวของเขา แต่เขาก็ได้รับคำว่า "ไม่เสียใจภายหลัง" จากเด็กสาว แค่นี้เขาก็หลับตาและจากไปโดยไม่เสียใจ

งานศพจัดโดย ยวี่จิ้นเหวินที่เป็นลูกศิษย์ของเขาอยากเงียบ ๆ ท้ายที่สุด ในสายตาของคนทั่วไปมู่โจวก็เป็นคนที่ตายไปแล้วก่อนหน้านั้น

ไม่จำเป็นต้องแจ้งอะไรอีก

กู้ฟางพาซูอิงไปที่บ้านของเธอและให้ดูภาพวาดที่ มู่โจว ทิ้งไว้ในช่วงชีวิตของเขา

ภาพวาดของเขาส่วนใหญ่ถูกเก็บไว้ที่แกลเลอรี่ สำหรับจิตรกรคนอื่นอาจมีชื่อเสียงหลังความตาย แต่ มู่โจวตัดสินใจไม่ทำแบบนั้น เขาเป็นจิตรกรที่เซ็นสัญญาจ้างกับหอศิลป์และสตูดิโอที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติหลายแห่ง ที่มีผลงานอันล้ำค่าของเขา สมบูรณ์แบบยิ่งกว่า ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ตกเป็นเป้าหมายของเซียวเอิน

ในช่วงสุดท้ายของชีวิต มู่โจวไม่ได้หยุดวาดภาพ

ซูอิงตะลึงเล็กน้อยเมื่อมองดูงานภาพวาดที่ยังไม่ได้ปิดผนึก

“นี่คือสิ่งที่เขาวาดตอนที่เขากลับไปหาพวกคุณในวันนั้น”

กู้ฟางมองดูทารกในภาพวาดและพูดว่า "เฟิงเอ่อร์เขาน่ารักจริงๆ ตอนที่เขากลับมาในวันนั้น เขาเอาแต่พูดถึงมัน บอกว่าจะวาดรูปให้เด็กคนนี้ เดิมที เขาวางแผนที่จะรอเด็กจะอายุครบร้อยวันค่อยให้เป็นของขวัญ แต่เกรงว่าจะรอไม่ถึงเวลานั้น...”

เธอถอนหายใจเบา ๆ และเมื่อเธอพูดถึง มู่โจว อารมณ์ของเธอยังคงผันผวนและเธอไม่สามารถระงับอารมณ์นั้นได้

ชูอิงมองไปที่ภาพวาด ไม่อาจลืมตาได้เป็นเวลานาน "คุณให้ภาพนี้แก่ฉันได้ไหม"

“ได้แน่นอน นจะส่งมันให้คุณเมื่อจัดการปิดผนึกแล้ว”

กู้ฟางยกม่านขึ้นอีกครั้ง มู่โจว ทิ้งรูปวาดคนไว้มากมาย และ... ซูอิงมองดูตัวเองบนผ้าวาดด้วยความประหลาดใจ

มีหลายรูปลักษณ์ที่เธอลืมตัวเองไป แต่เขากลับเก็บมันไว้ได้

นอกจากนี้ยังมีภาพวาดที่เรียกว่า "นางสาวน้ำ"

เมื่อชูอิงเห็นแม่ของเธอปรากฏตัวในภาพวาดที่สวมชุดผ้าสีน้ำเงินแบบพื้นเมือง ที่มีผ้าพันคอสี่เหลี่ยมผูกอยู่บนศีรษะเธอ หัวใจเธอก็เต้นแรง เธอนั่งอยู่บนสนามหญ้าโดยมีพระอาทิตย์ตกอยู่ข้างหลังเธอ ดูเหมือนเธอกำลังหัวเราะหรือร้องเพลงด้วยท่าทางที่ไร้เดียงสาและมีความสุขมันช่างสวยงาม และดู... ไม่คุ้นเคย

แม่ก็มีช่วงเวลาที่มีความสุขแบบนี้เช่นกัน

ความเกลียดชังที่บ่นสะสมอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจมาเป็นเวลานานดูเหมือนจะหายไปทันทีในเวลานี้

กู้ฟางไม่กล้าให้สถานะ"แม่เลี้ยง" กับเธอ แต่สำหรับ เฟิงเอ่อร์ เธอได้รับตำแหน่ง "ยาย" โดยอัตโนมัติและถือว่าเฟิงเอ่อร์ เป็นหลานของเธอ

ลั่วอินแซว “แค่อยากนับญาติกับฉันใช่ไหมล่ะ”

"ใช่."

กู้ฟางยิ้มให้เธอ “ฉันแค่ต้องจับตาดูเธอไว้ ไม่อย่าให้แม่สามีที่ชั่วร้ายอย่างเธอรังแกลูกสาวของฉัน มิฉะนั้น ฉันจะจัดการเธอเอง!”

“ฮ่า ทำอย่างกับเธอจะเอาชนะฉันได้”

ลั่วอิน ดึง ซูอิงไปที่ข้างเธอ "เธอคงไม่รู้ว่าเราสองแม่ลูกเข้ากันได้ดีแค่ไหน เธอก็แค่แม่เลี้ยงจะไปสู้ระดับฉันได้อย่างไร"

กู้ฟางทะเลาะกับเธอ “เธอนั่นแหละแม่เลี้ยง เรามันก็แม่เลี้ยงหมด!”

*

ก่อนวันหยุดของสำนักงานกิจการพลเรือน หวังผิงเฮ่อเสี่ยวเหวินและไป๋ลู่ยวี๋ฟู่จื่อได้ไปจดทะเบียนสมรส

น้าและหลานชายจดทะเบียนสมรสในวันเดียวกัน หวังผิงไม่ได้คิดอะไร แต่ไป๋ลู่ยวี๋พูดว่า: "คุณน้า ไม่ต้องหดหู่ใจไป แม้ว่าคุณน้าจะอายุเยอะแล้ว แต่น้าสะใภ้ของผมอายุยังน้อยอยู่ และ คุณแค่มีลูกก่อนผมไปหนึ่งก้าว แต่ไม่ต้องกังวล เราก็จะสู้ไปกับมัน!"

หวังผิง : "..."

เขาหดหู่ใจ? เขาแค่รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย

เมื่อเข้าคิวเพื่อรับใบทะเบียนสมรส พนักงานคิดว่าพวกเขาอยู่ผิดที่ เกือบจะจัดเขากับฟู่จื่อไว้ด้วยกัน ทำให้ไป๋ลู่ยวี๋และเฮ่อเสี่ยวเหวินอยู่ด้วยกัน หวังผิงขมวดคิ้ว และเขาก็กำลังจะดึงเฮ่อเสี่ยวเหวินจากไป๋ลู่ยวี๋ไปที่แขนของเขา มองไปที่พนักงานอย่างเย็นชา "คนนี้คนของผม"

พนักงานตะลึง “โอ้ เขาเป็นคู่ของคุณ”

มองไปที่ ฟู่จื่อและ ไป๋ลู่ยวี๋อีกครั้ง "ส่วนคุณสองคน"