สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 933

933

คำเรียกน้องสะใภ้ ทำให้เฮ่อเสี่ยวเหวินตกตะลึง

เธอหรี่ตา สายตาที่เลือนรางค่อย ๆ กลับมาชัดเจน ถึงได้เห็นชัดว่าคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลที่กำลังหยอกล้อนกในกรง คือชายสูงวัยสวมชุดคลุมสีขาว ร่างกายผอมแห้งคนหนึ่ง

พูดว่าชายสูงวัย ก็เหมือนกับไม่ได้แก่ขนาดนั้น เขาหน้าตาหล่อเหลา เพียงแค่มีผมหงอก มีริ้วรอยที่หางตาที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

วัดด้วยสายตาอายุของคนคนนี้ น่าจะพอ ๆ กับพ่อของเธอ

ตกอยู่ในภวังค์สักพัก เฮ่อเสี่ยวเหวินถึงได้นึกออกว่าคนคนนี้คือใคร “นายคือ...เซียวเอิน?”

ในโลกนี้คนที่สามารถเรียกหวังผิงว่าน้องชายได้มีเพียงไม่กี่คน นอกจากลั่วอินแล้ว ก็เหลือเพียงเซียวเอินคนเดียว

สายตาของเซียวเอิน ค่อย ๆ เคลื่อนออกจากกรงนก แล้วมองไปทางเฮ่อเสี่ยวเหวิน จากนั้นก็ยิ้มบาง ท่าทางอ่อนโยนเป็นอย่างมาก “ดีใจที่ได้รู้จัก”

“...”

ไม่รู้ว่าทำไม ในตอนที่ถูกเขาจ้องมอง เฮ่อเสี่ยวเหวินมีความรู้สึกเหมือนถูกงูพิษที่ตัวเย็น ผิวลื่น แผ่นหลังแข็งทื่อเลื้อยผ่านหลังฝ่าเท้า

ทั้ง ๆ ที่เขากำลังยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้คนอื่นไม่รู้สึกอบอุ่นสักนิด

เป็นเซียวเอินที่ลักพาตัวเธอ

เมื่อครู่ประโยคแรกเขาพูดว่า...ยินดีต้อนรับสู่เมืองตงเจิ้น

เช่นนั้นที่นี่ก็คือเมืองตงเจิ้นในตำนาน...

*

เมืองตงเจิ้น

ที่นี่คือมุมตะวันออกเฉียงใต้ของสามเหลี่ยมทองคำ พื้นที่เล็ก ๆ แต่กลับเป็นจุดรวมผู้คนหลายประเทศ หลายเชื้อชาติ หลายชนเผ่า

เพราะทำเลที่ตั้งที่เป็นเอกลักษณ์ และมีเรื่องราวลึกลับมากมาย ในยุคสงครามก็เป็นสถานที่ที่หลาย ๆ ประเทศแย่งชิงกัน ครั้งหนึ่งเคยเป็นเขตอาณานิคม ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ถูกล่ามโซ่และสวมปลอกคอ ถูกค้าขายและใช้เป็นทาส ภายหลังจากการปฏิวัติต่าง ๆ ในที่สุดชาวตงเจิ้นก็หลุดจากสถานะทาส และก็หลุดจากการปกครองอาณานิคม ถูกสร้างเป็นเมืองการค้าที่เจริญรุ่งเรือง ชาวบ้านใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

สำหรับเรื่องเล่าของเมืองตงเจิ้น มีเพียงชาวบ้านที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เกินยี่สิบปีบอกเล่ากันปากต่อปาก

“พวกเธอไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนเมืองตงเจิ้นของพวกเราเจริญขนาดไหน”

ชายสูงวัยที่ทำกลองเขย่า ทำกลองไปด้วยเล่าเรื่องราวให้เด็ก ๆ ฟังไปด้วยอยู่ที่ข้างถนน “ผู้นำเมืองตงเจิ้นของพวกเรา พวกเธอรู้ใช่ไหมว่าเป็นใคร?”

เด็ก ๆ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน พวกเขาตอบอย่างไม่ลังเล “ปีศาจใหญ่เซียวเอิน”

“ไอหยา เมื่อก่อนเซียวเอินไม่ใช่ปีศาจใหญ่สักหน่อย เมื่อก่อนเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตที่ยิ่งใหญ่ของเมืองตงเจิ้นของพวกเรา

ชายสูงวัยพูด: “เซียวเอินชุดขาว ราชินีโพธิ์แดง และยังมีแม่ทัพงูน้ำเงิน สามคนนี้นำพาพวกเราก่อกบฏ ต่อต้านอาณานิคม ตอนนั้นทุกคนใจรวมเป็นหนึ่ง จิตใจเร่าร้อนฮึกเหิม”

“ผมรู้ครับ!”

เด็กน้อยหัวล้านคนหนึ่งยกมือขึ้น “ผมได้ยินคุณปู่เคยพูดว่า ราชินีโพธิ์แดงงดงามราวกับนางฟ้า สวยงามเป็นอย่างมาก!”

พวกเด็ก ๆ หัวเราะคิกคัก เด็กหญิงคนหนึ่งพูดเสียงเล็ก: “อย่างงั้นเธอก็คือนางฟ้าน่ะสิ?”

ชายสูงวัยยิ้มตาหยีแล้วพูด “เธอไม่ใช่นางฟ้า แต่เป็นพระแม่มารี เด็กผู้หญิงของชนเผ่าอีหลาน หญิงสาวผู้ถูกเลือก คนหนึ่งก็สวย อีกคนก็สวย แต่พระแม่มารี นั่นก็คือสวยงามที่สุด”

“ว้าว”

เด็ก ๆ พากันยกยอปอปั้น และก็มีคนถามขึ้นอีก “เช่นนั้นแม่ทัพงูน้ำเงินเป็นใคร หรือว่าเขาเป็นงู?”