สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 100

หนานซ่งขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรนาย?”

ยวี่จิ้นเหวินไม่ตอบ เขาขมวดคิ้ว ราวกับว่าคิ้วกำลังพูด "ที่แท้ ตื่นมาแล้วก็ไม่รับผิดชอบ”

หนานซ่งถูกสายตาของเขาจ้องจนเริ่มรู้สึกแปลกๆ

หรือว่า เธอจะทำอะไรเขาจริงๆ?

แต่เขาเป็นชายร่างสูงและแข็งแรง มีพื้นเพเป็นตำรวจพิเศษ เธอจะทำอะไรเขาได้?

หนานซ่งสงสัย เมื่อคิดกลับกัน เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนทำเรื่องไม่ดี แต่ผลักความรับผิดชอบให้เธอ กล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับ ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?

ทั้งสองมองหน้ากันประมาณสามวินาที หนานซ่งกำลังจะด่ายวี่จิ้นเหวิน แต่ยวี่จิ้นเหวินเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวเขา เผยให้เห็นร่างกายทั้งหมดของเขาต่อหน้าเธอ หนานซ่งหลับตา และหยุดนิ่ง

นี่ นี่คือสิ่งที่เธอทำลงไปงั้นเหรอ?

ร่างกายของยวี่จิ้นเหวิน ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ในช่วงเวลาที่เขาเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง ในฐานะผู้ดูแล เธอเช็ดตัวให้เขามากกว่าหนึ่งครั้ง พูดได้ว่าเธอน่าจะคุ้นเคยกับร่างกายนี้มากกว่าแม่ของเขาเสียอีก

แต่เขาในตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เมื่อเห็นร่างกายของยวี่จิ้นเหวินเต็มไปด้วยร่องรอย ถูกหยิก กัด รอยขีดข่วน หลักฐานที่เธอกระทำต่อเขาปรากฏอย่างชัดเจน

ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย “ฉันทำเหรอ?”

“มิฉะนั้นล่ะ” ยวี่จิ้นเหวินพูดด้วยอารมณ์เคืองเล็กน้อย “นอกจากเธอกับฉันแล้ว มีใครอยู่ในห้องนี้อีก?”

หนานซ่งหันหัวมองไปรอบๆ ไม่พบใครเลย

แต่การเคลื่อนไหวของเธอ ทำให้ยวี่จิ้นเหวินหน้าตาบูดบึ้ง เกือบจะเป็นลมเพราะเธอ เมื่อวานเธอพูดใส่ร้ายเขาต่อหน้าผู้ชายพวกนั้น ทำให้เขาเสียชื่อเสียง ตอนนี้ยังทำแบบนี้อีก...

เขาเป็นตัวอะไรในสายตาของเธอกันแน่?

หัวใจของหนานซ่งเต้นแรง โทรศัพท์ดังขึ้น เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ แต่เมื่อนึกถึงสภาพในตอนนี้ เธอก็ค่อยๆขยับตัวไปหยิบแทน ไป๋ลู่ยวี๋โทรมา

"ฮัลโหล พี่เล็ก"

เธอกำลังจะถามว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกเขาถึงปล่อยให้ยวี่จิ้นเหวินพาเธอมา?

ปลายสายโทรศัพท์ ไป๋ลู่ยวี๋ถามขึ้นก่อนว่า “ น้องหก เมื่อคืนเธอไปไหน อย่าบอกนะว่าไปเปิดห้องกับยวี่จิ้นเหวิน? พี่ไปหาเธอที่สวนกุหลาบแต่ไม่เจอ แทบพลิกแผ่นดินหา เดี๋ยวจะฆ่ายวี่จิ้นเหวินให้ตายซะเลย!”

ทันทีที่เสียงของเขาเงียบลง ประตูห้องก็ถูกเตะ เฉวียนเยี่ยเชียนทุบประตู "ปังปังปัง"

“เปิดประตู! คนที่นามสกุลยวี่ กูรู้ว่ามึงอยู่ข้างใน พาน้องกูออกมาเดี๋ยวนี้!”

“ถ้ายังไม่รีบเปิดประตู กูจะพังเข้าไป!”

ยวี่จิ้นเหวินแสดงสายตาที่เฉยเมยออกมา กำลังจะลุกจากเตียง แต่ถูกหนานซ่งดึงกลับมาและจ้องเขา "นอนลงไป ถ้าฉันไม่อนุญาตห้ามลงมา”

ไม่ให้ยวี่จิ้นเหวินลงจากเตียง แต่หนานซ่งกลับลงจากเตียงเสียเอง สวมเสื้อคลุมต่อหน้าเขา และเดินออกไป

เมื่อเฉวียนเยี่ยเชียนกำลังจะบุกเข้ามา ประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่เย็นชาของหนานซ่ง "พี่สอง มาทำอะไรแต่เช้า?”

เฉวียนเยี่ยเชียนเห็นหนานซ่งสวมเสื้อคลุม ดวงตาของเขากระหายเลือด รีบดึงตัวเธอเข้าไปข้างใน “ปัง” เสียงปิดประตูดังขึ้น และเห็นยวี่จิ้นเหวินนอนอยู่บนเตียง เขาก็เล็งปืนไปที่เขา

“ไอ่หนู มึงอยากตายใช่ไหม ถึงกล้ามาแตะต้องน้องสาวกู?”