สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 912

โซเฟียนั่งตรงข้ามลั่วจวินหังและอดไม่ได้ที่จะหยุดนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดนั้น

ดวงตาของเธอสั่นไหว “ฉันคิดว่าคุณจะถามฉันก่อนว่าฉันเป็นใครและทำไมฉันถึงต้องเข้าหาคุณ”

“ผมไม่สนใจคุณ”

ลั่วจวินหังไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ เลย ดวงตาของเขาเย็นชา "ผมแค่อยากรู้ว่าร่างของเหยียนซีอยู่ที่ไหน"

ดวงตาของโซเฟียเปลี่ยนเป็นเย็นชา

มันเป็นสามคำที่แยกกันไม่ออกจริงๆ

รักมากขนาดนั้นเลยหรือ?

แค่คนตายมันจะสวยใสแค่ไหน เขาจะสามารถรับน้ำหนักได้มากแค่ไหนในหัวใจของเขา?

คนที่มีชีวิต ยังไม่ดีเท่าคนตาย?

โซเฟียกัดฟัน ไม่ยอมรับข้อนี้

ไม่อยากที่จะยอมรับว่าการวางแผนอย่างพิถีพิถันเป็นเวลานานหลายปี ทั้งหมดนี้มันช่างไร้ประโยชน์

โซเฟียจ้องตรงมาที่เขา “คุณรักเธอมากถึงกับขุดหลุมฝังศพของเธอเลยเหรอ?”

ลั่วจวินหังลืมตาขึ้น ความหนาวเย็นในดวงตาของเขาบรรยากาศเริ่มหนาวเหน็บในทันที และได้ยินเสียงลมหายใจที่แรงขึ้น

ควันระหว่างนิ้วที่เรียวยาวที่ม้วนขึ้นปกคลุมด้านล่างดวงตาของลั่วจวินหัง

น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก “ตอนทำศัลยกรรมเขาคงเอาสมองเธอออกไปด้วย”

"..."

โซเฟียตัวแข็งค้างอยู่ในใจ สั่นสะท้านในทันใด และในที่สุดก็รู้ว่าเธอแตะโดนความผกผันของเขาแล้ว

และคำพูดของเขาก็หยาบคายขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกว่าเธอไร้ยางอาย และตอนนี้เธอบอกว่าเธอไม่มีสมอง

กำมือของเขาอย่างลับๆ

โซเฟียไม่รู้ว่าตัวเองมีปัญหาอะไร ปกติแล้ว เธอเป็นคนเงียบๆ และมีเหตุผล และเธอก็สงบสติอารมณ์ได้เมื่อเจอกับอะไรก็ตาม แต่เมื่อเธออยู่ต่อหน้าลั่วจวินหังเธอไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับเรื่องพื้นฐานได้

ลั่วจวินหังกำลังโกรธ

“พวกแกบุกเข้าไปในสุสานและขโมยร่างภรรยาของฉันไป และตอนนี้กำลังกล่าวหาว่าเราจะขุดหาหลุมฝังศพของนางไป ยังจะกล้าถามอีก เธอควรจะดีใจที่ฉันยังเก็บเธอมาจนบัดนี้ ยังไม่ได้ฆ่าให้ตาย"

โซเฟียปกคลุมไปด้วยรัศมีความโกรธของลั่วจวินหังและรู้สึกถึงความเย็นชาที่ใบหน้าของเธอ เธอก็รู้สึกหายใจไม่ออก หัวใจของเธอก็ทื่อและหนักอึ้ง และเธอก็ล้มลงทันที

เธอคิดว่าออร่าของเซียวเอินเพียงพอที่จะดึงดูดผู้คนได้ แต่ในลั่วจวินหังเธอรู้ว่าพลังอำนาจที่แท้จริงคืออะไร เธอเป็นคนไร้หัวใจ แต่หัวใจดวงนี้มีความอบอุ่นในตัวเขา และเขาเป็นตรงกันข้าม หัวใจของเขาอบอุ่นและนุ่มนวลมาก แต่น่าเสียดายที่ความนุ่มนวลนี้ไม่เหมาะกับเธอ

โซเฟียบังคับตัวเองให้สงบลง “คุณไม่ได้ฆ่าฉันเพราะฉันมีใบหน้าแบบเดียวกับเหยียนซี”