สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 922

สวนกุหลาบไม่ได้ผ่านศึกใหญ่มาหลายปี

ระบบรักษาความปลอดภัยเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการ นายเคนำผู้คนคอยปกป้องประตูอยู่ข้างหน้าและข้างหลังในขณะที่ หลัวกังปกป้องประตูของอาคารหลักโดยมีคนรออยู่ทางซ้ายและขวาเพื่อความปลอดภัยของ หนานซ่ง และคนอื่น ๆ จากศัตรูจากภายนอกบุกเข้ามาได้

แต่คนข้างในคงนั่งเฉยๆ รอถูกฆ่าไม่ได้?

สวนกุหลาบดูเหมือนจะผ่านไปอย่างสงบสุขในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่เนื่องจากเซียวเอินไม่เคยปล่อยพวกเขาไป เขาจะกระตุ้นพวกเขาเป็นครั้งคราว และใช้ความรู้สึกถึงวิกฤตของพวกเขา เมื่อมีการเปลี่ยนแปลง เขาจะเริ่มต้นฉุกเฉินทันที แผนที่รู้สึกว่าหลังจากเตรียมการมานานหลายปีในที่สุดก็มีประโยชน์!

ขณะนี้ในสวนกุหลาบ มีเพียงหนานหนิงซงและลั่วอิน ยวี่จิ้นเหวินหนานซ่ง สองสามีภรรยา ยวี่จิ่นเฉิงและ หวังผิงคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่ที่นั่น พวกเขาต้องหาทางซ่อมสัญญาณและนำกองกำลังกู้ภัยเข้ามา

หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินซ่อมแซมสัญญาณที่ถูกตัดออก ในขณะที่ ลั่วอิน และ หนานหนิงซ่งไปที่โกดังเพื่อเอาปืนใหญ่ดอกไม้ไฟที่เตรียมไว้แล้วนำไปวางไว้ที่สวนหลังบ้าน ท้องฟ้ายามค่ำคืนเกือบทั้งดวงสว่างขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้เข้ามาชม และพวกเขาถ่ายวิดีโอและโพสต์บนอินเทอร์เน็ต

ตระกูลไป๋ที่อยู่ใกล้ที่สุด ตระกูลเฮ่อ และตระกูลเฉวียน ทุกคนตกใจ

รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่สวนกุหลาบ

เฉวียนโจว่ชิงออกคำสั่งจากประตูเฉวียนทันทีและนำรถสีดำเข้าแถวยาวเพื่อวิ่งไปที่สวนกุหลาบ เฉวียนเยี่ยเชียนและลั่วโยว ดำเนินการสวมชุดป้องกันและติดตั้งอุปกรณ์ ลั่วโยวได้โทรหาคนในครอบครัวตระกูลลั่วในเมืองจิงพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์และคุณลั่วตอบกลับทันทีด้วยคำสองคำ: เตรียมพร้อม

ไป๋ฉงซานลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตื่นตระหนก และเมื่อเขาออกไป เขาก็เห็นว่า ฟู่จื่อได้เหยียบขึ้นมอเตอร์ไซค์เรียบร้อย

ไป๋ลู่ยวี๋สวมหมวกกันน็อค นั่งบนเบาะหลังของรถมอเตอร์ไซค์ แล้วพูดกับไป๋ฉงซาน "พ่อ อาจื่อกับผมไปก่อน พ่อรีบมานะ!"

จากนั้นเขาก็จากไปอย่างกะทันหัน พ่นไอเสียของรถออกจากใบหน้าของไป๋ฉงซาน

ยิ่งเข้าไกล้สวนกุหลาบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีมอเตอร์ไซค์มากขึ้นเท่านั้น ใต้ไฟถนน และในความมืดมิดของคืนนั้น ฟู่จื่อยกมือขึ้นและแสดงท่าทาง มอเตอร์ไซค์ก็เดินตามเธอไปอย่างเป็นระเบียบ ค่อยๆ รวมเป็นสองสายน้ำของ จราจรเป็นแนวสวยงาม

และ ฟู่ยวี่ซึ่งอยู่ใน เมืองหรง ก็ได้รับข่าวเช่นกัน

เฮ่อหรงและ เฮ่อเซินก็รีบไปที่สวนกุหลาบเป็นคนแรก

ตามคำกล่าวที่ว่า ต้องใช้เวลาพันวันในการยกกองทัพ เมื่อตอนลั่วอินมาเจอพวกเขา พวกเขาก็รู้ว่าจะต้องเผชิญกับอะไรในอนาคต ตอนแรกมีความลังเล ปฏิเสธ แต่ลั่วอินบอกหนักแน่น “ฉันจะให้ลูกของฉัน ในเมื่อคุณเป็นพ่อของลูกคุณต้องดูแลเขา ฉันบอกให้ชัดเจนก่อนถ้าคุณรับไข่มุกน้อยของฉันไป ถือว่าขึ้นเรือลำเดียวกับลั่วอิน เราจะผูกพันกันจะเป็นครอบครัวเดียวกัน รุ่งเรืองไปพร้อมกัน สูญเสียไปพร้อมกัน คนหนึ่งสูญหาย เราอยู่และตายไปด้วยกัน คุณทำได้เพียงสัญญา ไม่ใช่ปฏิเสธ”

เพียงเพื่อครอบงำ

แต่กลับกลายเป็นผู้หญิงที่ครอบงำและแปลกประหลาดที่นำกลุ่มของพวกเขามารวมกันและหลายครอบครัวก็รวมเป็นครอบครัวใหญ่ครอบครัวเดียวกัน ทุกคนรักกันและกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน หลายปีที่ผ่านมาพวกเขาได้รับความรักใคร่จากครอบครัว ความอบอุ่นของแต่ละคน อีกนัยหนึ่งคือสนับสนุนซึ่งกันและกันในอาชีพการงานและก้าวหน้าไปด้วยกัน

แบ่งปันพรและแบ่งปันภาระ พวกเขาทั้งหมดกล่าวว่าโลกนี้อ่อนแอ แต่ก็คือใจแลกใจ

กำลังเสริมกำลังมา และผู้คนในสวนกุหลาบไม่สามารถรอได้

หลังจากที่สัญญาณถูกเรียกคืน โทรศัพท์มือถือของ หวังผิงก็ส่งเสียงบี๊บหลายครั้ง

ทั้งหมดเป็นข้อความจากเฮ่อเสี่ยวเหวิน