สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 149

กู้หงเซินถูกคำพูดนี้ของกู้ฉางฉิงยั่วให้โมโหจนอยู่ไม่สุข แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเธอจริง ๆ

แสดงว่าเขาก็มีความกังวลอยู่บ้าง

เกรงว่าหากบังคับกู้ฉางฉิงนังตัวแสบนั่นมากเกินไปจนเธอทนไม่ไหวไปฟ้องคนที่บ้านตระกูลเฟิง เมื่อถึงเวลานั้นไม่เพียงแค่เขาที่จะถูกทำลาย แต่ยังเป็นการดับอนาคตของฉางซินลงอีกด้วย

"แกคอยดูก็แล้วกัน!"

แม้ว่าตอนนี้จะทำอะไรนังตัวแสบนี่ไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะจัดการเธอไม่ได้ในอนาคต

เขาสบถทิ้งท้ายก่อนจะวางสายไป

กู้ฉางฉิงมองไปที่โทรศัพท์ที่ถูกวางสายไป รู้ดีว่ากู้หงเซินไม่มีวันปล่อยเธอไปง่าย ๆ

แต่นั่นก็เป็นเรื่องในอนาคต

ตอนนี้เธอยังมีประโยชน์กับเขา ผู้ชายคนนั้นก็จะไม่กล้าแตะต้องตัวเธอ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็อดที่จะรู้สึกเหนื่อยใจไม่ได้

โดยเฉพาะเมื่อเธอสังเกตว่า ทุกครั้งที่มีโอกาสสนทนากับกู้หงเซินก็มักจะจบไม่สวยนัก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะจบสิ้นเสียที

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเวลาจะผ่านไปเร็วกว่านี้ ขอให้ปีนี้ผ่านพ้นไปโดยเร็ว

และเธอก็จะสามารถกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองได้ ไม่ต้องมาทนรับความไม่พอใจเหล่านี้อีก

เมื่อถึงเวลานั้นเธอจะพาแม่ของเธอไปอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จักพวกเธอ

ในขณะที่เธอวาดฝันว่ามันควรจะเป็นภาพที่มีความสุขอยู่นั้น กลับไม่รู้ว่าเพราะอะไร จู่ ๆ ก็รู้สึกใจโหวง ๆ หดหู่ ราวกับอัดอั้น

และในห้วงความคิดของเธอก็มีภาพใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเฟิงจิ่งเหยาปรากฎขึ้น

เมื่อเธอจากไป กู้ฉางซินก็จะกลับมา

ถึงเวลานั้นผู้ชายคนนี้ก็คงจะไม่รู้ว่าภรรยาของเขาได้สลับเปลี่ยนตัวกันไปแล้วล่ะมั้ง?

เธอคิดอย่างเจ็บปวด ในใจราวกับมีไฟแผดเผาทำให้เธอรู้สึกทุกข์ทรมาน

เธอต้องการที่จะระบายออกมา แต่การกระทำหลายอย่างก็ถูกฐานะตัวตนของเธอจำกัดไว้ ท้ายที่สุดเธอเดินไปที่ตู้เก็บไวน์และหยิบออกมาขวดหนึ่ง

บางทีถ้าเมาแล้วก็อาจจะไม่คิดถึงเรื่องไม่สบายใจเหล่านี้

และด้วยเหตุนี้ เมื่อเฟิงจิ่งเหยากลับมาจากห้องหนังสือก็พบกับกู้ฉางฉิงที่พวงแก้มทั้งสองข้างแดงก่ำฟุบไม่ได้สติอยู่บนโต๊ะ

เขาขมวดคิ้วขึ้น มองไปที่ขวดเหล้ากับแก้วที่อยู่ข้างเธอ

แค่นี้ก็เมาแล้วเหรอ?

เขาไม่ค่อยกล้ามั่นใจนัก เพราะปริมาณเหล้าที่ลดลงจากขวดก็เพียงแค่สองสามแก้วเท่านั้น

ในขณะที่เขากำลังจะอุ้มเธอขึ้นเตียงนั้น ราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ซึ่งนั่นทำให้คิ้วของเขาขมวดขึ้นอีกครั้ง

ตอนนี้ในหัวของเขาเต็มไปด้วยข้อมูลเกี่ยวกับอดีตของกู้ฉางซิน

ตามข้อมูลระบุว่า กู้ฉางซินนั้นเป็นคนหยิ่งยโสไม่เห็นแก่ใครในสายตา ดื่มไม่รู้เมา

แต่เมื่อเขากลับมาก็พบว่าคนที่เขาเห็นกลับไม่ใช่คนแบบนั้น

ผู้หญิงคนนี้นอกจากเรื่องที่ไม่ยอมให้ถูกกลั่นแกล้งง่าย ๆ แล้ว อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรตรงกับที่ตรวจสอบมาเลย

ถ้าจะบอกว่าเธอเสแสร้างแกล้งแสดง แต่ต่อให้จะแสดงเก่งแค่ไหนก็ตาม ก็คงต้องมีอะไรหลุดเปิดเผยออกมาบ้าง

แต่ที่เขารู้สึกต่อผู้หญิงคนนี้คือราวกับเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง

เมื่อเขาคิดเช่นนี้ แววตาของเขาก็ดูเข้มขึ้น สีหน้าของเขาให้ความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไร

จากนั้นเขาก็วางกู้ฉางฉิงลงบนเตียง แล้วหันตัวเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ

เมื่อเขาออกมาแล้ว แอลกอฮอล์ในตัวกู้ฉางฉิงก็เริ่มทำงาน

"ร้อนจัง......"

เห็นเธอลุกพรวดขึ้นนั่ง แววตาสะลึมสะลือ มือไม้สะเปะสะปะทำท่าจะถอดเสื้อผ้า

เดิมทีเธอก็สวมเพียงชุดนอนอยู่แล้ว ถ้าถูกเธอถอดออกก็จะไม่เหลืออะไรเลย

เฟิงจิ่งเหยารู้ดีจึงรีบเข้าไปหยุด จับมือไม้ที่สะเปะสะปะของกู้ฉางฉิงเอาไว้

โดยคาดไม่ถึงว่าเมื่อร่างที่ร้อนผ่าวของกู้ฉางฉิงสัมผัสเข้ากับมือเย็น ๆ ของเขาแล้ว ราวกับปลาที่เกยตื้นได้พบกับแหล่งน้ำอีกครั้ง เธอจึงแนบมือเข้าหาเขาทันที

"สบายจัง!"

เธอที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมาไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ รู้เพียงว่าสัมผัสใต้ฝ่ามือนั้นเย็น สบาย และทำให้เธอต้องการมากกว่านั้นอีก