สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 15

เฟิงจิงเหยามองไปที่กู้ฉางชิงอย่างไม่พอใจ ห้องนอนของพวกเขา ใครจะมานอนก็ได้งั้นหรอ?

พอเห็นเขาสีหน้าไม่พอใจ กู้ฉางชิงพาดมือไปที่เขา "เธอเป็นแบบนั้นแล้ว จะทำยังไงหละ?"

และผู้หญิงด้วยกัน ก็มีเซ้นว่าที่เธอเมานะ การแสดงทั้งนั้น

กู้ฉางชิงพูดด้วยเหตุผล

พอเห็นลู่ซือยวี่ที่นอนอยู่บนเตียง เฟิงจิงเหยาเลิกคิ้วขึ้น และเลิกถือสาคนแบบนี้

เธอหันหลังไป พูดกับคนใช้ว่า "ล้างหน้าล้างตาให้เธอ พรุ่งนี้ก็เปลี่ยนผ้าปูทิ้งเลย" แล้วก็พูดต่อแบบรังเกียจว่า "ทิ้งเตียงไปด้วยเลย!"

เห็นท่าทางของเธอ คนใช้ก็ไม่กล้าส่งเสียงอะไรเลย

กู้ฉางชิงโบกมือ "กลับห้องละนะ"

คุณชายคนนี้เอาแต่ใจจริงๆ จะทิ้งเตียงอะไร ทำเกินไปจริงๆ

ที่จริงกู้ฉางชิงยังอยากจะพูดอยู่หรอก แต่เห็นหน้าบูดๆของเฟิงจิงเหยา เธอเลยไม่พูด

ทุกคนค่อยๆทยอยกลับห้องนอน

ในห้องหลัก ลู่ซือยวี่ที่นอนหลับสนิท ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง

ขาสองข้างวงอยู่ตรงพื้น มือบีบผ้าปูแน่น

สายตาที่ดูมืดมน ไม่ได้ดูเมาเลยซักนิด

ห้องห้องนี้ เธออยากจะมาอยู่ตั้งนานแล้ว

แต่ไม่ใช่เข้ามาอยู่แบบนี้

ที่จริงเธอวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ใช้โอกาสของงานเลี้ยงเพื่อสลัดอีกู้ฉางชิงออก

ถึงเวลานั้น ก็จะได้นอนกับเฟิงจิงเหยา

แล้วก็มีอะไรกัน เธอไปหาน้าหมิงเพื่อที่จะให้น้าหมิงจัดการทุกอย่าง

แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเป็นไปตามแผนเลย

พี่จิงเหยาทำเพื่อนังนั่น ถึงไปนอนที่ห้องรับแขก

เขายังจะทิ้งเตียงอีก ทิ้งเตียง!

นี่เขาจะรังเกียจที่ฉันสกปรกหรอ? ฉันยังเทียบอีกะหรี่นั่นไม่ติดอีกงั้นหรอ?

ในอกในใจเธอลุกเป็นไฟ เผาไหม้ไปถึงสมอง

อะไรกัน อะไรกัน?

ฉันไม่ยอม ไม่ยอม

"กู้ฉางชิง กู้ฉางชิง!"

ชื่อนี้เหมือนโดนมนต์สาป ลู่ซือยวี่เหมือนกับเป็นบ้าแล้วพุ่งตรงไปที่โต๊ะ ใช้แขนปัดแจกันที่อยู่บนโต๊ะลงไปที่พื้น

เพร่งงง แจกันแตกละเอียดเต็มพื้น

เธออยากจะเอาของมาเพื่อระบายอารมณ์อีก เพราะนี่มันไม่พอด้วยซ้ำไป

ใครจะรู้ว่าเธอน่ะรีบเกินไป ไฟก็มืด เธอลื่นล้มลงไป มือสองข้างไปโดนแจกันที่แตกพอดี

เธอเจ็บที่ตรงกลางฝ่ามือมาก จนเธอร้องเสียงดังออกมา

กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาจริงๆแล้วนอนอยู่ห้องข้างๆ พอได้ยินเสียงจากห้องหลัก ก็สะดุ้งขึ้นมา

เฟิงจิงเหยาทำหน้าเซ็ง แล้วเดินกลับไปที่ห้อง

กู้ฉางชิงก็ตามไป

พอสองคนไปถึงที่ห้อง ประตูห้องนอนถูกคนใช้เปิดออกแล้ว

ทุกคนยืนห่างๆ ลูซือยวี่นั่งอยู่ตรงกลาง มองมือตัวเองจนตาค้าง

มือเธอขาว ตัดกับเลือดสีแดงอย่างชัดเจน

พอเห็นแบบนี้ เฟิงจิงเหยาพุ่งเข้าไป ดึงแขนเธอขึ้นมา "เธอเป็นยังไงบ้าง?"