สอนสวาท คุณครูพยาบาล นิยาย บท 4

“คุณจะทำอะไร ปะ ปล่อยนะ...”

ดวงหน้างามแดงก่ำในขณะที่ร่างสาวร้อนวูบในช่องท้อง มือบางพยายามผลักไสดันแผงอกแน่นหนั่นแต่มันกลับไม่เป็นผล

“อย่ามาสะดีดสะดิ้งทำเป็นไม่เคย ยังไงเธอก็ต้องรับงานช่วงเย็นอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง”

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง...นี่เขาเข้าใจว่าหล่อนเอาตัวเข้าแลกอย่างนั้นจริงๆ หรือ

“ไม่นะคุณกำลังเข้าใจผิด”

แต่เหมือนว่าคำพูดของหล่อนมันจะไร้ความหมายเพราะไม่ว่าจะพยายามอธิบายอย่างไรเขากลับไม่เชื่อแม้แต่น้อย

หล่อนฉวยโอกาสหลบเขาไปที่ปากประตูเพื่อหวังจะหนีออกจากห้องพยาบาล แต่ทว่าข้อมือบางกลับถูกคว้าเอาไว้เพียงแค่เขาออกแรงดึงหล่อนก็เซถลาปะทะ อกแกร่ง

“อ๊ะ ยะ อย่าค่ะ อื้อ....”

ปากหนาหนักกระแทกลงมาอีกครั้งซึ่งหนนี้มันเต็มไปด้วยความดุดันเดือดดาลจนหล่อนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในอุ้งปาก

“อย่าขัดใจฉัน ช่อแก้ว....”

ร่างอรชรถูกเหวี่ยงลงบนเตียงสำหรับผู้ป่วยในขณะที่เขาถลกกระโปรงของหล่อนขึ้นอย่างหยาบคาย

“แฉะขนาดนี้ยังมีหน้ามาปฏิเสธ...”

“ไม่....ไม่นะคะ”

ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความอับอายในขณะที่กลางร่างสาวร้อนฉ่าเพียงแค่ถูกสายตาคมกริบมองอย่างโลมเลีย

มือหนากระชากแพนตี้ตัวจิ๋วจนมันขาดวิ่นไม่ต่างจากเศษผ้า มือบางรีบตลบกระโปรงปิดของสงวน

ร่างสาวพยายามหยัดกายขึ้นแต่ถูกเขากดทับเอาไว้ทั้งตัว

“ยะ อย่าได้โปรด ช่อแก้วกลัว อย่าทำแบบนี้”

แม้หล่อนจะรู้สึกดีกับเขาไม่น้อยแต่ทว่าเรื่องสัมพันธ์สวาทมันเป็นสิ่งไม่ควรสำหรับเด็กสาวอย่างหล่อน

“อย่า อะไร อย่าช้าหรือเปล่า เด็กใจแตกร่านร้อน แบบเธอน่ะ”

เขาแค่นยิ้มหยันไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กผู้หญิงในวันวานเติบโตขึ้นมาจะไม่ต่างจากผู้หญิงหิวเงินทั่วไป ทำได้ทุกอย่างเผื่อความสุขสบาย เขาผิดเอง...ที่คาดหวังมากเกินไป

“ช่อแก้วเปล่านะคะ อ๊ะ อย่า...”

“ให้ร่างกายเธอพูดแทนจะดีกว่า....ช่อแก้ว อ่า...ให้ฉันเช็คของหน่อย ไหนใช้งานมานานหรือยังหลวมหมดแล้วมั้ง”

ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นสนิทไม่น่าเชื่อว่าประโยคเหล่านี้มันจะออกจากปากของผู้ชายเช่นเขา

“หลวมค่ะ หลวมมากฉะนั้น อย่ามายุ่งกับช่อแก้วเลยค่ะ”

มือหนาที่จับชายกระโปรงสาวถลกขึ้นอย่างหยาบคายแต่ครั้งนี้หล่อนไม่สามารถปกปิดมันได้อีกเพราะมือทั้งสองข้างถูกเขารวบเอาไว้

“โฮ้ววว...ทำไมอูมแบบนี้ อ่า..โหนกนูนมาก”

ชายหนุ่มตะลึงงันอ้าปากค้างทันทีเมื่อเห็นกลีบอูมของเด็กสาว ไม่เพียงแค่บริเวณหัวหน่าวที่โหนกนูนแต่กลีบของหล่อนก็อวบอูมเช่นกัน

อ่า....น่ากระแทกชะมัด มันคือสิ่งแรกที่แล่นเข้ามาในหัว ริมฝีปากแห้งผาด สิ่งที่สองที่แล่นเข้ามาในโสตประสาทคือน่าเลียเป็นที่สุด

“อ่า...ทำไม อูมม....แบบนี้”

เขาพูดซ้ำราวกับคนละเมอในขณะที่ฝ่ามืออีกข้างนั้นกอบกุมเนินอลังเอาไว้ก่อนจะขยำเต็มแรงจนหญิงสาวแอ่นหยัดเพราะความตื่นตะหนกระคนเสียวเสียด

“อ๊ะ อย่า....อย่าจับ ค่ะ อ๊ะ”

กายสาวร้อนรุ่มราวกับจับไข้หล่อนไม่เข้าใจปฏิกิริยาของร่างกายนัก มันคือความอับอายที่ชายหนุ่มได้เห็นของสงวนหรือมันเป็นเพราะความต้องการบางอย่างที่กำลังกัดกินอย่างรุนแรง

“ฉันจะทำมากกว่าจับอีก”

สายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมมันแปรเปลี่ยนไปเป็นเดือดดาลเพียงเสี้ยววินาที

“มีของดีก็เลยเที่ยวเร่ขาย ว่างั้นสินะ”

เขาแค่นยิ้มหยันน้ำเสียงเต็มไปด้วยความริษยาเมื่อคิดว่าชายคนแรกไม่ใช่ตน

หล่อนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เจ็บปวดนักกับคำ ดูแคลนของคนตรงหน้า หากจะมีใครเกลียดหล่อนมันคงไม่สำคัญเท่ากับเขาที่พยายามยัดเยียดความเลวร้ายให้หัวใจสาวเจ็บแปลบอย่างไม่ควร

“ของดี ก็ต้องมีไว้ใช้งานถูกไหมคะ”