สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 200

กู้ฉางฉิงยังไม่รู้ว่าเรื่องนี้ได้ส่งถึงทางด้านของเฟิงจิงเหยาแล้ว

กำลังไกล่เกลี่ยกับหลี่ม่านเล็กน้อย เรื่องนี้ทำให้สงบไปชั่วคราวก่อน

เธอกลับถึงห้องทำงานด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จ้องมองคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ ความรู้สึกนึกคิดกระจัดกระจายออก

พูดตามหลักการ คอมพิวเตอร์ของเธอติดตั้งรหัสผ่านไว้แล้ว นอกจากเธอไม่มีใครรู้ อีกทั้งคนทั่วไปก็ไม่สามารถมายุ่งกับคอมพิวเตอร์ของเธอได้

เดี๋ยวนะ เสี่ยวจิ่วก็รู้รหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของเธอ ปกติเวลาเธอยุ่งไม่สามารถเข้ามาได้ ก็จะให้เธอคอมพิวเตอร์จัดการเรื่องบางเรื่อง

หรือว่าจะเป็นเสี่ยวจิ่ว?

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย จึงคิดที่จะเรียกเสี่ยวจิ่วเข้ามาถาม

แต่ในที่สุดเธอก็ล้มเลิกไป

อย่าว่าแต่ความคิดของเธอตอนนี้คือการคาดคะเนของเธอเองเลย ทั้งยังไม่มีหลักฐานอีกด้วย

เธอคิดถึงพยานหลักฐาน ก็คิดได้ทันทีว่าในห้องทำงานมีกล้องวงจรปิด เธอเพียงแค่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเมื่อวานว่าใครเคลื่อนไหวคอมพิวเตอร์ของเธอก็จะรู้ถึงคนที่ลงมือ

เธอคิดถึงตรงนี้ ก็มุ่งไปยังห้องวงจรปิกทันที นำวงจรปิดเมื่อวานทั้งหมดออกมาตรวจสอบ แต่ละภาพๆอย่างละเอียด

ก็พบวงจรปิดที่แสดงอย่างชัดเจน เมื่อวานเวลาสี่ทุ่ม มีคนสองสามคนที่ยังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัท แต่ใครไปที่ห้องทำงานของเธอไม่สามารถรู้ได้

เพราะห้องทำงานอยู่ในอีกมุมนึงของวงจรปิด เป็นแบบนี้แล้ว ก็ยิ่งเพิ่มระดับความยากในการตรวจสอบของเธออยู่ไม่น้อย

ตกลงเป็นใครกันที่ต้องการวางแผนใส่ร้ายเธอแบบนี้?

แต่ไม่ว่าเธอจะตรวจสอบอย่างไร ล้วนไม่มีต้นสายปลายเหตุเลยสักนิด และสีของท้องฟ้าด้านนอกก็มืดมากแล้ว เธอจะไม่เก็บของกลับไปก็คงไม่ได้

เธอนั่งบนรถแท็กซี่ด้วยใจที่เหนื่อยล้า คลึงๆหัวคิ้วให้คลายตัวเล็กน้อย

ตรวจสอบมาทั้งวัน แต่เธอกลับไม่พบอะไรเลย และตอนนี้ก็เหลือเวลาเพียงสองวัน ช่วงเวลานึงในใจเธอก็ร้อนรนวุ่นวายไม่หยุด

พอถึงตระกูลเฟิง เธอลงจากรถอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เดินมุ่งไปยังบ้านใหม่

พอกลับถึงห้อง กู้ฉางฉิงก็เห็นเฟิงจิงเหยาที่กลับมานานแล้ว อีกทั้งก็ล้างหน้าสวมชุดอยู่บ้านแล้ว ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะนึง

"คุณกลับมาแล้ว"

เธอฉีดยิ้มมุมปากทักทาย

เฟิงจิงเหยาพยักหน้า หลังจากนั้นก็มองใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขารู้ว่าวันนี้ทั้งวันกู้ฉางฉิงตรวจสอบเรื่องต้นฉบับการออกแบบที่รั่วไหลไป ดูท่าแล้วเหมือนกับจะไม่มีความคืบหน้า

"เรื่องราวยังตรวจสอบได้ไม่ชัดเจนหรอ?"

กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดนี้ ก็ครุ่นคิดเล็กน้อย คาดเดาว่าที่เขาถามก็คือเรื่องต้นฉบับการออกแบบ ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: " ยังไม่มีความคืบหน้าเลย" เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้ว สีหน้าไม่อาจคาดเดา แล้วยังทำให้คนมองไม่ชัดเจนว่าเขากำลังคิอะไร

กู้ฉางฉิงมองเขาแบบนี้แล้ว ก็นึกถึงว่าตั้งแต่เธอเข้ามาในบริษัท ก็มีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ไม่ขาด รู้สึกจนใจและทุกข์ใจเล็กน้อย

"ขอโทษนะ ฉันเหมือนว่าจะก่อเรื่องให้คุณต้องลำบากอีกแล้ว ทำบริษัทจนกลายเป็นแบบนี้"

เฟิงจิงเหยาฟังคำพูดของเธอที่กล่าวอย่างท้อถอยหมดกำลังใจ ทันทีก็รู้สึกไม่เคยชินเล็กน้อย

ใจก็คล้ายกับอึดอัดเล็กน้อย ไม่สบายใจ

ตรงกันข้าม เขาก็ชื่นชมในท่าทีที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้ของเธอ

คิดแบบนี้แล้ว เขาก็กวาดสายตาไปยังเธอ กล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า: "คุณก็น่าจะรู้ชัด ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ที่ฉันต้องการคือพยายามหาตัวคนลงมือมาให้ได้โดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเรื่องวุ่นวายใหญ่นี้จะส่งผลกระทบถึงชื่อเสียงบริษัท"

กู้ฉางฉิงก็เข้าใจดี ดังนั้นจึงไม่กล้าหยุดชะงักเลยแม้แต่น้อย

"ฉันรู้ ฉันไปล้างหน้าสักหน่อย แล้วจะตรวจสอบต่อ"

เธอพูดพลางก็วางกระเป๋าถือในมือ หยิบชุดนอนทางหัวเตียงแล้วเข้าห้องน้ำไป

เฟิงจิงเหยามองภาพด้านหลังของเธอที่หายเข้าห้องน้ำไป สายตาก็เปล่งประกายในชั่วพริบตา

เขาเข้าไปในห้องหนังสือ หยิบมือถือแล้วกดต่อสายออกไปยังหมายเลขหนึ่ง

"เรื่องที่ให้คุณตรวจสอบเมื่อตอนกลางวัน คุณตรวจสอบได้ชัดเจนแล้วหรือยัง?"