สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 921

เหยียนยวนนำทีมจากประเทศT เข้าไปทำลายฐานของเซียวเอิน

ตามข้อมูลที่แม่เจี่ยงให้มา พวกเขาพบตำแหน่งของคลังแสงได้อย่างแม่นยำ ทันทีที่พวกเขามาถึงประตู พวกเขาได้ยินเสียงปืน รูม่านตาสีเทาอ่อนของ เหยียนยวนสั่นเล็กน้อย เมื่อพวกเขาเข้าไป พวกเขาเห็นแม่เจี่ยงนอนอยู่ในกองเลือด เขาฆ่าตัวตายด้วยปืนพกสีดำของซ่งซี

มันเจ็บปวดเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่

เธอรอดมาได้จนถึงตอนนี้เพื่อล้างแค้นให้สามีและลูกชายของเธอ

ตอนนี้การแก้แค้นของเธอได้รับการล้างแค้นแล้ว เธอสามารถไปยังเส้นทางสู่อีกโลกหนึ่งเพื่อหาพวกเขา

พวกเขาจะยังจำเธอได้ไหม

เหยียนยวนอยู่ข้างในและพบศพของซ่งซี

คนเป็นก็ต้องเจอตัวคนตายก็ต้องพบศพ ครั้งนี้ ซ่งซีคงได้เห็นเจ้าแห่งนรกจริงๆ

ทางฝั่งของเสี่ยวซ่งสามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้

เมื่อให้ลูกน้องฝังศพแม่เจียง เหยียนยวนที่เพิ่งออกมาจากคลังแสง และใต้บังคับบัญชาที่ตรวจตำแหน่งก็รายงานว่าพวกเขาได้พบคนสามคนในที่พักพิงหลุม มีผู้ใหญ่หนึ่งคนและเด็กสองคน และคนหนึ่งคือ หนึ่งคนที่พวกเขากำลังค้นหา

เหยียนยวนสั่ง: "นำคนมาที่นี่"

หลังจากนั้นไม่นาน เหยาอวี้ก็เดินออกมาพร้อมจับมือเด็กสองคน และมองเหยียนยวนด้วยความระแวดระวัง

เหยียนยวนมองดูข้อมูลในมือของเขาและถามเขาเป็นภาษาจีนว่า "คุณคือ เหยาอวี้คุณชายแห่งตระกูลเหยาในเมืองกั่งใช่หรือไม่"

เหยาอวี้พยักหน้า "ใช่ ผมเอง!"

เหยียนยวนยื่นโทรศัพท์ให้เขา "ก่อนอื่น รายงานความปลอดภัยของคุณให้ครอบครัวของคุณทราบก่อน แล้วผมจะส่งคนพาคุณกลับ"

ทันทีที่ได้ยินว่าจะได้กลับบ้าน เหยาอวี้ก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ ขอบคุณเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า และรีบโทรหาครอบครัว

ครอบครัวตระกูลเหยารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่รู้ว่าลูกชายคนสุดท้องของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ คุณนายเหยา ที่เสียน้ำตามาหลายวัน ลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจขึ้นมาทันทีแล้วเรียกหาหลานรัก

ซ่งฟานและซ่งซินมองไปที่อาจารย์ของพวกเขาด้วยน้ำตาที่ไหลอาบหน้าและร้อง "คุณย่า" ทีละคำเหมือนเด็กน้อยที่ร้องไห้

ท้ายที่สุดพวกเขาไม่เคยรู้สึกรักใคร่ขนาดนี้มาก่อน

เหยียนยวนมองดูเจ้าตัวเล็กทั้งสองและกำลังจะถามว่าพวกเขาเป็นใคร เหมือนเขาเดาได้ในใจ เขาก็เห็นสีผิวของเด็กชายเปลี่ยนไป เด็กสาวมองดูศพของซ่งซี และหน้าซีดทันที . "แม่-"

มีเสียงแผ่วเบาจากปากของเธอ และเด็กชายก็ปิดปากเธอและดึงเธออย่างลับๆ

เหยียนยวนมองเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ ของเด็กน้อยทั้งสองคน และเขารู้อยู่แล้วในใจ

เหยาอวี้รับสายอย่างไม่สิ้นสุด เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มพูดคุย พอเห็นร่างของซ่งซี เขาก็หยุดกะทันหันและพูดว่า "...เขาตายแล้ว"

ประโยคนี้เกือบทำให้คุณย่าเหยาตะลึงงัน "ใครตาย อวี้เอ๋อ อย่าทำให้ย่าตกใจ!"

“คุณย่า ไม่ใช่ผม ผมสบายดี...”

เหยาอวี้รีบพูดและปาดน้ำตา "คุณย่า ตอนนี้ผมยังคุยอะไร ผมเล่าทุกอย่างเมื่อกลับถึงบ้าน"

เขาปิดสาย ส่งโทรศัพท์คืนให้เหยียนยวนขอบคุณเขาอีกครั้ง และถามอย่างสั่นเทา “ซ่งซี ตายแล้วเหรอ?”

"อืม"

เหยียนยวนตอบเบา ๆ ในขณะที่ลูกน้องของเขาพาพวกเขาออกไป เขาก็จับตาดูเด็กสองคนและถามเหยาอวี้ว่า “เด็กสองคนนี้เป็นลูกบุญธรรมของซ่งซีหรือ?”

เหยาอวี้มองไปที่ ซ่งฟานและ ซ่งซินและพยักหน้า

ซ่งฟานปกป้อง ซ่งซินข้างหลังเขา ดวงตาของเขามืดมิดราวกับฟ้าเที่ยงคืนจ้องมองที่ เหยียนยวนด้วยการแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา

มือของเขาแตะเอวหลังของเขา

วินาทีที่เขากำลังจะดึงมันออกมา เหยียนยวนก็เร็วกว่าเขา เขาคว้าข้อมือของเขา และเมื่อเขากำลังจะถือมัน เขาก็ดึงปืนออกมาข้างหลังเขา ซ่งซินก็ดึงปืนออกมาอย่างรวดเร็วและชี้ไปที่เหยียนหยวน "ปล่อยพี่ชายฉัน!"

ในเวลาเดียวกัน คนของ เหยียนยวนทั้งหมดก็ล้อมรอบพวกเขา

เด็กสาวรีบดันสลักนิรภัยและยินปืนพุ่งออกไป "ปัง" ขึ้นไปบนท้องฟ้า

ท้องฟ้ามืดครึ้มในบางจุด และมีเมฆดำขนาดใหญ่ปกคลุมอยู่

เหยาอวี้ตกตะลึงเมื่อเห็นฉากตึงเครียดตรงหน้าเขา