สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 99

หนานซ่งกลั้นไม่ไหว อาเจียนใส่ยวี่จิ้นเหวิน ราวกับเขาเป็นถังขยะ

ในขณะนี้ ในหัวของยวี่จิ้นเหวินเต็มไปด้วยคำถาม: ทำไมเขาต้องพาขี้เมาขึ้นมา?

แต่เขาเป็นคนไปหาเธอ และเป็นคนพาเธอขึ้นรถเอง จะโทษใครได้ล่ะ?

หาเหาใส่หัวเอง ช่วยไม่ได้

แต่สำหรับคนที่เกลียดความสกปรก มันทนไม่ไหวจริงๆ...

ยวี่จิ้นเหวินพยายามอุ้มผู้หญิงในอ้อมแขนไว้ต่อไป และพูดกับเหอจ้าวว่า “"หาโรงแรมใกล้ๆ"

เหอจ้าวทำตามอย่างเชื่อฟัง รีบจองโรงแรมห้าดาวที่ใกล้ที่สุดในทันที เปิดห้องนอนใหญ่ ราวกับแม่สื่อที่ส่งคุณยวี่และอดีตภรรยาเข้าไปในห้องอย่างมีความสุข

เมื่อเขาปิดประตู เขาอยากจะร้องไห้: ในที่สุดก็มาถึงจุดนี้!

ความคิดของยวี่จิ้นเหวินไม่ได้ชั่วร้ายเหมือนผู้ช่วยของเขา หลังจากปิดประตู สิ่งแรกที่เขาทำคือพาหนานซ่งเข้าไปในห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าที่สกปรกบนร่างกายของเขา และอาบน้ำ

เมื่อเขาหันศีรษะ เขาก็เห็นหนานซ่งขมวดคิ้วหรี่ตา ราวกับไม่สามารถทนต่อความสกปรกของตัวเองได้ เธอปลดกระดุมเสื้อ ปกเสื้อของเธอเปิดกว้าง เผยให้เห็นชุดชั้นในสีขาวข้างใน ตัวของเธอเปียกชื้นไปด้วยไอน้ำความร้อน ทำให้ทั้งตัวของเธอขาวนวลอมชมพู

ยวี่จิ้นเหวินแข็งไปทั้งตัว

ตอนแรกหลังจากเข้ามายังไม่คิดที่จะทำอะไร แต่เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว ยังไม่อยากทำ ก็คงไม่ใช่ผู้ชายปกติแล้ว

"ร้อนจัง……"

อุณหภูมิในร่างกายของหนานซ่งสูงขึ้นเพราะดื่มหนัก รู้สึกร้อนอบอ้าว ทำตัวเหมือนอยู่บ้าน ดึงปลอกคอและพยายามถอดเสื้อผ้า แต่ถอดไม่ออกสักที น่ารำคาญ!

เธอขมวดคิ้วอย่างทนไม่ไหว และครู่ต่อมา ดูเหมือนว่ามีคนช่วยเธอปลดกระดุมทีละเม็ด

หนานซ่งรู้สึกสบายขึ้น

หลังจากสามปีของการแต่งงาน นี่เป็นครั้งแรกที่ยวี่จิ้นเหวินได้เปลื้องผ้าหนานซ่ง

ผิวของเธอขาวกว่าที่เขาคิด และรูปร่างดีมาก ขณะปลดกระดุมทีละเม็ด มันเหมือนเป็นความท้าทายครั้งใหญ่ของยวี่จิ้นเหวิน

เขากัดริมฝีปากแน่น พยายามลบความคิดที่ชั่วร้าย เปิดฝักบัวและทดสอบอุณหภูมิของน้ำก่อนที่จะอาบน้ำให้หนานซ่ง

แม้ว่าทั้งสองจะหย่าร้างกันแล้ว แต่ในใจเขา เธอยังคงเป็นผู้หญิงของเขา ภรรยาของเขา การอาบน้ำให้เธอเป็นเรื่องปกติ แต่เขาไม่มีประสบการณ์ในการอาบน้ำให้ผู้หญิงมาก่อน เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวเมื่อมือสัมผัสกับผิวของเธอ

ร่างกายของเธอนุ่มมาก และผิวของเธอก็บอบบาง เขากลัวว่ามือหนาๆของเขาจะถูผิวหนังของเธอแรงเกินไป ทำให้เธอเจ็บ

แต่หนานซ่งไม่ชอบการอาบน้ำที่ก้ำกึ่งเช่นนี้ มันรู้สึกจั๊กจี้และคัน เธอหยิบแปรงขึ้นมาถูร่างกายของเธอ ใครเขาทำแบบนี้กัน?!

เธอลืมตาสะลึมสะลือ จ้องไปที่ดวงตาที่อึ้งของยวี่จิ้นเหวิน ผ่านชั้นของไอน้ำและหยดน้ำที่กระเซ็น

หนานซ่งอ้าปาก และขนตากะพริบ

เธอคงจะเมาหนักมากจริงๆ ที่เห็นผู้ชายอยู่ในนี้

ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว และความฝันบางอย่างก็ถูกฤดูใบไม้ผลิปกคลุม

เพราะมันอยู่ในความฝัน แน่นอนว่าสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการ

เขาหลับตา ยังไม่ตื่น ผมสั้น ใบหน้าหล่อ ขณะหลับภาพที่จริงจังและเคร่งเครียดหายไป ไม่มีท่าทางที่เย็นชาอีกต่อไป ดูเป็นคนนุ่มนวลและอ่อนโยน

ใบหน้าที่หล่อเหลา เมื่ออยู่ในสายตาของหนานซ่ง ราวกับหน้าผี เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบลุกขึ้นนั่งทันที!

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? ทำไมถึงมานอนอยู่บนเตียงของเธอ?!

หนานซ่งรู้สึกมืดมน จิตใจว่างเปล่าชั่วขณะ จากนั้นค่อยๆผลักยวี่จิ้นเหวินออกจากตัวเธอ เมื่อเธอมองไปใต้ผ้าห่ม ปรากฏว่าเปลือยเปล่า รู้สึกตะลึงมาก

หรือว่ายังอยู่ในความฝัน?

เธอยกแขนขึ้นกัดอย่างแรง รู้สึกเจ็บ ก่อนที่สติของเธอจะกลับมาสู่ความเป็นจริง เธอได้ยินเสียงแหบแห้งดังขึ้น “กัดตัวเอง ไม่เจ็บเหรอ?”

หนานซ่งเงยหน้าขึ้นมอง พบกับยวี่จิ้นเหวินที่กำลังจ้องเธอ

เสียงเขาเบาและหวาน เสียงตอนเช้าที่เพิ่งตื่น เสียงทุ้มเพิ่มเสน่ห์ให้น่าฟัง เป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกดี แต่สำหรับหนานซ่ง ราวกับได้ยินเสียงพิษ

เธอหลับตาลง พยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้

ความทรงจำของเธอจำได้เพียงเธอกำลังกินข้าวกับพี่ๆ จู่ๆเขาก็บุกเข้ามา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะทะเลาะกันด้วย ต่อมาพี่สองจะต่อยยวี่จิ้นเหวินแต่เธอห้ามไว้ก่อน จากนั้น...จากนั้นล่ะ?”

จากนั้นเกิดอะไรขึ้น เธอเมาและจำไม่ได้...

ข้างนอกท้องฟ้าสดใส แต่เพราะผ้าม่านกั้นไว้ ห้องจึงสลัวราวกับยังอยู่ในตอนกลางคืน

หนานซ่งยังคงใจเย็น แม้ว่าดวงตาที่มองยวี่จิ้นเหวินจะดูอาฆาต ก่อนที่เธอจะพูด ยวี่จิ้นเหวินก็พูดก่อนว่า “เมื่อคืนคุณหนูหนานทำอะไรกับฉันไว้ อย่าบอกนะว่าตื่นมาแล้วจะไม่รับผิดชอบ”