สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 98

ยวี่จิ้นเหวินที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เพราะคำพูดของหนานซ่ง ก็ร่วงลงสู่ก้นบึ้งในทันใด

เธอถาม ว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ?

เขากัดฟันแน่น เส้นเลือดที่หน้าผากปูดขึ้น ผ่านไปสักพักถึงได้สงบสติอารมณ์ได้ “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในใจของหนานซ่ง ฉันคือใคร?”

ฟังเสียงแหบแห้งและความเสียใจของเขาออก พี่ชายสามคนก็พากันตกตะลึง

ทำไมดูแล้ว ไอนี่เหมือนกับคนที่เป็นฝ่ายถูกทอดทิ้งนะ?

หนานซ่งหัวเราะเยาะ น้ำเสียงน่าหลงใหลเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “จะเป็นอะไรได้ สามีเก่าไง คนรักเก่าของนายมาหานายแล้วไม่ใช่เหรอ นายไปเที่ยวเล่นกับเธอสิ มารบกวนฉันทำไม? หรืออยากจะเล่นสวิงกิ้ง?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา พี่ชายทั้งสามถลึงตาโตมองไปยวี่จิ้นเหวิน ไอนี่คิดไม่ถึงว่ามีความชอบแบบนี้?

ประธานยวี่ถูกใส่ร้ายป้ายสี เขาหน้าดำหน้าเขียวในทันที

เขาโมโหจุกอยู่ในใจ แต่กลับไม่มีที่ระบาย และก็รู้สึกว่าเธอเยาะเย้ยเขาแบบนี้อาจเป็นเพราะเธอหึง หรือเพราะแคร์ สองอารมณ์รวมตัวกัน ความโมโหก็หายไปโดยไม่รู้ตัว

“ฉันไม่รู้ว่าโจ๋เซวียนจะมา”

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยปากอธิบายกับหนานซ่ง “ฉันพูดในสิ่งที่ควรพูดกับโจ๋เซวียนแล้ว ต่อไปโจ๋เซวียนไม่มีทางรบกวนชีวิตของพวกเรา…”

เขายังพูดไม่จบ ก็เห็นหนานซ่งยกแขนขึ้น ทำสัญลักษณ์ “X” ตรงหน้า

“นายคือนาย ฉันคือฉัน ไม่มีพวกเรา”

หนานซ่งพูดขึ้นอย่างเย็นชา เธอมองหน้ายวี่จิ้นเหวิน แล้วยิ้มมุมปาก “นายให้คำมั่นสัญญากับเธอตลอดชีวิต กลับคำแบบนี้ มันเหมาะสมไหม? ฉันรู้สึกว่าพวกนายเหมาะกันดี คนหนึ่งหน้าด้าน อีกคนหน้าไม่อาย อยู่ด้วยกันได้ ดีกว่าไปทำให้โลกวุ่นวาย”

ยวี่จิ้นเหวินหน้าเข้มจนแทบจะบิดน้ำออกมาได้ “เสี่ยวซ่ง…”

เขาเพิ่งก้าวเท้าเข้าไปได้ก้าวเดียว ก็ถูกเฉวียนเยี่ยเชียนดักทางไว้ “อยู่ห่างจากน้องสาวฉันไกล ๆ หน่อย เสี่ยวซ่งคือคำที่นายควรเรียกเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจเขา เขาเดินไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึก พุ่งเข้าไปโดยไม่พะวง ชนเข้ากับเฉวียนเยี่ยเชียน ทั้งสองแทบจะต่อยตีกันแล้ว หนานซ่งเข้าไปได้ทันเวลา เธอกระโดดขึ้นหลังของเฉวียนเยี่ยเชียน ก้มลงข้างหูเขาพูดเสียงเบา “พี่รอง พี่รับปากฉันแล้ว ว่าจะไม่แตะต้องเขา”

เฉวียนเยี่ยเชียนใช้มือประคองน้องสาวไว้ตามสัญชาตญาณ กลัวว่าเธอจะตกลงมา เขาเอียงหัว พูดอย่างหงุดหงิด “ฉันเห็นมันสภาพแบบนี้ก็โมโห มันหาเรื่องถูกต่อย ฉันจะไม่ตอบสนองมันได้ยังไง?”

หนานซ่งดื่มเหล้าเยอะ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ค่อยมีสติ แต่ทัศนคติของเธอมั่นคงมาก “ง่วงจัง ส่งฉันกลับเถอะ ฉันไม่อยากเจอคนคนนี้”

เฉวียนเยี่ยเชียนกลั้นความโมโหที่อยากจะต่อยยวี่จิ้นเหวิน แต่เรื่องที่เธอรับปากน้องสาวจะต้องทำให้ได้ คนอื่นเขาไม่กลัว แต่แมวป่าตัวน้อยตัวนี้มีหลักการมาก ถ้าวันนี้เขาไม่สนใจแล้วลงมือ พรุ่งนี้เธอได้สติขึ้นมา เกรงว่าจะคิดบัญชีกับเขา

พี่ชายทั้งสามขี้เกียจจะต่อกลอนกับยวี่จิ้นเหวิน จึงจูงมือหนานซ่งออกไปจากห้องส่วนตัว ยวี่จิ้นเหวินมองดูแผ่นหลังของเธอที่ออกไปกับชายสามคน ม่านตาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำหนาทึบ และข้างในลึกสุดลูกหูลูกตา

แน่นอนว่าเขาไม่วางใจที่จะให้หนานซ่งไปกับผู้ชายอื่นแบบนี้ จึงกัดฟันตามหลังไป

หนานซ่งดื่มเหล้าเมาเดินไม่ตรงทาง เธอเดินเซไปเซมาขาลาก เหมือนต่อยหมัดเมา โยกไปทางซ้ายที โยกไปทางขวาที ดูแล้วเหมือนจะล้มหัวทิ่มแล้ว

เฮ่อเซินมือไวตาไวพยุงเธอไว้ เขาถอนหายใจอย่างจนปัญญา “แมวน้อยขี้เมา ไม่ต้องอวดดีแล้ว ขึ้นมา ฉันแบกเธอ”

เขากำลังย่อตัวลง ยังไม่ทันที่หนานซ่งจะขึ้นมา ฝูงชนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา นักธุรกิจพุงย้อยหลายคน ด้านหลังมีหญิงสาวแต่งตัวสีสันสวยสดงดงามตามมา เฮ่อเซินเงยหน้าขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้งสองประสานสายตากัน

เฮ่อเซินร่างกายแข็งทื่อนิดหน่อย ส่วนฝีเท้าของซูอิง ก็หยุดอยู่ตรงนั้น ในตอนที่เห็นหนานซ่งที่ด้านหลังเขา ดวงตาคู่สวยถูกน้ำแข็งผนึกในทันที

จนกระทั่งเข้าห้องส่วนตัวไป ประตูถูกปิดลง แล้วลับหายไปจากสายตา

ไป๋ลู่ยวี๋โบกมือด้านหน้าเฮ่อเซิน “พี่สาม ดูอะไรน่ะ? สาวสวยคนเมื่อกี้คือซูอิงราชินีภาพยนตร์ อยู่วงการเดียวกัน พี่ไม่รู้จักเหรอ?”

“รู้จัก รู้จักดีมากด้วย”

เฮ่อเซินพูดแบบมีเลศนัย เมื่อตอบสนองกลับ จึงถามไป๋ลู่ยวี๋ “ประธานคนเมื่อกี้ที่อยู่ข้างประธานหลี่บริษัทซิงยวี่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์คือใคร? นายรู้ไหม?”

“ไม่คุ้นหน้า” ไป๋ลู่ยวี๋เห็นท่าทางเป็นห่วงอย่างมากของเฮ่อเซิน จึงเข้าใจในทันที “ฉันให้คนไปสืบดู”

เฮ่อเซินพยักหน้า แต่ก็ยังไม่วางใจหันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง แล้วถึงได้เดินออกไป

เมื่อเดินมาถึงหน้าดรังค์คลับ ก็เห็นเฉวียนเยี่ยเชียนโมโหจนกระทืบเท้าอยู่

“ทำไม ตามไปไม่ทันเหรอ?”

เฉวียนเยี่ยเชียนโมโหจนผมเปียด้านหลังยกขึ้น แล้วด่าขึ้น “ไอนั่นที่สกุลยวี่ร้ายมาก เรียกรถมาเยอะขนาดนี้ ล้อมแน่นขนาดนี้ ไม่รู้ว่ามันพาน้องหกนั่งรถคันไหนไป?”

ในตอนนี้ รถของยวี่จิ้นเหวินได้ลับหายไปจากตรอกถนน ซ่อนเร้นอยู่ในยามค่ำคืนแล้ว

หนานซ่งถูกเขาแบกอยู่ตลอดทาง กระเพาะยังกับกระแสน้ำที่โหมกระหน่ำ รถเพิ่งออกตัว เธอถูกเขย่าอย่างแรง เธอกลั้นไว้ไม่ไหว จึงอ้วกใส่ยวี่จิ้นเหวิน “อ้วก…”

ยวี่จิ้นเหวิน “…”