สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 114

สองวันต่อมาทุกอย่างก็เป็นไปด้วยความเรียบร้อย

หลังจากที่กู้ฉางชิงได้รับการดูแลรักษาอยู่ที่บ้าน เธอก็สามารถกลับไปทำงานได้แล้ว

ทางด้านบริษัท มู่เฉาเกอได้เผยแพร่การผลิตสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว

สองสามวันมานี้การเผยแพร่นี้เป็นไปอย่างคึกคัก

ประสิทธิผลดีมาก เหนือความคาดหมายของบริษัท

เนื่องจากบริษัทมีเสถียรภาพสูง ฐานลูกค้าล้วนเป็นไฮโซผู้หญิงและดารานักแสดง หลังจากที่มู่เฉาเกอเผยแพร่ ก็พูดได้ว่าในการวางตลาดเป็นครั้งแรกนี้ ยอดการสั่งจองทางโทรศัพท์นั้นทะลุเป้า

แต่แค่นี้ยังไม่พอเนื่องจากทุกคนรู้ชัดเจนดี ลูกค้าส่วนใหญ่เหล่านี้ล้วนมาเพราะมุ่งเป้าไปที่มู่เฉาเกอ

ถึงอย่างนั้นเสื้อผ้าสำเร็จรูปของบริษัทก็ยังขาดตลาด และบางส่วนก็ไม่มีจำหน่ายแล้ว จึงจำเป็นต้องผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูปชุดต่อไปอย่างเร่งด่วน

นอกจากนี้ยังมีหน้าร้านออฟไลน์ ซึ่งต้องเริ่มตรวจสอบสินค้าคงเหลือด้วย จึงไม่สามารถทำออนไลน์ได้

แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับกู้ฉางชิง

ในขณะที่เธอกำลังดูข้อมูลการขาย โดยเห็นว่าผลงานที่เธอออกแบบนั้นได้รับความนิยมมาก ในใจเธอไม่สามารถเก็บซ่อนความดีใจไว้ได้

“ดีไซเนอร์กู้ ตอนนี้คุณกำลังฮอตสุดๆ บนเว็บบอร์ดดีไซเนอร์ของต่างประเทศมากมาย ชื่นชมการออกแบบที่เป็นเอกลักษณ์ของคุณ”

ชีเสี่ยวจิ่วมองเธอแล้วยิ้ม และอดไม่ได้ที่จะดีใจไปด้วยกัน

เธอชี้ไปที่เว็บบอร์ดบนคอมพิวเตอร์และกล่าวชื่นชม

กู้ฉางชิงได้ยินเธอพูดก็อึ้ง

เธอระยะนี้ยุ่งอยู่กับการออกแบบและเสื้อผ้าสำเร็จรูป แต่เบื้องหลังก็เกิดเรื่องขึ้นไม่น้อย เป็นเวลานานแล้วที่ไม่ได้ไปดูเว็บบอร์ด

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่คอมพิวเตอร์ตามมือของชีเสี่ยวจิ่ว ไม่รู้ว่าใครบนเว็บบอร์ดพาบริษัทของพวกเธอไปถ่ายทอด ทำให้มีข้อความเรียงรายกันขึ้นมา

“พระเจ้า Longจริงๆด้วย นี่เป็นสมบัติล้ำค่าเลยนะ แต่ไหนแต่ไรไม่คิดว่าจะมีคนสามารถรวมองค์ประกอบหลายอย่างเข้าด้วยกัน ทำไมช่างเข้ากันขนาดนี้！”

“ใช่แล้ว มีเสน่ห์แบบย้อนยุค เพียงแค่มองก็ดึงดูดสายตา ถ้าสวมใส่นะ ไม่อยากจะเชื่อเลย”

…

“โชคดีที่ฉันมือไว้ ตอนนี้สินค้าหมดเรียบร้อยแล้ว”

“ดูฉันสิน่าสงสาร ยังอยากซื้อชุดใส่ไปงานเลี้ยงวันเกิดสักชุด ใครจะรู้ว่ามันหมดแล้ว แล้วก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีมาใหม่”

ด้านหลังข้อความจะเบี้ยวและไม่สามารถอ่านได้

แต่ถึงอย่างไรกู้ฉางชิงก็ดีใจมาก และมีอารมณ์ดีอยู่สองสามวัน

และยอดขายของบริษัทก็ค่อยๆเป็นไปตามลำดับ แล้วทุกอย่างก็ไปได้ดี

และวันนี้ก็เป็นวันที่คุณแม่ลู่กับมาดามเฟิงนัดกันไว้

ทั้งสองมาที่คลับสปาที่นัดกันไว้แต่เช้า

หลังจากที่ช่างให้บริการเรียบร้อยแล้ว คุณแม่ลู่ก็โบกมือให้พวกเขาออกไป

“คุณนายเฟิง วันนี้นัดคุณออกมา อันที่จริงมีเรื่องอยากจะพูดกับคุณ”

คุณนายเฟิงได้ยินก็กระพริบตา ยิ้มแล้วพูดว่า：“คุณนายลู่เกรงใจกินไปแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวของเราเป็นยังไง ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลยไม่เป็นไร”

คุณแม่ลู่กับเธอก็พูดสรรเสริญเยินยอกันอีกครั้ง จากนั้นก็พูดถึงความตั้งใจจริงของเธอ

“จะว่าไปคุณนายเฟิงกับลู่ซือยวี่ของบ้านเราก็ถูกชะตากัน หลักจากกลับมาถึงที่บ้าน นังหนูนั่นก็จะเป็นห่วงเป็นใยคุณนายเฟิงและพี่จิ่งเหยาของเธอ ถ้าให้ฉันพูดก็น่าเสียได้ เราสองครอบครัวเกือบจะได้ดอกกัน นังหนูนั้นตั้งแต่เด็กก็เฝ้านึกเฝ้าฝันจะได้แต่งงานกับจิ่งเหยาของพวกคุณ ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และก็ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะมีโอกาสไหม？”

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็มองไปที่คุณนายเฟิง

คุณนายเฟิงแน่นอนว่าฟังคำพูดของเธอออก ในใจก็เดาได้คร่าวๆว่าคุณนายลู่หมายถึงอะไร และรอยยิ้มก็เปล่งประกายในดวงตาของเธอ

“โอกาสแน่นอนว่ามี คุณนายลู่วางใจได้”