สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 889

อะไรมันจะขนาดนั้น!

ฟู่ยวี่พูดอะไรไม่ออกในครั้งแรกในชีวิตเขา

หลังจากที่เขาอยู่กับซูยิน เขาก็ถูกลดสถานะกลายเป็นหลานชายของตระกูลหนาน หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินรังแกเขาเป็นครั้งคราว เขาทนได้ ตอนนี้แม้แต่ ไป๋ลู่ยวี๋ก็ยังขี่หัวของเขา?

แต่งงานกับพี่สาวโดยไม่พูดอะไรสักคำ!

นี้เป็นเรื่องเหลือทน

ฟู่ยวี่แตะฟู่จื่อเบาๆ เพื่อเป็นการสะกิด ว่าต้องคุยกันให้เข้าใจ

เขาขอโทษทุกคนแล้วลาก ฟู่จื่อไปที่ห้องของซูยินและจัดการเรื่องภายในบ้านของเขา โดยให้ซูยินขึ้นไปด้วย

ซูยินถอนหายใจอย่างเบาๆทักผู้อาวุโสทีละคน จากนั้นมองไปที่ซูรุ่ยแล้วพูดว่า "พ่อ หนูขอขึ้นไปดูหน่อย"

ซูรุ่ยพ่นจมูกของเขา มันแมนจริงๆ

“ถ้าเรื่องของครอบครัว ฉันต้องตามไปด้วย”

ไป๋ลู่ยวี๋คิดเกี่ยวกับมันและกำลังจะตามไป แต่จี้อวิ๋นห้ามไว้ "ถ้าไปตอนนี้ นายมีอันต้องตายแน่"

"จื่อจื่อจะปกป้องฉัน" ไป๋ลู่ยวี๋กล่าวถึงพี่จื่อของเขา โดยไม่กลัวอะไร

จี้อวิ๋นรู้สึกหนาวไปทั่วร่างกายของเขาหลังได้ยินคำว่า "จื่อจื่อ"

พวกเขาเอาแต่แสดงความรักที่นี่

เขาโบกมือด้วยความรังเกียจ “ถ้าอย่างนั้นก็ไปซิ เราจะได้ไปดูฟู่ยวี่ไล่ทุบตี”

ไป๋ลู่ยวี๋คิดถึงสายตาที่ฟู่ยวี่มองมาที่รูปลักษณ์ที่ชั่วร้ายของเขาและยอมรับคำแนะนำนั้น

“จื่อจื่อกำลังสอนน้องชายของเธอ ดังนั้นอยากขึ้นไปสร้างปัญหา เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ”

หนานซ่งขนลุกไปทั้งตัวและมองไป๋ลู่ยวี๋อย่างเย็นชา “พี่เล็ก ฉันแนะนำให้พี่แสดงความรักให้น้อยลงหน่อย มิฉะนั้น พี่อาจถูกทำร้ายได้”

ไป๋ลู่ยวี๋ทำหน้าบึ้งใส่เธอ เขาเอาแต่อิจฉาพวกเขามาหลายปี และในที่สุดเขาก็พบภรรยาที่สวย เขาอวดมันไม่ได้เหรอ? จะโชว์แล้วจะทำไม

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เย่อหยิ่งของเขา หนานซ่งและ จี้อวิ๋นก็หรี่ตาลงพร้อม ๆ กัน และเริ่มม้วนแขนเสื้อขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

“พี่สี่ ก่อนที่พี่สะใภ้เล็กจะลงมา เรามาลงมือกันก่อน!”

หนานซ่งและ จี้อวิ๋นร่วมมือกันลาก ไป๋ลู่ยวี๋ไปด้านข้างและเริ่มจัดการเขา

ทั้งครอบครัวดูสนุกสนามและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ในห้องชั้นบน ฟู่จื่อนั่งไขว่ห้างบนโซฟา ส่วนฟู่ยวี่เดินไปรอบ ๆ ห้อง

ซูยินนั่งข้างเตียงและพูดว่า "อย่าเอาแต่เดินไปมาได้ไหม ฉันเวียนหัว แค่พูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูด"

ฟู่ยวี่หยุดและหันไปมอง ฟู่จื่อ"พี่สาวผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมต้องเป็น ไป๋ลู่ยวี๋?"

ฟู่จื่อกล่าวว่า "เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจ แค่ยอมรับมัน"

"..."

ฟู่ยวี่อยากจะพูดคำหยาบคายมากมาย แต่เขาไม่กล้า ดังนั้นใบหน้าของเขาจึงกลายเป็นสีแดง “ผมรับไม่ได้ คนแบบเขามันดีตรงไหน”

“เขาไม่ดีตรงไหน?” ฟู่จื่อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ฟู่ยวี่จ้องมอง "เขาอายุน้อยกว่าพี่แปดหรือเก้าปี!"

“พี่ชอบแบบนั้น”