สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 21

เฟิงจิงเหยาอาบน้ำเสร็จ ก็เอนตัวลงนอนบนเตียงเตรียมตัวพักผ่อน

เห็นเขาไม่ไปซักที ในใจกู้ฉางชิงค่อนข้างกังวล แม้ว่ารอไปครู่ใหญ่ก็ยังไม่เห็นท่าทีว่าจะขยับเขยื้อน

จู่ๆทั้งร่างกายก็เริ่มผ่อนคลายลง

เขาค่อยๆขยับผ้าห่มนุ่มๆขึ้นมาห่ม ถึงจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

วันต่อมา เป็นอีกวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

เฟิงจิงเหยาทานอาหารเช้าเสร็จ ก็ไปบริษัททันที

กู้ฉางชิงอยู่ที่บ้านก็ไม่มีอะไรให้ทำ พอเห็นว่าอากาศดีก็เลยสั่งให้คนรับใช้จัดหาเก้าอี้นอนกับโต๊ะตัวเล็กหนึ่งตัวมาวางไว้ที่ลานบ้าน กะว่าจะอาบแดดไปด้วย แก้ภาพเขียนแบบที่เฟิงจิงเหยาให้มาเมื่อวานไปด้วย

บนโต๊ะตัวเล็กมีทั้งของว่างและเครื่องดื่ม ส่วนตัวเองนั้นสนุกกับการหยิบภาพเขียนแบบปึกนั้นมานั่งข้างบน แล้ววาดๆเขียนๆโครงร่างอย่างสบายใจ

ในขณะที่หลู่ซือหยีออกมาจากอีกฝั่งของสวนดอกไม้ จุดประสงค์ที่เข้ามาก็เพื่อเห็นฉากนี้

พอเห็นกู้ฉางชิงในท่าทางสบายอกสบายใจ เขาก็รู้สึกโมโห ได้แต่กัดฟันกรอดเพราะทำอะไรไม่ได้

ไม่กี่วันมานี้เขาส่งคนมาเฝ้ากู้ฉางซินตลอด อยากที่จะจับจุดอ่อนของเขาให้ได้

เดิมทีคิดว่าเขาจะเหมือนกันกับแต่ก่อน ที่แอบย่องออกไปเที่ยวเล่น

ใครจะไปรู้ว่ากู้ฉางซินเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน ถึงขนาดไม่ก้าวเท้าออกไปไหนเลย

ไม่เพียงแค่นี้ หลังจากได้รับการขัดเกลาคุณธรรมแล้ว อยู่บ้านทุกวันไม่อ่านหนังสือก็วาดภาพ

เปลี่ยนไปมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาไม่มีอะไรเปลี่ยนไป

หลู่ซือหยีก็คงสงสัยว่ามีคนมาสับเปลี่ยนตัวกับนาง

นิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่ หลู่ซือหยีกวักมือเรียกนางรับใช้คนหนึ่งที่ทำงานอยู่ตรงลานบ้านมาถาม“เสี่ยวเหลียน มานี่หน่อย！”

“คุณหนูลู่”เสี่ยวเหลียนวางงานที่ทำอยู่ จัดเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยก็วิ่งไปหา“คุณหนูเรียกหาฉัน?”

หลู่ซือหยีดูจากที่นั่งของกู้ฉางชิงแล้วเกาคาง “กู้ฉางซินกำลังทำอะไรอยู่งั้นเหรอ?”ดูท่าทางแล้วตั้งใจมาก

นี่มันไม่ใช่นิสัยของนางสักนิดเลยนะ

“ได้ยินมาว่ากำลังช่วยคุณชายแก้ภาพเขียนแบบค่ะ”

เสี่ยวเหลียนบอกอย่างระมัดระวัง ถ้าเขารับรู้ความคิดของหลู่ซือหยีสักนิดก็คงดี ในใจรู้สึกกลัวว่าเขาจะโทษตัวเองที่ไม่ได้รีบมารายงานให้ทันเวลา

“อะไรนะ?”

หลู่ซือหยีทำหน้าตกใจ วันนี้ตอนเช้าเขาก็เพิ่งจะได้ยินคุณน้าหมิงพูดถึงอยู่เหมือนกัน ว่าพี่จิงเหยาจะสร้างบริษัทออกแบบ

ธุรกิจออกแบบอาชีพนี้ ไม่เพียงแต่ต้องการเบื้องหลังวิชาชีพเฉพาะทางที่มั่นคง อีกทั้งยังต้องมีความสามารถในการชื่นชมและพินิจพิเคราะห์คุณค่าได้อีกด้วย

ตอนที่เขาอยู่ตระกูลเฟิงตั้งแต่เล็กก็เจอเสื้อผ้าหรูหรามาเยอะ การแสดงบนรันเวย์ก็เห็นนับครั้งไม่ถ้วน ในใจรู้สึกว่าตนเองสามารถช่วยพี่จิงเหยาได้

เริ่มแรกเขายังคิดอีกว่าอาศัยจังหวะที่พี่จิงเหยาขาดกำลังคน ยื่นข้อเสนอจะช่วย

ถึงตอนนั้นไม่เพียงแต่ทำให้พี่จิงเหยารู้สึกขอบคุณเขา การทำงานด้วยกันยังช่วยพัฒนาความรู้สึกอีกด้วย

แต่ตอนนี้พี่จิงเหยาเอาเรื่องสำคัญอย่างแปลนออกแบบมอบหมายให้คนที่ไม่ชำนาญอย่างกู้ฉางซิน

คนที่มีทิฐิ ใจแคบแบบนั้นจะไปเข้าใจอะไร?

“เหอะๆ น่าขำสิ้นดี！”

หลู่ซือหยียิ้มแหยๆ กู้ฉางซินเขาจะไปมีความสามารถอะไร

เขายังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าพี่จิงเหยาเอาเรื่องสำคัญขนาดนี้มอบหมายให้เขา

แต่ว่านะดูทางนั้นที่กำลังสบายใจอยู่ กินองุ่นไปด้วย บางทีกู้ฉางชิงที่ตั้งใจในการแก้งาน ก็เหมือนจะใช้งานได้จริง

หลู่ซือหยีไม่อยากจะรอต่อไปแล้ว

ตอนบ่ายดื่มชายามบ่าย กู้ฉางชิงก็คิดว่าจะหาอะไรทำหน่อย

“หรือจะไปเดินเล่นบ้านคุณปู่ พอดีเลย งั้นเอาเสื้อผ้าที่ซื้อมาเมื่อวานไปด้วย”

ขณะที่กู้ฉางชิงกำลังไป นายท่านกำลังวาดภาพ พอเห็นเขาเข้ามาก็ถามว่า“ยัยหนูมานี่สิ ภาพนี้ของปู่ดูเป็นอย่างไรบ้าง”

กู้ฉางชิงเดินไปดูเป็นชุดรูปไม้ยืนต้นเก่าแก่ชนิดหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเรียนภาพวาดด้วยหมึกแบบจีน กลับเข้าใจได้ถึงบางส่วน มองอย่างละเอียดไปครู่ใหญ่แล้วพูดว่า“คุณปู่ ภาพนี้ดูแข็งแรงและมีกำลัง กิ่งก้านนี่ก็เจริญงอกงาม ก็เลยเป็นสัญลักษณ์ของความเจริญรุ่งเรือง”

นายท่านเฟิงฟังจบก็หันไปดูเขา“เก่งนี่ฉางซิน พัฒนาขึ้นแล้วสินะ ถึงกับมองความหมายแฝงของภาพนี้ออก”

เมื่อสักครู่กู้ฉางชิงปากเร็วไปหน่อย พูดจบก็เห็นนายท่านไม่ได้สงสัยอะไรก็ยิ้มแล้วพูดต่อ“คุณปู่ เมื่อวานหนูไปเดินซื้อของ ก็เลยซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ให้คุณปู่ด้วย วันนี้เอามาให้คุณปู่โดยเฉพาะ”

“เหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่นายท่านเฟิงได้รับของขวัญจากลูกหลาน เขาไม่ได้ขาดเหลืออะไร ที่ใช้อยู่ก็เป็นสิ่งที่ดีชั้นยอดอยู่แล้ว ลูกหลานพวกนั้นเห็นเขาก็ต่างพากันกลัวหมด ยากนักที่จะกล้ามาใกล้ชิดกับเขา

ได้ยินกู้ฉางชิงซื้อของขวัญให้เขา นายท่านเฟิงก็ดีใจมาก อยากจะลองใส่ให้ดูทันทีเลย

คนรับใช้ที่ชราแล้วคอยอยู่ข้างเขาตลอดทั้งปีเห็นสถานการณ์อย่างนี้ก็อดไม่ได้ที่จะดีใจไปด้วย

ด้านนอกต่างพูดกันว่าคุณนายรองไม่ดี แต่จากที่เขาดู จิตใจที่รู้จักกตัญญูนี้นับว่าเป็นที่หนึ่ง

เดิมทีกู้ฉางชิงก็เรียนด้านออกแบบเสื้อผ้าเฉพาะทาง สายตาสำหรับการคัดเลือกเสื้อผ้าก็นับว่าเฉียบแหลมทีเดียว

เสื้อแจ็คเก็ตขนสัตว์สีเทาอ่อน เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนเข้าคู่กับกางเกงลำลองสไตล์ตะวันตกรุ่นใหม่ออกแบบโดยGianran ขับให้นายท่านเด่นและดูอายุน้อยกว่าอายุจริง

กู้ฉางชิงยังเป็นพูดจาไพเราะ พูดชมติดต่อกันแบบนี้เหมือนนายท่านไม่มีผิด

ทำให้บ่ายนี้เต็มไปด้วยความสุข

ใกล้ค่ำ ช่วงรับประทานอาหารมื้อค่ำ

พอเฟิงจิงเหยากลับมา ทานข้าวได้ไม่กี่คำก็หันไปถามกู้ฉางชิง“แบบแปลนวันนี้แก้ไปถึงไหนแล้ว”