สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 913

โซเฟียสารภาพรักจนน้ำตาซึม เธอคับข้องใจมาก แต่ลั่วจวินหังกลับไม่สะทกสะท้านสักนิด

เธอยกมือขึ้นอยากจะลูบหน้าของเขา ลั่วจวินหังกลับหลบออกไปไกลเหมือนกับหลบแมลงวันยังไงยังงั้น

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเคร่งขรึม

“เธอถนัดเรื่องคิดไปเองมากนะ น่าเสียดายที่น้ำตาของเธอไม่มีผลกับฉัน”

ดวงตาลึกซึ้งของลั่วจวินหังยังคงริบหรี่เหมือนเดิม ท่าทางยังคงเย็นชาแบบนั้น เขาก้มหน้ามองกำปั้นที่มีเลือดซิบออกมา เหมือนกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เขาพูดเสียงเย็นชา: “เธอไม่จำเป็นต้องทำตัวน่าสงสารต่อหน้าฉัน โลกนี้มีคนน่าเวทนาเยอะแยะไป เธอนับประสาอะไร ในสายตาของฉัน เธอกับเซียวเอินก็เลวไม่ต่างกัน”

โซเฟียตกตะลึง

ในใจของเขาไม่มีเธอ ต่อให้เธอพูดว่าเธอรักเขามากแค่ไหนเป็นพันครั้งหมื่นครั้ง ก็ส่งผลต่อหัวใจเขาไม่ได้สักนิด

เธอแอบกำมือ จากนั้นโซเฟียก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนหน้า

เธอเงยหน้ามองเขา “คุณไม่เชื่อฉัน ฉันเข้าใจ แต่ฉันอยากจะร่วมมือกับคุณจริง ๆ”

ลั่วจวินหังเหมือนกับได้ยินเรื่องน่าขำ

“ร่วมมือ?”

“ใช่ ร่วมมือกัน”

โซเฟียสีหน้าจริงจัง “ฉันอยากหลุดพ้นจากเซียวเอิน ไม่อยากถูกเขาเห็นเป็นสุนัขที่เรียกไปเรียกมา และก็ไม่อยากเป็นเหมือนกับซูต๋าเหม่ย ต่อให้เป็นเครื่องมือที่เขาใช้ยึดเหนี่ยวผู้มีอำนาจสูงไปตลอดชีวิต สุดท้ายก็ตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่น่าอนาถ ฉันไม่อยากตาย ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ถ้าเลือกได้ ใครจะยอมเป็นตัวแทนของคนอื่น? ถึงฉันรักคุณ ฉันก็หวังว่าฉันสามารถเป็นตัวของตัวเอง และได้รักคุณอย่างสง่าผ่าเผย”

เธอพูดถึงตอนสุดท้าย น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธออยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง และเป็นผู้หญิงที่ต่อสู้เพื่อความรักได้ ใครก็ตามที่ได้ฟังคำสารภาพรักของเธอก็ไม่มีทางที่จะไม่สงสารเธอ

แต่ลั่วจวินหังไม่หวั่นไหว

“เธอพูดเก่งมาก แต่น่าเสียดาย น้ำตาของเธอทำให้ฉันหวั่นไหวไม่ได้ และคำสารภาพรักของเธอก็เกลี้ยกล่อมฉันไม่ได้”

ลั่วจวินหังสายตาเคร่งขรึม จ้องมองเธอ ราวกับสามารถมองทะลุผ่านผิวหนังจอมปลอม ไปถึงหัวใจของเธอได้ “บึงสกปรก ไม่สามารถปลูกดอกไม้ที่ดีได้”

โซเฟียหัวใจจมดิ่ง

ส่วนลั่วจวินหังขี้เกียจจะพูดเรื่องไร้สาระกับเธออีกต่อไป เขาหันหน้าไปทางกล้องวงจรแล้วทำสัญญาณมือ

หน้าจอมอนิเตอร์เปลี่ยนเป็นสีดำในทันที

ห้องรับแขกของสวนกุหลาบ ที่หน้าโทรทัศน์ มีคนนั่งล้อมวงอยู่

หนานซ่งกับเฮ่อเสี่ยวเหวินนั่งท้องโตอยู่บนโซฟา เฮ่อเสี่ยวเหวินตั้งครรภ์เร็วกว่าหนานซ่งหนึ่งเดือน ท้องก็โตกว่านิดหน่อย ความอยากอาหารของเธอดีกว่าหนานซ่ง ช่วงตั้งครรภ์อ้วนขึ้นไม่น้อย หน้าก็กลมขึ้นมาแล้ว

หนานซ่งเหมือนกับไม่ต่างอะไรจากก่อนหน้านี้ ร่างกายยังคงผอมแห้ง มีแต่ท้องที่ “อ้วน” สุด

เธอไม่ค่อยอยากอาหาร เมื่อก่อนคนที่ไม่เลือกกินคนหนึ่ง ตอนนี้เลือกกินไปหมด ของที่ชอบกินกินได้แค่สองคำก็พอแล้ว ถ้ากินเข้าไปอีกก็อยากจะอ้วก ยวี่จิ้นเหวินทุกข์ใจเป็นอย่างมาก การเกลี้ยกล่อมให้ภรรยากินข้าวกลายเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของเขา เขาเป็นกังวลจนผมขาวของขึ้นมาสองสามเส้น

เมื่อได้เห็นการสนทนาระหว่างพี่ใหญ่กับโซเฟีย และตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่าพี่สะใภ้ใหญ่คนนี้คือตัวปลอม หนานซ่งสีหน้าเคร่งขรึม ไม่ใช่แค่เธอ ภายในห้องรับแขกมีความเงียบที่ไม่สามารถบรรยายได้