สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 98

ยวี่จิ้นเหวินที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เพราะคำพูดของหนานซ่ง ก็ร่วงลงสู่ก้นบึ้งในทันใด

เธอถาม ว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ?

เขากัดฟันแน่น เส้นเลือดที่หน้าผากปูดขึ้น ผ่านไปสักพักถึงได้สงบสติอารมณ์ได้ “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในใจของหนานซ่ง ฉันคือใคร?”

ฟังเสียงแหบแห้งและความเสียใจของเขาออก พี่ชายสามคนก็พากันตกตะลึง

ทำไมดูแล้ว ไอนี่เหมือนกับคนที่เป็นฝ่ายถูกทอดทิ้งนะ?

หนานซ่งหัวเราะเยาะ น้ำเสียงน่าหลงใหลเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “จะเป็นอะไรได้ สามีเก่าไง คนรักเก่าของนายมาหานายแล้วไม่ใช่เหรอ นายไปเที่ยวเล่นกับเธอสิ มารบกวนฉันทำไม? หรืออยากจะเล่นสวิงกิ้ง?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา พี่ชายทั้งสามถลึงตาโตมองไปยวี่จิ้นเหวิน ไอนี่คิดไม่ถึงว่ามีความชอบแบบนี้?

ประธานยวี่ถูกใส่ร้ายป้ายสี เขาหน้าดำหน้าเขียวในทันที

เขาโมโหจุกอยู่ในใจ แต่กลับไม่มีที่ระบาย และก็รู้สึกว่าเธอเยาะเย้ยเขาแบบนี้อาจเป็นเพราะเธอหึง หรือเพราะแคร์ สองอารมณ์รวมตัวกัน ความโมโหก็หายไปโดยไม่รู้ตัว

“ฉันไม่รู้ว่าโจ๋เซวียนจะมา”

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยปากอธิบายกับหนานซ่ง “ฉันพูดในสิ่งที่ควรพูดกับโจ๋เซวียนแล้ว ต่อไปโจ๋เซวียนไม่มีทางรบกวนชีวิตของพวกเรา…”

เขายังพูดไม่จบ ก็เห็นหนานซ่งยกแขนขึ้น ทำสัญลักษณ์ “X” ตรงหน้า

“นายคือนาย ฉันคือฉัน ไม่มีพวกเรา”

หนานซ่งพูดขึ้นอย่างเย็นชา เธอมองหน้ายวี่จิ้นเหวิน แล้วยิ้มมุมปาก “นายให้คำมั่นสัญญากับเธอตลอดชีวิต กลับคำแบบนี้ มันเหมาะสมไหม? ฉันรู้สึกว่าพวกนายเหมาะกันดี คนหนึ่งหน้าด้าน อีกคนหน้าไม่อาย อยู่ด้วยกันได้ ดีกว่าไปทำให้โลกวุ่นวาย”

ยวี่จิ้นเหวินหน้าเข้มจนแทบจะบิดน้ำออกมาได้ “เสี่ยวซ่ง…”

เขาเพิ่งก้าวเท้าเข้าไปได้ก้าวเดียว ก็ถูกเฉวียนเยี่ยเชียนดักทางไว้ “อยู่ห่างจากน้องสาวฉันไกล ๆ หน่อย เสี่ยวซ่งคือคำที่นายควรเรียกเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจเขา เขาเดินไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึก พุ่งเข้าไปโดยไม่พะวง ชนเข้ากับเฉวียนเยี่ยเชียน ทั้งสองแทบจะต่อยตีกันแล้ว หนานซ่งเข้าไปได้ทันเวลา เธอกระโดดขึ้นหลังของเฉวียนเยี่ยเชียน ก้มลงข้างหูเขาพูดเสียงเบา “พี่รอง พี่รับปากฉันแล้ว ว่าจะไม่แตะต้องเขา”

เฉวียนเยี่ยเชียนใช้มือประคองน้องสาวไว้ตามสัญชาตญาณ กลัวว่าเธอจะตกลงมา เขาเอียงหัว พูดอย่างหงุดหงิด “ฉันเห็นมันสภาพแบบนี้ก็โมโห มันหาเรื่องถูกต่อย ฉันจะไม่ตอบสนองมันได้ยังไง?”

หนานซ่งดื่มเหล้าเยอะ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ค่อยมีสติ แต่ทัศนคติของเธอมั่นคงมาก “ง่วงจัง ส่งฉันกลับเถอะ ฉันไม่อยากเจอคนคนนี้”

เฉวียนเยี่ยเชียนกลั้นความโมโหที่อยากจะต่อยยวี่จิ้นเหวิน แต่เรื่องที่เธอรับปากน้องสาวจะต้องทำให้ได้ คนอื่นเขาไม่กลัว แต่แมวป่าตัวน้อยตัวนี้มีหลักการมาก ถ้าวันนี้เขาไม่สนใจแล้วลงมือ พรุ่งนี้เธอได้สติขึ้นมา เกรงว่าจะคิดบัญชีกับเขา

พี่ชายทั้งสามขี้เกียจจะต่อกลอนกับยวี่จิ้นเหวิน จึงจูงมือหนานซ่งออกไปจากห้องส่วนตัว ยวี่จิ้นเหวินมองดูแผ่นหลังของเธอที่ออกไปกับชายสามคน ม่านตาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำหนาทึบ และข้างในลึกสุดลูกหูลูกตา

แน่นอนว่าเขาไม่วางใจที่จะให้หนานซ่งไปกับผู้ชายอื่นแบบนี้ จึงกัดฟันตามหลังไป

หนานซ่งดื่มเหล้าเมาเดินไม่ตรงทาง เธอเดินเซไปเซมาขาลาก เหมือนต่อยหมัดเมา โยกไปทางซ้ายที โยกไปทางขวาที ดูแล้วเหมือนจะล้มหัวทิ่มแล้ว

เฮ่อเซินมือไวตาไวพยุงเธอไว้ เขาถอนหายใจอย่างจนปัญญา “แมวน้อยขี้เมา ไม่ต้องอวดดีแล้ว ขึ้นมา ฉันแบกเธอ”

เขากำลังย่อตัวลง ยังไม่ทันที่หนานซ่งจะขึ้นมา ฝูงชนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา นักธุรกิจพุงย้อยหลายคน ด้านหลังมีหญิงสาวแต่งตัวสีสันสวยสดงดงามตามมา เฮ่อเซินเงยหน้าขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้งสองประสานสายตากัน

เฮ่อเซินร่างกายแข็งทื่อนิดหน่อย ส่วนฝีเท้าของซูอิง ก็หยุดอยู่ตรงนั้น ในตอนที่เห็นหนานซ่งที่ด้านหลังเขา ดวงตาคู่สวยถูกน้ำแข็งผนึกในทันที