สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 97

เฮ่อเซินกลับมาแล้ว เฉวียนเยี่ยเชียนเตรียมอาหารในดรังค์คลับ รอต้อนรับเขา

ดรังค์คลับเป็นคลับของตระกูลเฉวียน เมื่อเทียบกับบาร์ซุ่ยอวิน จะส่วนตัวมากกว่า เพราะคำนึกถึงอาชีพที่พิเศษของเฮ่อเซินด้วย กลัวว่าจะโดนแอบถ่าย

วันนี้เป็นงานเลี้ยงในครอบครัว บนโต๊ะมีเฉวียนเยี่ยเชียน เฮ่อเซิน ไป๋ลู่ยวี๋แล้วก็หนานซ่งสี่คน เป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องเกรงใจอะไร อยากกินก็กิน อยากดื่มก็ดื่ม ครึกครื้นมาก

"ยินดีกับพี่สามด้วยครับที่ออกมาจากป่าอย่างปลอดภัย ละครเรื่องนี้เหนื่อยมากเลยใช่ไหม?"

ไป๋ลู่ยวี๋ยกแก้วขึ้นชนกับเฮ่อเซิน แล้วคุยกับเขาอยู่

เฮ่อเซินจิบเหล้า แล้วยิ้มเอ่ย "ยังโอเค แค่สภาพแวดล้อมถ่ายทำแย่ อยู่ในป่ามาเกือบปี กลับมาในเมืองแล้วไม่ค่อยชินเลย"

เฮ่อเซินเป็นนักแสดง เป็นนักแสดงชายยอดเยี่ยมชื่อดัง รางวัลใหญ่ๆในประเทศ เขากวาดมาหมดแล้ว แถมยังมีรางวัลระดับอินเตอร์ ก้าวออกจากประเทศ สร้างชื่อเสียงให้ประเทศ แฟนคลับมีทั่วโลก มีทั้งชื่อเสียงแล้วความสามารถ

ถึงแม้จะแค่นั่งกินข้าวอยู่ตรงนั้น ก็สามารถถ่ายให้เป็นภาพที่เหมือนลงทุนสร้าง สำหรับความหล่อเหลาของเขา วงการบันเทิงลือกันจนเบื่อแล้ว

เพราะเป็นมื้ออาหารในครอบครัว เฮ่อเซินจึงแต่งตัวธรรมดา เสื้อฮู้ดสีขาวกบกางเกงลายเส้นสีดำ แค่นี้ก็บรรยายความดูดีไม่ถูกแล้ว ร่างสูงที่เหมือนนายแบบ รอยยิ้มมุมปากที่เลิกขึ้นอย่างสดใส ไม่รู้ว่ายั่วยวนใจผู้หญิงไปมากแค่ไหน

แต่มีแค่ผู้หญิงคนเดียว ที่เมินเฉยกับรอยยิ้มเขา แล้วเอาแต่ก้มหน้าก้มตากิน แล้วไม่พูดอะไรเลย

"แมวน้อยเป็นอะไร ทำไมดูอารมณ์ไม่ดี?"

ไป๋ลู่ยวี๋ดีดนิ้วใส่หนานซ่ง แล้วจงใจพูดว่า "พี่สามกลับมาแล้ว เธอไม่ดีใจเหรอ?"

"อะไรกัน นายอย่าใส่ร้ายฉัน"

สีหน้าหนานซ่งค่อยมีการเปลี่ยนแปลง หมุนแก้วไวน์ในมือ แล้วชูแก้วกับเฮ่อเซินที่อยู่ตรงข้าม "พี่ชาย ยินดีต้อนรับกลับมานะคะ"

เธอยกแก้วขึ้น แล้วเงยหน้ากระดกจนหมดแก้ว

เฮ่อเซินที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะ ทอดมองน้องสาวอย่างจริงจัง รู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี จึงไม่ได้ถามอะไรมาก ถ้าเธออยากพูด เธอจะพูดเอง

เฉวียนเยี่ยเชียนไม่ได้สังเกตอารมณ์หนานซ่ง แล้วคุยกับเฮ่อเซิน "ครั้งนี้แกไปถ่ายละครที่ป่าลึกลับ?"

คำว่า"ป่าลึกลับ"ลอยเข้าหู หนานซ่งจึงขนลุกอย่างไม่รู้ตัว ควบคุมปฏิกิริยาของร่างกายไม่ได้เลย จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้น แล้วมองเฮ่อเซิน "พี่ไปป่าลึกลับ?"

ป่าลึกลับเป็นสถานที่ฝังใจของหนานซ่ง คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่พี่ๆที่นั่งอยู่รู้ดี

เฮ่อเซินมองเฉวียนเยี่ยเชียนอย่างโกรธเคือง เฉวียนเยี่ยเชียนจึงพูดว่า "มองฉันทำไม แกยังจะปิดบังเธออีกเหรอ? ปิดบังได้ชั่วคราวปิดบังไม่ได้ทั้งชาติหรอก เดี๋ยวละครก็จะฉาย ยังไงเธอก็ต้องรู้อยู่ดี"

หนานซ่งเม้มปาก

เธอรู้ว่าละครเรื่องนี้ที่พี่สามรับผู้กำกับเน้นไปด้านการทหาร เพื่อความสมจริง กองถ่ายจึงเข้าป่า ไปถ่ายทำกันในป่าลึก แต่เฮ่อเซินไม่ได้บอกเธอว่า ป่าลึกนั้นก็คือ"ป่าลึกลับ"

ป่าลึกลับ เป็นสถานที่ที่เธอโดนลักพาตัวไปตอนอายุสิบสี่ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่เธอเจอยวี่จิ้นเหวินด้วย

เฮ่อเซินเห็นสีหน้าหนานซ่งซีดขาว จึงเป็นห่วงเธอ "ที่ไม่บอกเธอ ก็เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่สบายใจ ถึงแม้จะผ่านไปนานแล้ว แต่รอยด่างในใจเธอ ยังไม่หายไป"